Τα καλοκαίρια της ζωής μας. Κάποιες από τις χαρακτηριστικότερες αναμνήσεις. Η κατανόηση ότι μεγαλώνουμε, αλλά πως έχοντας απέναντι μια μπάλα, νιώθεις για πάντα παιδί. Ενα ταξίδι στον χρόνο που πάει μπρος, πίσω, όπου προστάζει το μυαλό. Οι συζητήσεις με τους παιδικούς μας φίλους, τα χαρτάκια στο άλμπουμ της Panini, η αναμονή για το επόμενο ματς, η ευκαιρία να ξαναδείς ανθρώπους που βλέπεις όλο και λιγότερο βυθισμένος στις υποχρεώσεις.

  

Πώς να ξεχάσεις που είδες τον προημιτελικό του 1986 ανάμεσα σε Αργεντινούς και Αγγλους, όταν ο Ντιέγκο Μαραντόνα εκτέλεσε τη χορογραφία που χαρακτήρισε το ποδόσφαιρο του προηγούμενου αιώνα. Πώς να λησμονήσεις τα ξενύχτια του 1994 για την παρέα του Μπεμπέτο και του Ρομάριο, αλλά και για την πρώτη συμμετοχή της Εθνικής Ελλάδας. Ποιος δεν θυμάται την απορία, όταν η τηλεόραση μετέδωσε τις εντεκάδες του τελικού του 1998 στη Γαλλία και στη σύνθεση της Σελεσάο δεν ήταν ο Ρονάλντο. Τα ξυπνητήρια για να δούμε τη… δράση στα γήπεδα της Κορέας το 2002, την πρώτη εμφάνιση του Μέσι αλλά και τον τελευταίο χορό του Ζιζού το 2006, την τελειότητα της Ισπανίας στη Νότια Αφρική, το 7-1 της Γερμανίας στον ημιτελικό του ’14 που γέμισε με δάκρυα τη Βραζιλία. Το ποδόσφαιρο, το Μουντιάλ, η ζωή μας. Τα χρόνια που περνούν και δεν γυρίζουν.

Ισως η πιο συναισθηματική αθλητική διοργάνωση. Το Παγκόσμιο Κύπελλο του ποδοσφαίρου. Το φεστιβάλ των εθνών που ετοιμάζεται να ανοίξει τις πύλες του στη Ρωσία και να ξεπεταχθεί μέσα από τις μπάμπουσκες. Διοργάνωση για πρώτη φορά… ανατολικά της Εδέμ, σε μια κοινωνική και πολιτική συγκυρία που βρίσκει τις δυνάμεις απέναντι και όχι δίπλα.

Εκατομμύρια άνθρωποι ετοιμάζονται να ταξιδέψουν για τη Μόσχα και τις άλλες μεγάλες πόλεις της Ρωσίας. Ετοιμάζονται να δώσουν χρώμα στις κερκίδες, να δώσουν παλμό, να υπενθυμίσουν στους ηγέτες αυτού του κόσμου πως καμιά φορά φτάνει μια μπάλα για να λυθούν όλες οι διαφορές. Αρκεί να την κοιτάζεις όπως τότε. Οπως όταν την κοίταζες παιδί, νιώθοντας πως τα έχεις όλα…

Μέσι, Ρονάλντο, Σαλάχ. Γερμανία, Βραζιλία, Ισπανία. Τα λιοντάρια στη φανέλα της Αγγλίας. Ανοιχτοί λογαριασμοί. Να περάσουμε καλά. Να δημιουργήσουμε αναμνήσεις. Αυτό άλλωστε δεν είναι που μετράει;