Αναζήτηση
Την μη έκδοση του Τζουλιάν Ασάνζ στις Ηνωμένες Πολιτείες, προκειμένου ο ιδρυτής των WikiLeaks να δικαστεί για τις κατηγορίες που τον βαρύνουν, αποφάσισε βρετανικό δικαστήριο. Πλέον, οι αμερικανικές αρχές έχουν περιθώριο 14 ημερών για να ασκήσουν έφεση και να παραπέμψουν την υπόθεση στο Ανώτατο Δικαστήριο.
Η απόφαση ανακοινώθηκε από την δικαστή Βανέσα Μπέραϊτσερ η οποία, αν και εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι οι διαδικασίες θα είναι δίκαιες και θα υπάρξει πλήρης σεβασμός στα δικαιώματά του, αποδέχθηκε ότι ο κατηγορούμενος αντιμετωπίζει σοβαρότατα ψυχολογικά προβλήματα και έχει τάσεις αυτοκτονίας.
Κατά τα λοιπά, πάντως, στο σκεπτικό της ουσιαστικά υιοθέτησε το σύνολο των επιχειρημάτων της πολιτικής αγωγής και του αμερικανικού υπουργείου Δικαιοσύνης. Όπως, για παράδειγμα, ότι από τις αποκαλύψεις του τέθηκαν σε άμεσο κίνδυνο ανθρώπινες ζωές – κάτι που η υπεράσπιση επιμένει ότι δεν αποδείχθηκε σε κανένα σημείο της ακροαματικής διαδικασίας.
Η δικαστής υποστήριξε επίσης πως ο Ασάνζ προέτρεπε ανθρώπους να ενταχθούν στις γραμμές της CIA και, στη συνέχεια, να διαρρέουν τα μυστικά της – συνάγοντας ότι αυτό «ξεπερνά τα όρια της ερευνητικής δημοσιογραφίας». «Το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης δεν δίνει απόλυτη ελευθερία στον κ. Ασάνζ να αποφασίζει τι θα δημοσιοποιήσει», ανέφερε επίσης στο σκεπτικό της – το οποίο είχε εξαρχής προϊδεάσει για την ετυμηγορία που ακολούθησε. Άλλωστε, ξεκαθάρισε πως η δράση του θα θεωρούνταν εγκληματική και με βάση τη νομοθεσία του Ηνωμένου Βασιλείου.
Σημειώνεται ότι τη διαδικασία παρακολούθησαν ελάχιστοι δημοσιογράφοι – 42 που είχαν απευθείας σύνδεση με τη δικαστική αίθουσα μέσω Internet και μόλις 13 στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο εντός του δικαστηρίου. Λίγος ήταν και ο κόσμος έξω, καθώς η αστυνομία είχε επιβάλει αυστηρούς περιορισμούς.
2010, η χρονιά των Wikileaks
Υπενθυμίζεται, επίσης, ότι ο 49χρονος σήμερα Ασάνζ αντιμετωπίζει 18 σοβαρές κατηγορίες, οι οποίες μπορούν θεωρητικά να επιφέρουν συνολική ποινή φυλάκισης έως και 175 ετών. Ανάμεσά τους είναι η συνωμοσία για την απόκτηση πρόσβασης σε απόρρητα κρατικά μυστικά, με σκοπό στη συνέχεια να τα δώσει στη δημοσιότητα.
Σε αυτά τα μυστικά συμπεριλαμβάνονται δεκάδες χιλιάδες διαβαθμισμένες διπλωματικές και στρατιωτικές εκθέσεις και αναφορές για τους πολέμους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, που εξέθεσαν ανεπανόρθωτα τόσο τις πολιτικές αποφάσεις που είχαν ληφθεί στις ΗΠΑ όσο και την υλοποίησή τους από τη στρατιωτική ηγεσία.
Όπως είναι γνωστό, ενώ τα WikiLeaks ιδρύθηκαν το 2006, η πρώτη «βόμβα» έπεσε το 2010. Αφορούσε δε τη δημοσιοποίηση ενός βίντεο που τραβήχτηκε από αμερικανικό ελικόπτερο και αποτυπώνει βομβαρδισμό στη Βαγδάτη στον οποίο είχαν χάσει τη ζωή τους αρκετοί πολίτες, αλλά και δύο συνεργάτες του πρακτορείου Reuters.
Ακολούθησε καταιγισμός αποκαλύψεων, που κατέστησαν τον Ασάνζ και το δημιούργημά του στόχο μεγάλης προτεραιότητας για τις αρχές των ΗΠΑ. Δεν συνιστά έκπληξη, λοιπόν, το γεγονός ότι η μεγάλη περιπέτεια του Ασάνζ ξεκίνησε λίγο αργότερα, στο στο τέλος του 2010. Η πρώτη ευθεία «βολή» ήρθε, μάλιστα, από εκεί που μάλλον δεν το περίμενε – από ένα δικαστήριο της Σουηδίας, που ζήτησε τη σύλληψή του κατηγορώντας τον για βιασμό (κατηγορία η οποία αποσύρθηκε οριστικά τον Νοέμβριο του 2019).
Τον Φεβρουάριο του 2011, η βρετανική δικαιοσύνη διέταξε την έκδοση του Ασάνζ στη Σουηδία, απόφαση η οποία κατέστη οριστική από το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας στις 14 Ιουνίου 2012, αναγκάζοντας τον Ασάνζ να αναζητήσει άσυλο στην πρεσβεία του Ισημερινού στο Λονδίνο. Εκεί παρέμεινε μέχρι τις 11 Απριλίου 2019, όταν συνελήφθη βίαια σε επιχείρηση της βρετανικής αστυνομίας – με τις ΗΠΑ να ζητούν επισήμως την έκδοσή του στις 11 Ιουνίου του ίδιου έτους.
Η υπερασπιστική γραμμή
Αξίζει, πάντως, να σημειωθεί ότι τρία ήταν και παραμένουν – ενόψει της (περίπου δεδομένης) προσφυγής στο Ανώτατο Δικαστήριο – τα βασικά στοιχεία της υπερασπιστικής γραμμής του Τζουλιάν Ασάνζ και των δικηγόρων του προκειμένου να αποτραπεί η έκδοσή του στις ΗΠΑ: Πρώτον, ότι πρόκειται για μια «πολιτική δίωξη» σε βάρος του. Δεύτερον, ότι αυτή έρχεται «σε μία μοναδική περίοδο της ιστορίας των ΗΠΑ, υπό την κυβέρνηση Τραμπ». Και τρίτον, ότι ο ίδιος πάσχει από «Σύνδρομο Άσμπεργκερ» και αντιμετωπίζει σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, ενώ έχει τάσεις αυτοκτονίας, κάτι που θα επιδεινωθεί εάν βρεθεί σε αμερικανικό έδαφος.
Από τα τρία αυτά στοιχεία, τα πρώτα δύο θεωρούνταν εξαρχής δύσκολο να γίνουν δεκτά. Το ένα επειδή ακόμη και αν η Βρετανίδα δικαστής δεχόταν τα πολιτικά κίνητρα της δίωξης (κάτι που δεν έκανε, τελικά), τρέφουν σεβασμό προς το δικαστικό σύστημα των ΗΠΑ και τη δυνατότητά του να διασφαλίσει στον ιδρυτή των Wikileaks μια δίκαιη δίκη. Και το δεύτερο, διότι ήδη η θητεία Τραμπ φτάνει στο τέλος της, κάτι που σημαίνει ότι αλλάζει συνολικά το κλίμα στις ΗΠΑ και κλείνει η περίοδος την οποία επικαλούνται οι δικηγόροι του Ασάνζ.
Επί της ουσίας, λοιπόν, οι περισσότερες ελπίδες τους βασίζονταν στην πλευρά που έχει να κάνει με τα ψυχολογικά προβλήματα και τις τάσεις αυτοκτονίας του Ασάνζ. Μια πλευρά η οποία, όπως σημειώνουν, οξύνθηκε δραματικά κατά το διάστημα των επτά ετών που έμεινε έγκλειστος στην πρεσβεία του Ισημερινού.
Κι αυτό, τελικά, φάνηκε να πιάνει. Ωστόσο, αυτή δεν είναι η τελευταία λέξη στο θρίλερ, μιας και τα WikiLeaks έχουν «πονέσει» πολύ το Πεντάγωνο και τις μυστικές υπηρεσίες, που ζητούν «εκδίκηση» και παραδειγματική τιμωρία, έτσι ώστε να μην υπάρξουν μιμητές στο μέλλον…
