Με το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών της περασμένης Κυριακής ξεκινά μια νέα πολιτική περίοδος. Η αλλαγή στη διακυβέρνηση επισφραγίζει και τυπικά το τέλος της αντίθεσης μνημόνιο / αντιμνημόνιο που ταλάνισε τη χώρα σε όλη την προηγούμενη διάρκεια της κρίσης.

Και αυτό όχι μόνο γιατί η τυπική μνημονιακή περίοδος έληξε, αλλά και επιπλέον γιατί η νέα κυβέρνηση εξελέγη στη βάση της υπόσχεσής της να αναθερμάνει την οικονομία και να ανακουφίσει την ευρύτερη μεσαία τάξη κυρίως από την υπερφορολόγηση, ενώ από την άλλη πλευρά ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδίκησε μια φιλολαϊκή ατζέντα για τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα.

Οι νεότερες γενιές τηρούν και μια συνολική στάση αδιαφορίας / απόρριψης της εκλογικής διαδικασίας και κατ’ επέκταση του κοινοβουλευτισμού.

Η Νέα Δημοκρατία, παρά το σημαντικό ποσοστό που πήρε, έχει μπροστά της μια σημαντική πρόκληση: να πείσει τον κόσμο της μισθωτής εργασίας ότι δεν είναι απέναντι στα συμφέροντά του.

Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για στρατηγική υπεροχή της Κεντροδεξιάς υπό τον όρο ότι η εκλογική επικράτηση της ΝΔ και στον χώρο του Κέντρου (το οποίο αδυνατεί να βρει αυτόνομη ισχυρή πολιτική έκφραση) θα συνεχιστεί και θα εμπεδωθεί.

Στην ανάλυσή του στο «Βήμα της Κυριακής» ο Στράτος Φαναράς αναλύει:

Πώς διαμορφώθηκε η ψήφος κατά ηλικία – Σε ποια ηλικιακά κοινά κέρδισε η ΝΔ σε ποια ο ΣΥΡΙΖΑ

Ποιο είναι το προφίλ του εκλογικού σώματος

Ποια η στάση των νεότερων γενιών απέναντι στην εκλογική διαδικασία και κατ’ επέκταση στον κοινοβουλευτισμό

Ποια η σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στο εκλγικό σώμα και στο κομματικό σύστημα

Οι συσπειρώσεις και οι μετακινήσεις ψηφοφόρων

Η κοινωνική διάσταση της ψήφου – Πώς διαμορφώθηκαν τα ποσοστά των κομμάτων με βάση το φύλο και τη θέση στην απασχόληση

Οι προκλήσεις της επόμενης ημέρας για ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ

Διαβάστε περισσότερα στην ανάλυση του Στράτου Φαναρά στο «Βήμα της Κυριακής»

Τελευταία Νέα