Μαθητές του Λυγουριού και μέλη ΚΑΠΗ στην «Αντιγόνη»

«Ποιος έχει δίκιο; Ποιος έχει άδικο; Ποιος είναι το τραγικό πρόσωπο;». Πάνω σε αυτά τα διαρκώς επανερχόμενα ερωτήματα για την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή χτίζει και τη δική του αφήγηση ο Κωνσταντίνος Ντέλλας στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου. Οι δίμηνες πρόβες για την ομότιτλη παράσταση γίνονταν στον Λόφο του Φιλοπάππου και στη συνέχεια ηθοποιοί και σκηνοθέτης εγκαταστάθηκαν για τρεις εβδομάδες στο Χιλιομόδι Κορινθίας. Η επιλογή του εξωτερικού χώρου ως βασικού άξονα της διαδικασίας των προβών στηρίζεται πάνω στη μελέτη του Ντέλλα για την ενσωμάτωση του σώματος και την ενδυνάμωση της αντίληψης και των αισθήσεών του στη φυσική σκηνογραφία του κάθε τόπου. Ιδιαίτερη σημασία για τον τρόπο που εργάστηκε ο σκηνοθέτης πάνω στην τραγωδία έχει και το γεγονός ότι το κείμενο τον πρώτο μήνα διαβαζόταν χωρίς να έχει γίνει διανομή ρόλων. Ενα μεγάλο μέρος του με εργαλείο την προφορική μετάδοσή του μαθεύτηκε εξίσου από όλους τους ηθοποιούς ανεξαρτήτως ρόλων.

Η επιδίωξη του σκηνοθέτη ήταν η δημιουργία ενός ισχυρού κοινοτικού πλέγματος μεταξύ των ηθοποιών. Ως εκ τούτου, τους τοποθετεί σε σχήματα σπείρας, κύκλου, τροχιών και κέντρων. Ο νέος τόπος που χτίζεται μεταξύ τους κάθε φορά μέσα από αυτούς τους σχηματισμούς, εμπεριέχοντας τα στοιχεία του ίδιου του τοπίου (ανώμαλο έδαφος, δέντρα, καιρικές συνθήκες, ήχοι) είναι η δεξαμενή που ονομάζεται Χορός, μέσα από την οποία γεννιούνται οι ρόλοι.

Στην παράσταση συμμετέχουν μέλη του ΚΑΠΗ Δήμου Επιδαύρου και μαθητές από το Γυμνάσιο Λυγουριού, επιδιώκοντας έτσι τη σύνδεση του τόπου και των ανθρώπων του αλλά και των ηθοποιών μεταξύ τους. Η ομάδα εκείνων που ανταποκρίθηκαν συναντιόταν κάθε δεκαπέντε μέρες στο Λυγουριό όπου μαζί με τον σκηνοθέτη ακούν ξανά το κείμενο της «Αντιγόνης» και διαλέγονται πάνω σ’ αυτό μέσα από τη δική τους πραγματικότητα. Τέσσερις μαθητές και απόφοιτοι του Μουσικού Σχολείου Πτολεμαΐδας με τρία χάλκινα όργανα και ένα κρουστό γίνονται οι φορείς του ήχου της παράστασης.