Επίθεση στην κυβέρνηση και τον Κυριάκο Μητσοτάκη εξαπέλυσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, στη διάρκεια της ομιλίας του στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος, που είναι σε εξέλιξη.

Ο κ. Τσίπρας αναφέρθηκε διεξοδικά στο πολύνεκρο δυστύχημα των Τεμπών, αποδίδοντας ευθύνες στην κυβέρνηση και κατηγορώντας τον πρωθυπουργό για τη διαχείριση της τραγωδίας, καθώς σημείωσε ότι «από την πρώτη στιγμή, ο κ. Μητσοτάκης προέταξε το ψέμα, την επικοινωνία, τη δικαιολογία».

Επανέλαβε την «αποτυχία» του επιτελικού κράτους Μητσοτάκη και χαρακτήρισε «κανόνα» της κυβέρνησής του την «απαξίωση των δημόσιων οργανισμών, την αποψίλωση προσωπικού, τις ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών και τις συμπράξεις με ιδιώτες».

«Τίποτα δεν ήξερε. Ανήξερος και ανεύθυνος πρωθυπουργός», ανέφερε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, σημειώνοντας χαρακτηριστικά πως «δεν ήξερε τη μελέτη Τσιόδρα – Λύτρα και ότι όσοι διασωληνόνονται εκτός ΜΕΘ πεθαίνουν. Δεν ήξερε ότι η κ. Μενδώνη διόρισε και κάλυπτε τον Λιγνάδη. Δεν ήξερε ότι ο ανιψιός του παρακολουθεί τη μισή Ελλάδα μέσα από το γραφείο του. Δεν ήξερε και τώρα ότι ο κ. Καραμανλής είχε απαξιώσει πλήρως το σιδηροδρομικό δίκτυο».

Τέλος, ο Αλέξης Τσίπρας εξέφρασε την εκτίμηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει τις εκλογές, προειδοποιώντας τα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας ότι «ο δρόμος της πολιτικής αλλαγής δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά με ενέδρες, παγίδες, εκστρατείες συκοφαντίας, μέχρι δολοφονίες χαρακτήρα».

Όπως είπε, «όσο η φθορά τους γίνεται πιο φανερή και πλησιάζει η μέρα της ήττας τους, τόσο πιο αδίστακτοι θα γίνονται για να την αποτρέψουν».

Ωστόσο, σημείωσε, «τίποτε από όλα αυτά δεν πιστεύω ότι μπορεί να αποτρέψει τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές».

Τα βασικά σημεία της εισήγησης Τσίπρα

Βρισκόμαστε σε ένα νέο πολιτικό περιβάλλον.

Η τραγωδία των Τεμπών ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Η ελληνική κοινωνία στη μεγάλη πλειοψηφία της αισθάνεται ανασφάλεια και αγανάκτηση. Αγανάκτηση που γίνεται οργή.

Ο καθένας αισθάνεται ότι σε αυτό το τρένο θα μπορούσε να βρίσκεται ο ίδιος ή το δικό του παιδί. Και καμία δικαιολογία, καμία απόπειρα αποποίησης ευθυνών, συμψηφισμού ή συγκάλυψης δε μπορεί να πια να γίνει πιστευτή. Γιατί δεν υπάρχει καμία δικαιολογία.

Στην εποχή της ψηφιακής τεχνολογίας, την εποχή που στο κινητό μας τηλέφωνο υπάρχουν εφαρμογές για να βλέπουμε πού βρίσκονται πλοία και αεροπλάνα, ακόμη και οι παραγγελίες μας στις ταχυμεταφορές, δεν υπάρχει δυνατότητα ελέγχου δύο τρένων. Που για 12 λεπτά κινούνται στην ίδια γραμμή με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Και η ζωή των ανθρώπων που είναι στις αμαξοστοιχίες κρέμεται από τις ενέργειες ενός και μόνο άπειρου και ακατάλληλου σταθμάρχη, που διορίστηκε παράνομα.

Αυτή η εικόνα διάλυσης και απαξίωσης ενός δημόσιου συστήματος μεταφορών, δυστυχώς δεν είναι η εξαίρεση. Και αυτό προκαλεί την ανασφάλεια και την αγανάκτηση των πολιτών.

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια αυτός είναι ο κανόνας για τη κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Απαξίωση δημόσιων οργανισμών.

Αποψίλωση προσωπικού

Ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών.

Συμπράξεις με ιδιώτες.

Το κοινό καλό, η ποιότητα και κυρίως η ασφάλεια έρχεται σε δεύτερη μοίρα.

Αυτό που προέχει είναι το κέρδος για ιδιώτες. Και το ρουσφέτι, το πελατειακό κράτος για τα γαλάζια παιδιά.

Η διαχείριση της τραγωδίας από τη πλευρά της κυβέρνησης ήταν εξίσου τραγική. Από τη πρώτη στιγμή ο κος Μητσοτάκης προέταξε το ψέμα, την επικοινωνία, τη δικαιολογία.

Φταίει ο σταθμάρχης, ήταν η πρώτη δήλωση. Μετά τη κατακραυγή, η γραμμή άλλαξε. Φταίμε όλοι, έγινε. Όλοι, αλλά κανείς συγκεκριμένα.

Όλοι, αλλά όχι ο επικεφαλής του δήθεν επιτελικού κράτους. Που για άλλη μια φορά, δεν ήξερε.

Δεν ήξερε τη μελέτη Τσιόδρα – Λύτρα και ότι όσοι διασωληνόνονται εκτός ΜΕΘ πεθαίνουν.

Δεν ήξερε ότι η κ. Μενδώνη διόρισε και κάλυπτε τον Λιγνάδη.

Δεν ήξερε ότι ο ανιψιός του παρακολουθεί τη μισή Ελλάδα μέσα από το γραφείο του.

Δεν ήξερε και τώρα ότι ο κ. Καραμανλής είχε απαξιώσει πλήρως το σιδηροδρομικό δίκτυο.

Δεν ήξερε ότι επιτίθενται στη Βουλή σε όσους βουλευτές μας του έθεταν ερωτήσεις για την ασφάλεια.

Και επιδεικτικά απαξίωνε τους εργαζόμενους που του έστελναν εξώδικα.

Τίποτα δεν ήξερε. Ανήξερος και ανεύθυνος πρωθυπουργός.

Ανεύθυνη και ένοχη κυβέρνηση.

• Γιατί το κέντρο τηλεδιοίκησης στη Λάρισα καταστράφηκε από πυρκαγιά τον Ιούλη του 2019. Και έκτοτε δεν αποκαταστάθηκε ποτέ, όπως έδειξαν τα χθεσινά συγκλονιστικά τηλεοπτικά πλάνα, είναι γιαπί. Αν λειτουργούσε, δε θα είχε συμβεί το ατύχημα.

• Γιατί ο μοιραίος σταθμάρχης ήταν παράνομα διορισμένος και δε θα γινότανε ποτέ σταθμάρχης αν δεν είχε τη στήριξη του κομματικού πελατειακού μηχανισμού της ΝΔ.

• Γιατί όσοι προσέλαβαν με μπλοκάκια, μεταξύ των οποίων και ο μοιραίος σταθμάρχης, ήταν ακατάλληλοι και ανεκπαίδευτοι. Και η ΡΑΣ ζητά τώρα την ανάκλησή τους από θέσεις ευθύνης.

• Γιατί το καλοκαίρι του ’19 υπήρχαν 1200 μόνιμοι στον ΟΣΕ και ειδικά στη Λάρισα 25 σταθμάρχες. Σήμερα, μόλις 750 και 10 σταθμάρχες στη Λάρισα. Αποτέλεσμα το μοιραίο βράδυ να αφήσουν μόνο έναν άπειρο και ανεκπαίδευτο σταθμάρχη.

• Γιατί το δευτεροβάθμιο κέντρο της Καρόλου αποδιαρθρώθηκε το 2020.

• Γιατί το σύστημα ραδιοσυχνοτήτων επικοινωνία GSMR, είχε πλήρως παραδοθεί και το προσωπικό εκπαιδευτεί στη χρήση του από το 2019. Και τέσσερα χρόνια κανείς δεν το έθεσε σε λειτουργία.

• Γιατί η σύμβαση ΟΣΕ – ΤΡΑΙΝΟΣΕ προέβλεπε 600 εκατ. επενδύσεις από τον ιδιώτη, καθώς και την υποχρέωση του Δημοσίου να προχωρήσουν τα έργα ασφάλειας. Άρθρα που τελικά απορρίφθηκαν στη τελική της μορφή που ψηφίστηκε στη Βουλή.

Αυτή είναι η αλήθεια. Αυτές είναι οι τεράστιες ευθύνες. Τα εγκληματικά λάθη και οι παραλήψεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Υπάρχει όμως και κάτι πιο βαθύ. Αυτή η κυβέρνηση κέρδισε την ψήφο του ελληνικού λαού πριν τέσσερα χρόνια με σύνθημα το επιτελικό κράτος και την αριστεία.

Και αντί να εκσυγχρονίσει το κράτος το ξεχαρβάλωσε. Αντί να φέρει άριστους και τεχνοκράτες έφερε τους αρεστούς και επικίνδυνους.

Τη μόνη επιτελικότητα στο κράτους, τέσσερα χρόνια τώρα, τη βλέπουμε στις παρακολουθήσεις, στη χειραγώγηση της ενημέρωσης, στη χειραγώγηση της δικαιοσύνης.

Και αυτό σημαίνει ότι με παλιές συνταγές και με παλιά υλικά δεν μπορεί να οικοδομηθεί το καινούργιο.

Οικογενειοκρατία, πελατειακές λογικές, ευνοιοκρατία, κομματικοί στρατοί και διαφθορά. Αυτό είναι το κράτος της δεξιάς εδώ και δεκαετίες.

Ένας γόνος της οικογένειας Μητσοτάκη ως πρωθυπουργός. Και ένας της οικογένειας Καραμανλή ως αρμόδιος υπουργός, έμελλε να έχουν την ευθύνη, όταν ένα τραγικό δυστύχημα έβγαλε στη επιφάνεια αυτό το παλιό και επικίνδυνο για τον πολίτη κράτος.

Η δική μας ευθύνη είναι να το αλλάξουμε. Να το μετασχηματίσουμε. Με θεσμικές αλλαγές. Με διαφάνεια, λογοδοσία, αξιοκρατία, αξιολόγηση δομών και υπηρεσιών.

Και με ενίσχυση σε προσωπικό και δομές εκεί που υπάρχει ανάγκη.

Αυτό πρέπει να καταστήσουμε σαφές στους πολίτες. Ότι εμείς δεν επιθυμούμε στο γαλάζιο αναποτελεσματικό, κομματικό, πελατειακό κράτος να βάλουμε ένα άλλο κομματικό κράτος.

Αλλά επιθυμούμε να αλλάξουμε το κομματικό κράτος. Επιθυμούμε ένα αποτελεσματικό και δημοκρατικό κράτος, δίπλα στον πολίτη.

Για αυτό και πολλές φορές έχω επαναλάβει ότι δεν μπορεί ορισμένες προσωπικές παρεμβάσεις να δίνουν την εικόνα ότι θέλουμε να εκδικηθούμε.

Δικαιοσύνη δεν σημαίνει εκδίκηση. Δικαιοσύνη σημαίνει θεσμικές μεταρρυθμίσεις. Σημαίνει αξιοκρατία, σημαίνει λογοδοσία, σημαίνει περισσότερη δημοκρατία.

Για αυτό και επαναλαμβάνω και δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω ότι εμείς δε θα έρθουμε για να γκρεμίσουμε, αλλά για να δημιουργήσουμε.

Αγαπητοί σύντροφοι, έχουμε μπροστά μας μια πολύ δύσκολη εκλογική μάχη. Ίσως τη δυσκολότερη από όσες έχουμε δώσει ως τώρα.

Και αυτό γιατί γνωρίζουμε ότι απέναντί μας δεν έχουμε μόνο μια αποτυχημένη κυβέρνηση, αλλά ένα καθεστώς νομής και αναδιανομής, που ελέγχει και μεγάλο μέρος της ενημέρωσης.

Η τραγωδία στα Τέμπη, που ξεχείλισε το ποτήρι της οργής, απέδειξε ωστόσο πως υπάρχουν ρωγμές. Και το μαύρο δεν μπορεί πάντα να γίνεται άσπρο.

Οφείλουμε όμως να καταλάβουμε ότι απέναντι στο στόχο μας για πολιτική αλλαγή δεν είναι μόνο η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Αλλά και όσοι έχουν συμφέρον να την στηρίξουν.

Οφείλουμε να τα λάβουμε όλα αυτά πολύ σοβαρά υπόψη. Κάθε μέρα, σε κάθε μας βήμα, κάθε μας πρωτοβουλία, κάθε μας κίνηση.

Ο δρόμος της πολιτικής αλλαγής δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά με ενέδρες, παγίδες, εκστρατείες συκοφαντίας, μέχρι δολοφονίες χαρακτήρα.

Τα βλέπουμε, τα ζούμε, τα ξέρουμε. Και όσο η φθορά τους γίνεται πιο φανερή και πλησιάζει η μέρα της ήττας τους, τόσο πιο αδίστακτοι θα γίνονται για να την αποτρέψουν.

Τίποτε από όλα αυτά δεν πιστεύω ότι μπορεί να αποτρέψει τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές.