Πολλαπλές δεξιότητες. Ανεση με τις γλώσσες και την τεχνολογία. Ταξίδια και καλή έρευνα στις αγορές. On line ζωή και ρευστές ταυτότητες. Οικειότητα με την ΑΙ. Αλλά και χαμηλή συγκέντρωση. Ελλιπής ικανότητα (ακόμη) σύνθεσης. Καχυποψία για τις μεγάλες ιδεολογίες του 20ού αιώνα. Η γενιά Z είναι εντυπωσιακή. Μιλάει τη δική της γλώσσα, κρυφά από τους μπούμερ γονείς. Εχει τους δικούς της σταρ, μακριά από τον παλιό τρόπο ανάδειξης και κατασκευής τους. Τα δε χάσματά της ακόμη και με τις κοντινότερες γενιές είναι χαώδη. Το βλέπεις και το αισθάνεσαι αμέσως μιλώντας με τα παιδιά των φίλων. Και με την Πολιτική; Τι κάνει; Η μόνη φορά που την είδαμε στο προσκήνιο, έστω με ασθενή πολιτικά χαρακτηριστικά, ήταν στις συγκεντρώσεις για τα Τέμπη.

Θέμα που βέβαια ακουμπά κι άλλους πυρήνες ενώ η όλη τομή ήταν και ευκαιρία για συναντηθεί η γενιά Ζ με άλλες ηλικίες. Ως εκεί όμως αφού η δομική καχυποψία στα παραδοσιακά κόμματα είναι μεγάλη. Η δε αμφισβήτησή της στη σημερινή κυβέρνηση, επίσης αξιοσημείωτη. Δεν λαμβάνει ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά αλλά και δεν συμφωνεί με τις πολιτικές της (το ξέρουν στο Μαξίμου προφανώς, δεν γράφω κάτι νέο). Τεράστιο θέμα που αποδίδει η γενιά Ζ στη σημερινή ΝΔ του Μητσοτάκη είναι η στέγη και η εργασία. Και τα δύο, σε επισφαλή φάση, θυμώνουν τους νέους και δικαίως. Η ως τώρα κουλτούρα βέβαια διευθέτησης και ανάθεσης σκεπάζει την όλη τάση. Το ερώτημα είναι αν η γενιά Ζ μπορεί να γίνει συντελεστής θεαματικών μεταβολών στο πολιτικό σκηνικό. Αν μέσα σε αυτή διαμορφωθούν όροι ενός νέου πολιτικού εργαστηρίου που θα δανείζεται θέσεις από τα παλιά σχήματα και θα κάνει νέους συγκερασμούς που θα οδηγούν σε νέες δικτυώσεις. Ακόμη δύσκολο.

Και οι επόμενες κάλπες (2027;) δεν δείχνουν πως θα επικαθοριστούν από ένα μαζικό ρεύμα νέων που θα μετατοπίσει θεαματικά τον πολιτικό συσχετισμό. Αν επιχειρήσουμε να φτιάξουμε μια προσομοίωση του σημερινού πολιτικού τοπίου, θα λέγαμε πως από τα δωμάτια ενός τριαριού διαμερίσματος της Αθήνας ακόμη ψηφίζει μόνον η σαλοτραπεζαρία.

Το νεανικό δωμάτιο, δικτυωμένο όλη μέρα, κοιτά αλλού. Δεν είναι οι προσλήψεις του βιβλιοκεντρικές (όπως των προηγούμενων γενεών), ακόμη και ως ΜΜΕ αντιλαμβάνεται την αποσπασματική βιντεολεξικογραφία του TikTok. Οι σχέσεις ρευστές και περίπλοκες δεν εφάπτονται με τις παραδοσιακές δικές μας. Ο έρωτας, η φιλία, το bonding ανακατεύονται πολύ. Οι ταυτίσεις εξασθενούν. Η σημερινή αμηχανία των κομμάτων απέναντι στην εν λόγω γενιά, εξηγεί πολύ τις διαφορετικές αποστάσεις εντός της κοινωνίας. Η γενιά Ζ παραμένει γρίφος.

Τελευταία Νέα