Ο μεγάλος Μάριο Ζαγκάλο, ο εμβληματικός Βραζιλιάνος που έχει κατακτήσει δύο Παγκόσμια Κύπελλα ως παίκτης (1958 και 1962), ένα ως προπονητής (1970) και άλλο ένα ως συνεργάτης του τεχνικού τιμ (1994), έχει ένα ανεπανάληπτο ρεκόρ ως προπονητής της Εθνικής Βραζιλίας.

Είναι ο μοναδικός που έχει καθοδηγήσει –προπονητικά –τη Σελεσάο σε δύο συνεχόμενα Παγκόσμια Κύπελλα, το 1970 στο Μεξικό όπου οι Βραζιλιάνοι κατέκτησαν το τρόπαιο (4-1 την Ιταλία στον τελικό) και το κράτησαν για πάντα δικό τους και τέσσερα χρόνια αργότερα στη Δυτική Γερμανία όταν η Βραζιλία έμεινε εκτός στη δεύτερη φάση των ομίλων, με την Ολλανδία να περνάει πρώτη στον όμιλο στον τελικό.

Ποτέ κανείς άλλος τεχνικός δεν μπόρεσε να μείνει στη Βραζιλία για δεύτερη συνεχόμενη διοργάνωση, ακόμα και αν είχε κατακτήσει την Κούπα, καθώς η πίεση είναι τεράστια (αυτό είχε πει και ο Κάρλος Αλμπέρτο Παρέιρα, που τον αντικατέστησε ο Ζαγκάλο μετά τον θρίαμβο του 1994).

Ο Τιτί έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη όλων των παικτών και της ίδιας της ομοσπονδίας, παρουσιάζοντας ένα εξαιρετικό σύνολο στα γήπεδα της Ρωσίας. Αυτή τη στιγμή ο προσανατολισμός των υπευθύνων είναι να τον κρατήσουν στο τιμόνι και αν το κάνουν είναι βέβαιο ότι σε τέσσερα χρόνια και κάτι (καθώς εκεί η διοργάνωση θα φιλοξενηθεί καλό Δεκέμβριο το 2022 στο Κατάρ) η Βραζιλία θα έχει τα φόντα να πάρει το Κύπελλο.

Ο έμπειρος τεχνικός της έδωσε τα στοιχεία που της έλειπαν πριν από τέσσερα χρόνια και παρουσίασε ένα από τα καλύτερα σύνολα στην ιστορία της στη διοργάνωση. Ηταν εξαιρετική η εμφάνισή της στο δεύτερο ημίχρονο με το Βέλγιο και η ατυχία, η βιασύνη και ο εκπληκτικός Κουρτουά ήταν τα στοιχεία που ουσιαστικά τη σταμάτησαν.