Με το γνώριμο, καυστικό του χιούμορ, ο Αρκάς επιστρέφει με ένα νέο σκίτσο που σχολιάζει ευθέως τη διαχρονική σχέση των πολιτών με τη φορολογία και το κράτος.
Στο σκίτσο, ο δημιουργός βάζει στο στόχαστρο τη ρητορική της εξουσίας γύρω από τους φόρους, παρουσιάζοντας έναν «προφήτη» που απαντά στις διαμαρτυρίες των πολιτών με ένα επιχείρημα που ακούγεται οικείο: «Μην γκρινιάζετε… αν δεν καταβάλλετε τους φόρους σας, πώς θα πληρωθούν οι υπάλληλοι του κράτους, που είναι απαραίτητοι για τη συλλογή των φόρων;»
Η ειρωνεία είναι εμφανής και πολυεπίπεδη. Ο Αρκάς δεν σατιρίζει απλώς την υπερφορολόγηση, αλλά φωτίζει τον φαύλο κύκλο ενός κρατικού μηχανισμού που, όπως υπονοείται, μοιάζει να υπάρχει πρωτίστως για να συντηρεί τον εαυτό του. Το ερώτημα που αιωρείται είναι απλό αλλά αιχμηρό: ποιος τελικά υπηρετεί ποιον;
Το σκίτσο, δημοσιευμένο με φόντο τη λέξη «Καλημέρα», λειτουργεί σαν μια πικρή καλημέρα προς την κοινωνία, που καλείται να αναγνωρίσει μια πραγματικότητα βαθιά ριζωμένη στην καθημερινότητά της. Χωρίς κομματικές αναφορές, αλλά με ξεκάθαρο πολιτικό σχόλιο, ο Αρκάς καταφέρνει –για ακόμη μία φορά– να συμπυκνώσει σε λίγες λέξεις και μια εικόνα έναν ευρύτερο δημόσιο προβληματισμό.
Δεν είναι τυχαίο ότι τα σκίτσα του προκαλούν έντονες αντιδράσεις: άλλοι τα θεωρούν εύστοχα και λυτρωτικά, άλλοι προκλητικά. Όμως ακριβώς αυτή η διχογνωμία επιβεβαιώνει τη διαχρονική δύναμη της σάτιρας του Αρκά – να ενοχλεί, να θέτει ερωτήματα και να ανοίγει συζητήσεις που δύσκολα γίνονται με άλλον τρόπο.
Σε μια περίοδο που η οικονομική πίεση παραμένει αισθητή για μεγάλο μέρος της κοινωνίας, το νέο σκίτσο έρχεται να υπενθυμίσει ότι το χιούμορ μπορεί να είναι ταυτόχρονα και πολιτική πράξη.
