«Μα τι να γράψω για τα αγριογούρουνα;» έλεγα μπαίνοντας στο γραφείο και αφού είχα πληροφορηθεί το θέμα. «Το Σάββατο έκανα ένα εξαιρετικό αγριογούρουνο με κολοκύθα» φώναξε ο «διπλανός» μου, διανοούμενος συνάδελφος. «Στο χωριό της μητέρας μου, στην Αρκαδία κάνουν φοβερές ζημιές» μπήκε στη συζήτηση νεαρή συνάδελφος. Και μου εξήγησε ότι επειδή δεν βρίσκουν τροφή στα ορεινά, κατεβαίνουν ακόμη και στο πεδινό Αστρος Κυνουρίας. Και κοίτα να δεις που ξαφνικά άναψε η κουβέντα για τα αγριογούρουνα. Η συνάδελφος μας είπε πόσο γρήγορα τρέχουν παρά το μεγάλο βάρος τους, πώς μπορούν να ξεριζώσουν αιωνόβιες ελιές, πως τα πιο επικίνδυνα, σε περιόδους αναζήτησης τροφής, είναι τα θηλυκά, ιδιαίτερα όταν έχουν μαζί τα μικρά τους. Και ένας άλλος συνάδελφος μας έλεγε ότι το καλοκαίρι, στους περιπάτους του στα δάση των Τζουμέρκων, τον έμαθαν πώς να αναγνωρίζει τις πατημασιές τους και τις τρύπες που ανοίγουν στο έδαφος ψάχνοντας βολβούς και οι οποίες φτάνουν το ένα μέτρο σε βάθος.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή