Η Εθνική ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς ετοιμάζεται να ολοκληρώσει την παρουσία της στα προκριματικά του Μουντιάλ του 2026 έχοντας μπροστά της δύο παιχνίδια: ένα απόψε στο Καραϊσκάκη με τη Σκωτία και ένα την Τρίτη με τη Λευκορωσία εκτός έδρας – για την ακρίβεια στην Ουγγαρία. Σκοπός της Εθνικής μας ομάδας θα πρέπει να είναι να κάνει δύο νίκες που θα της δώσουν βαθμούς και θα σταματήσουν την κατρακύλα της στη γενική βαθμολογία των χωρών που κρατά και ενημερώνει η FIFA. Η θέση της ομάδας στην ειδική αυτή βαθμολογία είναι σημαντική γιατί από αυτή θα εξαρτηθεί κατά πολύ η κλήρωση που θα έχει μπροστά της στα προκριματικά του Euro 2028. Παράλληλα το τεχνικό τιμ και οι υπεύθυνοι της Εθνικής πρέπει να προβληματιστούν και να καταλάβουν τι δεν πήγε καλά σε αυτά τα προκριματικά στα οποία περιμέναμε τελείως διαφορετικά πράγματα.
Προσέγγιση
Γιατί αποκλείστηκε η Εθνική μας ομάδα; Εν τέλει γιατί η προσέγγιση των προκριματικών αποδείχτηκε τελείως λανθασμένη. Η Εθνική μας έφτασε στα προκριματικά έχοντας προηγουμένως καλά αποτελέσματα στο UEFA Νations League και εντυπωσιακά αποτελέσματα στα φιλικά του περασμένου καλοκαιριού με τη Σλοβακία και τη Βουλγαρία. Ξεκίνησε τα προκριματικά με μία εντυπωσιακή σε έκταση νίκη με τη Λευκορωσία. Και μετά ήρθε η Δανία και κερδίζοντας την στο Καραϊσκάκη, όχι απλά την προσγείωσε αλλά όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια τη φόρτωσε με ανασφάλειες που πληρώθηκαν στα επόμενα ματς. Αυτό που προέκυψε είναι κυρίως ένα πρόβλημα χαρακτήρα. Οχι των παικτών που την αποτελούν. Αλλά της ομάδας συνολικά.
Νέους
Γύρω από την Εθνική Ελλάδας και το υλικό της έχει αναπτυχθεί τον τελευταίο χρόνο μια τεράστια φιλολογία. Πριν από το ξεκίνημα των προκριματικών συζητούσαμε για αυτή την ομάδα θέτοντας μεταξύ μας το ερώτημα αν πρόκειται για μία από τις καλύτερες όλων των εποχών. Ο προβληματισμός αυτός δεν δημιουργήθηκε τυχαία. Υπάρχει μια βεβαιότητα ότι το υλικό που έχει στα χέρια του ο Γιοβάνοβιτς είναι αληθινά αξιοζήλευτο. Από πού προκύπτει αυτή η βεβαιότητα; Κυρίως από το γεγονός ότι η Εθνική μας έχει αρκετούς νέους παίκτες. Οι οποίοι μάλιστα κάνουν και καριέρα στο εξωτερικό. Αλλά ένας νέος παίκτης που κάνει καριέρα στο εξωτερικό δεν είναι βέβαιο ότι θα βοηθήσει την Εθνική Ελλάδας να κάνει ένα βήμα μπροστά. Γιατί δεν έχει τις απαραίτητες εμπειρίες. Και γιατί παίζοντας στο εξωτερικό δεν ξέρει την ελληνική πίεση.
Δυσκολίες
Μία από τις αληθινές δυσκολίες στο ποδόσφαιρο του καιρού μας είναι να αξιολογήσεις πραγματικά τις ικανότητες και την αξία των ποδοσφαιριστών. Αυτό που φαίνεται εύκολα είναι οι τεχνικές ικανότητες. Ομως χρειάζονται και άλλου τύπου ικανότητες. Χρειάζονται για παράδειγμα ηγετικές ικανότητες που αναζητούνται. Πόσοι από τους τωρινούς παίκτες της Εθνικής μας έχουν κερδίσει ένα πρωτάθλημα; Λίγοι. Ελάχιστοι.
Καλοί
Γύρω από τους ποδοσφαιριστές (και από αυτό δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι καλοί μας έλληνες ποδοσφαιριστές) υπάρχει ένα τεράστιο marketing. Που στοχεύει σε ένα και μόνο σκοπό: την αύξηση της τιμής του κόστους τους. Οι πιο πολλοί παίκτες της Εθνικής έχουν την τύχη να βρίσκονται σε πρωταθλήματα που τους εξασφαλίζουν την καλύτερη δυνατή προβολή. Η προβολή αυτή μας έκανε λίγο πολύ όλους να πιστέψουμε ότι οι ποδοσφαιριστές είναι και έτοιμοι να χαρίσουν στην Εθνική νίκες και προκρίσεις. Ξεχνώντας κάτι βασικό και θεμελιώδες στο ποδόσφαιρο: πως άλλο πράγμα είναι να υπάρχουν σε μία ομάδα ποδοσφαιριστές που υπόσχονται πολλά κι άλλο είναι να υπάρχει μια καλή ομάδα.
Αστέρια
Στη διαδικασία των προκριματικών η Εθνική μας είχε όλα τα εκκολαπτόμενα αστέρια της. Αλλά ομάδα πραγματική ακόμα δεν είναι. Μπορεί εύκολα να προσφέρει θέαμα και να διαλύσει αντιπάλους (κατά κανόνα χειρότερους) αλλά δεν έχει τη μαχητικότητα και τη σκληράδα που θα της επιτρέψει να τα βάλει με τους πιο δυνατούς, ειδικά όταν κουβαλάει και την υποχρέωση να κάνει αποτέλεσμα. Το είχαμε δει και στα δύο παιχνίδια στο UEFA Nations League που είχαν προηγηθεί των προκριματικών απέναντι στην Αγγλία. Στο Γουέμπλεΐ είχαμε δει τους παίκτες μας να κάνουν επίδειξη των αρετών τους σε ένα παιχνίδι χωρίς το παραμικρό άγχος. Στο δεύτερο ματς στο ΟΑΚΑ με τα φώτα πάνω της η Εθνική μας έπρεπε να δείξει ότι έχει την ωριμότητά της: έπρεπε να κάνει αποτέλεσμα απέναντι στους υποψιασμένους Αγγλους. Η Εθνική μας έχασε το ματς πανεύκολα, όπως πανεύκολα ηττήθηκε από τη Δανία στο παιχνίδι στο Καραϊσκάκη που ήταν η αρχή της καταστροφής της στα προκριματικά.
Αν γίνει
Αν κάτι πρέπει να κρατήσουμε ως συμπέρασμα από τα προκριματικά του Μουντιάλ είναι ότι δέκα, δεκαπέντε, είκοσι καλοί ποδοσφαιριστές δεν συνθέτουν απαραίτητα μία καλή ομάδα. Πρέπει επίσης να ξαναθυμηθούμε κάποιες παλιές χαμένες αξίες που χωρίς να ξέρω το γιατί αρχίσαμε να σνομπάρουμε. Αναφέρομαι για παράδειγμα στην αξία της άμυνας αλλά και στο γνωστό ένστικτο της υπέρβασης που είχαν άλλες ομάδες στελεχωμένες από ποδοσφαιριστές με λιγότερο ίσως ταλέντο αλλά που καταλάβαιναν όμως τη στιγμή που πρέπει να δώσουν κάτι παραπάνω για να φτάσουν στον στόχο. Αυτή η εθνική ομάδα των πολλά υποσχόμενων αστεριών νομίζει ότι μπορεί να πιάσει τον στόχο μόνο γιατί όλοι συμφωνούν ότι οι παίκτες που την αποτελούν έχουν τεράστιο μέλλον. Ισχύει. Αλλά πριν απ’ το μέλλον προηγείται το παρόν. Και αυτό το ξεχάσαμε. Ας έχουμε τουλάχιστον στα υπόψη μας πλέον πως δεν έχουμε μια αξιόπιστη Εθνική ομάδα. Αν γίνει θα το καταγράψουμε.
Μάθημα
Υπάρχει και κάτι ακόμα που πρέπει να λειτουργήσει ως μάθημα. Τα τελευταία χρόνια είναι αλήθεια ότι στην Ελλάδα υπάρχει μια μεγάλη παραγωγή νέων ποδοσφαιριστών. Εχουμε μάθει να χαιρόμαστε με τα νέα παιδιά γιατί πάντοτε μας δίνουν ελπίδες ότι θα δούμε διαφορετικά πράγματα. Αλλά δεν υπάρχουν εθνικές ομάδες νέων παιδιών. Υπάρχουν εθνικές ομάδες ανδρών. Στα προκριματικά του Μουντιάλ που ολοκληρώνονται ακόμα και σε κάποιες ήττες της ομάδας (όπως αυτές που γνώρισε στη Σκωτία και στη Δανία) είδαμε αρκετά ωραία πράγματα από χαρισματικά νέα παιδιά. Αλλά δεν είδαμε στην Εθνική άντρες. Κι αν τα παιδιά δεν γίνουν επιτέλους άντρες δεν ξέρω κατά πότε θα δούμε την ομάδα αυτή να συμμετέχει στα τελικά μιας μεγάλης διοργάνωσης. Τα παιδιά αγαπάνε τα δώρα. Αλλά δώρα στο ποδόσφαιρο του καιρού μας δεν υπάρχουν.
