Αναζήτηση
«Η ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης, κατά το μοντέλο του «ασφαλιστικού Πινοσέτ», επανέρχεται στο προσκήνιο ως κεντρική προτεραιότητα της κυβέρνησης», αναφέρει η τομεάρχης Εργασίας του ΣΥΡΙΖΑ, Έφη Αχτσιόγλου, με αφορμή την συνέντευξη στο Βήμα της Κυριακής του επικεφαλής οικονομικού συμβούλου του πρωθυπουργού, Αλέξη Πατέλη.
Αναιρεί το χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης
«Ο στενός συνεργάτης του κ. Μητσοτάκη, με την κανιβαλική δήλωση ότι «σταματάμε να παίρνουμε τα λεφτά των νέων και να τα δίνουμε στους ηλικιωμένους», ουσιαστικά αναιρεί με μία φράση τον χαρακτήρα της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης, την αναδιανεμητική της λειτουργία και κάθε στοιχείο αλληλεγγύης των γενεών», επισημαίνει η κα Αχτσιόγλου και προσθέτει:
«Δεν δίνει όμως καμία απάντηση για το πώς θα καταβάλλονται οι επικουρικές στους σημερινούς συνταξιούχους, αφού οι σημερινές εισφορές πληρώνουν τις σημερινές συντάξεις».
Συνεχίζοντας την κριτική της στον κ. Πατέλη η πρώην υπουργός Εργασίας του ΣΥΡΙΖΑ τονίζει:
«Καμία τοποθέτηση δεν κάνει και για το τεράστιο έλλειμμα δεκάδων δισ. που θα παραγάγει στα ασφαλιστικά ταμεία η υλοποίηση του σχεδίου της κυβέρνησης για ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης.
Έλλειμμα που θα κληθούν να πληρώσουν όχι μόνο οι συνταξιούχοι, αλλά και οι φορολογούμενοι πολίτες. Αλλά και καμία λέξη δεν λέει ο κ. Πατέλης για την έλλειψη οποιασδήποτε εγγύησης για τους νέους ασφαλισμένους, οι οποίοι θα εκθέσουν τις εισφορές και τις μελλοντικές συντάξεις τους στον επενδυτικό κίνδυνο, γνωρίζοντας μόνο τι θα πληρώνουν και όχι τι σύνταξη θα λάβουν.
Ρίσκο
Και φυσικά καμία εξήγηση δεν δίνει για το γιατί εκατομμύρια πολιτών να υποστούν ένα τέτοιο βάρος και να εισέλθουν σε ένα τέτοιο ρίσκο, όταν τα δημόσια ασφαλιστικά ταμεία -συμπεριλαμβανομένου του επικουρικού- παραδόθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση της ΝΔ με σημαντικό πλεόνασμα».
Καταλήγοντας η Έφη Αχτσιόγλου υποστηρίζει ότι «τo μόνο που είναι βέβαιο, εξασφαλισμένο και εγγυημένο από ένα τέτοιο σχέδιο και για το οποίο οποιαδήποτε αναφορά του κ. Πατέλη θα ήταν πράγματι περιττή, είναι το τεράστιο κέρδος συγκεκριμένων ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών που θα αναλάβουν το μεγαλεπήβολο πρότζεκτ. Τούτο όμως θα συμβεί μόνο αν η κοινωνία τους επιτρέψει να προχωρήσουν τα σχέδιά τους. Αλλά η κοινωνία δεν θα τους το επιτρέψει».
Ταμπέλες τα περί Πινοτσέτ
Στη συνέντευξή του στο Βήμα της Κυριακής, ο επικεφαλής οικονομικός σύμβουλος του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο Αλέξης Πατέλης έκανε λόγο για «δημιουργία νέων αποταμιευτικών προϊόντων, τα λεγόμενα PEPP (Πανευρωπαϊκό ατομικό συνταξιοδοτικό προϊόν)» στο πλαίσιο των μεταρρυθμίσεων για την αξιοποίηση των χρημάτων από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης και απαντώντας στην κριτική περί «συντάξεων Πινοτσέτ» τόνισε:
«Αυτά είναι ταμπέλες που κοτσάρονται για εντυπώσεις και για να αποφεύγεται η συζήτηση επί της ουσίας. Πολλές χώρες στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των χωρών της ΕΕ, έχουν σήμερα κάποιας μορφής κεφαλαιοποιητικό σύστημα. Δεν πρόκειται για κάτι καινούργιο.
Συνοπτικά η πρόταση που είναι υπό μελέτη –και πρόκειται για προεκλογική δέσμευση– είναι η εξής: η βασική σύνταξη παραμένει η ίδια. Αλλά στην συμπληρωματική, την επικουρική, σταματάμε να παίρνουμε τα λεφτά των νέων και να τα δίνουμε στους ηλικιωμένους.
Σύνταξη ή Ταμείο νέων
Αντ’ αυτού δημιουργείται ένας ατομικός κουμπαράς. Ο κάθε νέος όταν θα βάζει στην άκρη ένα κομμάτι του μισθού κάθε μήνα για τη μελλοντική επικουρική του σύνταξη, θα ξέρει ότι αυτό είναι εκεί, δικό του και θα το παρακολουθεί να αβγατίζει.
Δεν θα μπορεί κανείς να του το πάρει, όπως έγινε τόσες φορές στα πρόσφατα χρόνια. Είναι σωστό να έχεις πληρώσει εισφορές όλη σου τη ζωή, και να έρχεται μετά κάποιος και να σου κόβει τη σύνταξη; Ε, αυτό δεν θα μπορεί να γίνει σε ένα κεφαλαιοποιητικό σύστημα.
Προφανώς η μετάβαση στο νέο σύστημα θα είναι σταδιακή. Εννοείται δεν σημαίνει μειώσεις για τους σημερινούς συνταξιούχους. Αλλά προοπτική για τη νέα γενιά.
Αν θέλετε ντε και καλά να χρησιμοποιείτε ταμπέλες, θα μπορούσαμε να το αποκαλέσουμε «Σύνταξη νέων» ή «Ταμείο νέων». Το οφείλουμε στους νέους μας, να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο συνταξιοδοτικό σύστημα από αυτό που είδαν να καταρρέει στους γονείς και τους παππούδες τους. Αλίμονο αν μείνουμε στα ίδια».
