Ντάνι Πογιάτος: Ο τρίτος ισπανός προπονητής του Παναθηναϊκού

Δεν συνθέτουν κάποια μακροσκελή λίστα οι ισπανοί προπονητές που έχουν καθοδηγήσει τον Παναθηναϊκό. Ούτε… ΙΧ δεν γεμίζουν.

Πριν από τον Ντάνι Πογιάτος -που αναμένεται να αποτελέσει τη διάδοχη λύση στον πάγκο του Τριφυλλιού στη μετά Δώνη εποχή- κράτησαν το πηδάλιο των Πράσινων ο Βίκτορ Μουνιόθ και ο Φάμπρι Γκονθάλεθ. Μάλιστα, κατά τη θητεία του δεύτερου κυκλοφορούσαν σχόλια απαξίωσης και διακωμώδησης για τις πρακτικές και τις επιδόσεις του, ενώ ο επίλογος εμπεριείχε και σκηνικά οργής…

Κοινή συνισταμένη και για τους δύο προηγούμενους ισπανούς τεχνικούς του Παναθηναϊκού ήταν ότι δεν κατέκτησαν κάποιον τίτλο.

Τρόπαιο του Μουνιόθ ο… Νίνης

Ο Μουνιόθ πάντως κατέφθασε ως σημαίνουσα προσωπικότητα στην Ελλάδα τη σεζόν 2006-07, αφού ως ποδοσφαιριστής (κεντρικό χαφ) έπαιξε σε Σαραγόσα, Μπαρτσελόνα, Σαμπντόρια, Σεντ Μίρεν. Πέρα δε από τους τίτλους σε συλλογικό επίπεδο (μεταξύ άλλων δύο Κύπελλα Κυπελλούχων) έφτασε στον τελικό του Euro το 1984 και συμμετείχε και στο Μουντιάλ του 1986 με την Εθνική Ισπανίας.

Και ως προπονητής όμως δεν ήταν τυχαίος. Κύπελλο Ισπανίας κατέκτησε το 2004 με τη Σαραγόσα (και μετά Σούπερ Καπ) κόντρα μάλιστα στη Ρεάλ Μαδρίτης (3-2). Οπότε τον Οκτώβριο του 2006 προσελήφθη με αξιόλογο βιογραφικό από τον Παναθηναϊκό διαδεχόμενος τον Χανς Μπάκε υπογράφοντας συμβόλαιο μέχρι το τέλος της περιόδου με τη προοπτική ανανέωσης αν κατακτούσε το πρωτάθλημα.

Τελικά το μοναδικό τρόπαιο που κέρδισε ο Μουνιόθ (ανέλαβε την ομάδα στο -5 από τον Ολυμπιακό) ήταν ο… Σωτήρης Νίνης. Τον Γενάρη του 2007 σύστησε στο ελληνικό κοινό τον πιτσιρικά (από τις ακαδημίες του Τριφυλλιού) που δεν είχε συμπληρώσει ούτε το 17^ο έτος της ηλικίας του. Τον παίκτη που θεωρήθηκε το παιδί-θαύμα του ελληνικού ποδοσφαίρου εκείνη την εποχή και δικαίωσε μέχρι ενός σημείου τις προσδοκίες τα επόμενα χρόνια.

Στα συν του Μουνιόθ προσμετρήθηκαν οι δύο νίκες επί του Ολυμπιακού στο πρωτάθλημα, αλλά στο φινάλε έχασε τον τίτλο από τους Ερυθρόλευκους με διαφορά 17 βαθμών και επιπλέον ηττήθηκε στον τελικό Κυπέλλου από τη Λάρισα του Γιώργου Δώνη (2-1). Σε 38 αγώνες με τον Παναθηναϊκό σε όλες τις διοργανώσεις είχε επίδοση 18-9-11.

Αργότερα δήλωσε ότι δεν εισακούστηκαν οι εισηγήσεις του για ενίσχυση κατά τη χειμερινή μεταγραφική περίοδο.

Τα λιοντάρια του Φάμπρι και η προσβολή  

Ο γυρολόγος Φάμπρι από την άλλη ήταν ο τρίτος κατά σειρά προπονητής που καθοδήγησε τον Παναθηναϊκό τη σεζόν 2012-13 (μετά τους Ζεσουάλδο Φερέιρα και Χουάν Ραμόν Ρότσα) και περιορίστηκε σε 13 αγώνες με απολογισμό 5 νίκες, 3 ισοπαλίες και 5 ήττες.

Ανέλαβε την ομάδα Γενάρη και απολύθηκε μετά την ήττα από τον Πλατανιά στο ΟΑΚΑ (0-1) στα τέλη Μαρτίου. Πέραν της προβληματικής εικόνας που είχε ο σύλλογος (με τους Βύντρα, Κατσουράνη, Σπυρόπουλο, Χριστοδουλόπουλο και Λέτο να είναι μεταξύ των παικτών που αποχώρησαν διαρκούσης της περιόδου) ο Ισπανός έφτασε να γίνει persona non grata στα αποδυτήρια.

Για την ακρίβεια δεν μπορούσε να μακροημερεύσει στο σύλλογο, μετά το δημόσιο, άκομψο άδειασμα που έκανε στους ποδοσφαιριστές. «Δεν έχουν αρχ… να φορούν αυτή τη φανέλα» δήλωσε μετά την ήττα από τον Πλατανιά και έπεσαν οι τίτλοι τέλους.

Υπήρχαν όμως και τοποθετήσεις μακριά από τις κάμερες που είχαν προκαλέσει αίσθηση στα ενδότερα του ποδοσφαιρικού τμήματος. Σε ομιλίες στην προπόνηση επί παραδείγματι ζητούσε από τους παίκτες να μιμηθούν τα λιοντάρια τα οποία στη ζούγκλα ορίζουν το χώρο τους με τα ούρα και δεν επιτρέπουν σε κανέναν να εισέλθει, όταν ζευγαρώνουν με τις λιονταρίνες!

Στα όρια του ανέκδοτου κινήθηκε ο Φάμπρι…