Υπάρχει ποδοσφαιρική ευτυχία χωρίς γκολ; Σπάνιο. Μπορεί να υπάρξει ποδοσφαιρική ευτυχία όταν το νούμερο «εννιά» της ομάδας σου δεν έχει σκοράρει; Σε επίπεδο όπως αυτό του Μουντιάλ δεν το συναντάς συχνά. Πάντα οι ομάδες που έφταναν μέχρι το τέλος είχαν έναν σέντερ φορ που θα σκόραρε. Κι αν δεν σκόραρε πολύ, θα έβαζε κάποιο κρίσιμο γκολ.

Η Γαλλία φτάνει μέχρι το τέλος με τον βασικό της φορ «άσφαιρο». Ο Ολιβιέ Ζιρού είναι σχεδόν πάντα εκεί που πρέπει. Στην κατάλληλη θέση, την κατάλληλη στιγμή. Ομως τα τελειώματά του είναι άσχημα. Ανευρα. Χωρίς πίστη. Στο ματς με τους Βέλγους ο γάλλος επιθετικός θα μπορούσε να είχε σκοράρει σε τέσσερις διαφορετικές περιπτώσεις.

Εμπαπέ και Γκριεζμάν του τα έδιναν στο… πιάτο. Ο Εμπαπέ του έβγαλε μια μαγική πάσα πάρε-βάλε στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά ο Ζιρού νικήθηκε από τον αντίπαλο αμυντικό, που το ν πρόλαβε. Θα μιλούσαμε για μία από τις κορυφαίες ασίστ σε Παγκόσμια Κύπελλα αν ο επιθετικός της Αρσεναλ την είχε μετουσιώσει σε γκολ. Ομως, λες και είναι της μοίρας γραφτό να πάρουν οι Τρικολόρ την κούπα χωρίς γκολ από τον βασικό τους επιθετικό.

Είναι τελικά πρόβλημα; Για τον ίδιο όχι. «Δεν με απασχολεί αν θα σκοράρω εγώ. Θέλω μόνο να κερδίζει η ομάδα και να πάρει το τρόπαιο», η αφοπλιστική απάντησή του όταν ρωτήθηκε από τα media για το αν προβληματίζεται. «Κάνει τόσα πολλά μέσα στο γήπεδο τα οποία μας είναι απαραίτητα, που αυτό είναι το τελευταίο», εκείνη του Ντεσάν.

Η Γαλλία έχει έναν στόχο. Ξεκάθαρο. Εχει κάνει focus μόνο σ’ αυτόν. Τα μάτια κοιτάζουν απευθείας στο τρόπαιο του παγκόσμιου πρωταθλητή. Θέλει να το αγγίξει χωρίς να τη νοιάζει το πώς. Χωρίς να ενδιαφέρεται αν το γκολ που θα την επαναφέρει έπειτα από 20 χρόνια στην κορυφή του κόσμου θα το πετύχει το «εννιά», το «δέκα» ή το «ένα».