Στη μεγάλη αύξηση των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας τα τελευταία χρόνια και στις ανεπάρκειες του ελληνικού κράτους, αναφέρεται ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανος Κασσελάκης, στην ανάρτησή του για την Παγκόσμια Ημέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών.

Ο κ. Κασσελάκης, αφού μιλά για τις κατακτήσεις και τους αγώνες της γυναίκες, τονίζει πως, σήμερα, στο 21ο αιώνα, «μία στις τρεις γυναίκες παγκοσμίως, αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει υποστεί σωματική ή σεξουαλική βία», σχολιάζοντας πως αυτή είναι μία «σοκαριστική στατιστική, πίσω από την οποία κρύβονται ανθρώπινες ψυχές».

Την ίδια στιγμή, υπογραμμίζει πως «σε ένα κράτος που δεν κάνει ούτε τα βασικά, η έμφυλη βία αντιμετωπίζεται ως ‘ψιλά γράμματα’».

Και σημειώνει πως «είναι υποχρέωση του κράτους η νομική αναγνώριση του όρου ‘γυναικοκτονία’ και η δημιουργία ισχυρών δομών καταγγελίας βίας, στις οποίες θα μπορούν να αισθάνονται ασφαλείς όσες σπάνε τη σιωπή τους και καταγγέλλουν».

Η ανάρτηση του Στέφανου Κασσελάκη

Η πιο βαθιά διάκριση στους αιώνες μάς κάνει να αναλογιστούμε σήμερα, Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, πού βρισκόμασταν και πού φτάσαμε.

Από τη γυναίκα που ήταν κλεισμένη στο σπίτι και δεν είχε δικαίωμα ψήφου, στη γυναίκα που είναι το πιο δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας μας.

Όλα αυτά κατακτήθηκαν από την ίδια τη γυναίκα, με αγώνες, σε μία πατριαρχική κοινωνία με διάχυτο σεξισμό. Κι όμως, πίσω από την εικόνα μιας κοινωνίας ισότητας, υπάρχουν δεκάδες βήματα να διανυθούν ακόμη.

Σήμερα, στον 21ο αιώνα, μία στις τρεις γυναίκες παγκοσμίως, αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει υποστεί σωματική ή σεξουαλική βία. Αυτή είναι μία σοκαριστική στατιστική, πίσω από την οποία κρύβονται ανθρώπινες ψυχές.

«Ψιλά γράμματα» η έμφυλη βία «σε ένα κράτος που δεν κάνει ούτε τα βασικά»

Ακόμη πιο σοκαριστική είναι η αύξηση των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας τα τελευταία χρόνια. Λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού, η γυναίκα έμεινε σπίτι. Κι εκεί γνώρισε την κακοποιητική συμπεριφορά από τον σύζυγο ή σύντροφό της.

Στην Ελλάδα, η πανδημία, σε συνδυασμό με την αιφνίδια συντηρητικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, έφεραν τη γυναικοκτονία στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας.

Δυστυχώς, σε ένα κράτος που δεν κάνει ούτε τα βασικά, η έμφυλη βία αντιμετωπίζεται ως «ψιλά γράμματα». Είναι υποχρέωση του κράτους η νομική αναγνώριση του όρου «γυναικοκτονία» και η δημιουργία ισχυρών δομών καταγγελίας βίας, στις οποίες θα μπορούν να αισθάνονται ασφαλείς όσες σπάνε τη σιωπή τους και καταγγέλλουν.

Το κίνημα του «metoo» έφερε την επανάσταση της ορατότητας. Είναι ώρα να κάνουμε το επόμενο βήμα. Να μετατρέψουμε το «σπάσιμο της σιωπής» σε θεσμούς, δομές, κυβερνητική πολιτική, κοινωνική προστασία.

Για να μπορούν όλες οι γυναίκες και οι θηλυκότητες να αισθάνονται ασφαλείς στον δρόμο, στην εργασία, στο σπίτι τους.