Τα Βιβλικά σημεία των καιρών δεν φαίνεται να απέχουν και πολύ από την πραγματικότητα. Στην εποχή της τεχνολογικής έκρηξης, όπου οι εξελίξεις τρέχουν με ταχύτητες φωτός ένας μικροσκοπικός, αόρατος στο γυμνό μάτι, οργανισμός, ο μόλις βαπτισθείς «Covid-19», αποδεικνύει ότι μπορεί να γονατίσει ακόμα και τις πιο εξελιγμένες κοινωνίες. Την ίδια στιγμή στην αυγή της νέας δεκαετίας, του 21ου αιώνα, ακραία καιρικά φαινόμενα σε κάθε γωνιά του πλανήτη τα οποία πολλαπλασιάζονται και σε μέγεθος και σε επικινδυνότητα έχουν οδηγήσει μεταξύ άλλων και τους παραγωγούς στα όρια της αντοχής τους.

Οι ασθένειες πριονίζουν τον δομημένο στον «γρήγορο» σύγχρονο τρόπο ζωής κοινωνικό ιστό και δοκιμάζουν τις αντοχές του συστήματος ασφάλισης και περίθαλψης. Και μέσα σε αυτό τον Αποκαλυπτικό ορυμαγδό η ανθρωπότητα μοιάζει να ξυπνά αργά μεν αλλά ουσιαστικά από έναν λήθαργο συνειδητοποιώντας ότι η λύση για την επιβίωση της –σε αυτή τουλάχιστον τη φάση- δεν βρίσκεται μπροστά στο χρόνο αλλά πίσω, στην επιστροφή σε εποχές που όλα ήταν πιο αγνά, πιο γνήσια, πιο παραδοσιακά, πιο αληθινά, λιγότερο πλαστικά, λιγότερο ρυπογόνα και περισσότερο ουσιαστικά.

Η αλληλεξάρτηση ανθρώπου – φύσης που για τους «παλαιούς» δεν αποτελούσε επιλογή αλλά μονόδρομο μοιάζει πια με τη μόνη διαφυγή από τα δεινά των καιρών με όρους όπως πράσινη ενέργεια, βιολογικά προϊόντα, βότανα, ντόπια και καθαρά, αγνά και ποιοτικά να κερδίζουν ολοένα και περισσότερο έδαφος στην καθημερινότητα μας. Η μόδα της Μεσογειακής – Κρητικής διατροφής απέκτησε πια το χαρακτήρα αναγκαιότητας και προϊόντα που έως πριν από μερικά χρόνια «σνομπάραμε» όπως την ταπεινή σταφίδα ή το αγνό παξιμάδι , τα χόρτα της υπαίθρου, το ταχίνι μέχρι και τα κόλλυβα των ψυχοσάββατων , έγιναν «must» ως super foods.

Εκείνα που ανέθρεψαν γενιές, που έκτισαν γερούς οργανισμούς, που διασφάλισαν μακροβιότητα και ποιότητα ζωής από τα βάθη των αιώνων έως μερικές δεκαετίες πίσω στο χρόνο. Αυτά ακριβώς που ανακαλύπτουμε ξανά, σκαλίζοντας στις στάχτες των λαθών μας, βρίσκοντας ξανά τις ρίζες μας στην αρχαία γη. Αυτός ο μεγάλος θησαυρός κρυμμένος για αιώνες σε ένα σεντούκι ξεθάβεται μεθοδικά και αρχίζει να αξιοποιείται όχι όμως με τους ρυθμούς που θα έπρεπε.

Η ύπαιθρος δειλά, δειλά ξαναζεί καθώς το φάντασμα της αστυφιλίας σέρνει τη σκουριασμένη του αλυσίδα και η γραμμή παραγωγής γυρίζει στη γνώση που μεταδίδονταν από γενιά σε γενιά. Και η Κρήτη με την απίστευτη ποικιλία σε προϊόντα που σαγηνεύουν ουρανίσκους, παρασύρουν σε γευσιγνωστικούς παραδείσους τις αισθήσεις και υμνούνται από τη σύγχρονη ιατρική αρχίζει να επιστρέφει στη μεγάλη αλήθεια που ο πρωτογενής τομέας είχε τόσα χρόνια ανάγκη.

Στην αναβίωση της υπαίθρου και την αναγκαιότητα παραγωγής προϊόντων που πρέπει να κατακτήσουν ακόμα μεγαλύτερο χώρο στην παγκόσμια σκηνή φορώντας το δικαιωματικό στέμμα της ποιότητας και της αγνότητας που θα αποτελέσει το διαβατήριο για να ξεκλειδώσει πόρτες στις διεθνείς αγορές και να κερδίσει ένα ακόμα μεγαλύτερο κοινό.

Και παράλληλα να προσδώσει στις τοπικές κοινωνίες την αυτάρκεια που απαιτείται ώστε να απεξαρτηθεί από τα δεινά των εισαγόμενων, αμφιβόλου ποιότητας και προδιαγραφών προϊόντων. Επιστροφή –ορατή πια- σε όλα εκείνα τα αγαθά της γης που θα γίνουν παράλληλα και το ανάχωμα απέναντι στη λαίλαπα των κλιματικών αλλαγών στη λογική που ολοένα και πιο συχνά κάνει την εμφάνιση της σαν ορολογία στις σχετικές μελέτες ως «προσαρμοστικότητα» απέναντι στα δεινά των καιρών.

Ο Νεκτάριος Σερμάκης είναι Μέλος της Παγκρήτιας Δημοσιογραφικής Ένωσης.

Εκδότης – Διοργανωτής Εκθέσεων – Π. Περιφερειακός Σύμβουλος Κρήτης

Τελευταία Νέα