Επιστροφή στο μέλλον

«Μικρά εγκλήματα μεταξύ φίλων». Ο ελληνικός τίτλος του «Shallow Grave», της ταινίας με την οποία συστήθηκε στο κοινό της 7ης τέχνης ο χαρισματικός κινηματογραφιστής Ντάνι Μπόιλ. Ανάμνηση μιας προβολής, όχι από το τόσο μακρινό 1995. Μας συγχωρείτε αλλά θα επιμείνουμε. Τι θα πει δηλαδή ότι πέρασαν 23 χρόνια; Και από το 1975, όταν έγινε ο τελευταίος τελικός Κυπέλλου στη χώρα μας με ξένο διαιτητή πέρασαν 43, αλλά δεν φαίνεται πως το κάνει θέμα, κάποιος. Τουλάχιστον από εκείνους που –θεωρητικά –έχουν την ευθύνη για μια ιστορία που ήρθε και στρογγυλοκάθισε στο κεντρικό τραπέζι συζήτησης από το βράδυ της Τετάρτης, αποδεικνύοντας πως τελικά η νέα ΕΠΟ το ‘πε και το ‘κανε. Δεσμεύτηκε ότι θα φέρει πίσω τις Κυριακές μας. Το απέδειξε καθ’ όλη τη διαδρομή της φετινής αγωνιστικής σεζόν, μέσω Σούπερ Λίγκας στο πρωτάθλημα που κρίθηκε στις δικαστικές αίθουσες. Το απογειώνει τώρα στον επίλογο. Η μηχανή του… χρόνου by Βαγγέλης Γραμμένος, και της περίφημης «εξυγίανσης». Επιστροφή στο μέλλον!

Αλλα έλεγε

«Γίνονται λάθη, αλλά η διαιτησία φέτος είναι καλύτερη» υποστήριζε όλο καμάρι ο πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας στις 20 Νοεμβρίου, προσθέτοντας με νόημα πως «είτε το θέλουμε είτε όχι, το ζητούμενο είναι αν θα επανέλθουμε στην κανονικότητα». Χθες, 10 Μαΐου, σχεδόν έξι μήνες μετά, η ΕΠΟ ξεφούρνιζε το όνομα του Φερνάντεζ Μπορμπαλάν με δόξα και τιμή. Ο «συνδυασμός» που ανοίγει το θησαυροφυλάκιο του αυριανού τελικού Κυπέλλου Ελλάδας. Το όνομα του 45χρονου ανδαλουσιανού ρέφερι, που κάποια παράξενη μοίρα αποφάσισε πως θα κρεμάσει τη σφυρίχτρα του στα μέρη μας. Ο άρχοντας της τελικής μονομαχίας ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ. Των δύο ομάδων που στήριξαν όσο κανείς άλλος την υποψηφιότητα του μακεδόνα δικηγόρου για τον προεδρικό θώκο. Οι κακές γλώσσες λένε πως –σήμερα –ο Δικέφαλος δεν έχει τον Βαγγέλη Γραμμένο στην καρδιά του. Η ΑΕΚ, μάλιστα, το απέδειξε με την ανακοίνωση που εξέδωσε χθες για την απόφαση να γίνει ο τελικός με ξένο διαιτητή. Ο ΠΑΟΚ πάλι δεν έχει πει τίποτα, και η αλήθεια είναι πως η σιωπή του έχει δώσει την εντύπωση πως όσοι υποστηρίζουν πως εκείνος είναι που δεν ήθελε με τίποτα ελληνική «σφυρίχτρα» μπορεί και να έχουν δίκιο.

«Ο δικός μας»

Πώς ο ΠΑΟΚ απώλεσε την εμπιστοσύνη του στους έλληνες διαιτητές και κατ’ επέκταση στον –κατά τον Ιβάν Σαββίδη –«δικός μας είναι» Βαγγέλη Γραμμένο; Η εύκολη απάντηση ακούει στο όνομα Γιώργος Κομίνης. Ο ρέφερι του ΠΑΟΚ – ΑΕΚ στο πρωτάθλημα, που δεν τελείωσε ποτέ, και που τέλος πάντων έκρινε τον ίδιο τον τίτλο. Οι Θεσσαλονικείς έχασαν τη γη κάτω από τα πόδια τους όταν έμαθαν πριν από μία εβδομάδα πως ο διεθνής ρέφερι ετοιμαζόταν να επιστρέψει στη δράση σφυρίζοντας την αναμέτρηση Πανιώνιος – Λεβαδειακός για την 30ή αγωνιστική του πρωταθλήματος. Ηθελαν ο Κομίνης να σφυρίζει πλέον μόνο… «στα τρένα» που θα έλεγε και ο Δημήτρης Μελισσανίδης. Εξού και η άμεση αντίδρασή τους. Εσβησε το site της ΕΠΟ, και λίγο αργότερα, όταν επανήλθε, ο Κομίνης είχε γίνει… καπνός από τη λίστα των διαιτητών της 30ής αγωνιστικής. «Είναι τραυματίας» απολογήθηκε η ΚΕΔ. «Γέννησε η γυναίκα μου», αποκρίθηκε ο ίδιος. Στην πραγματικότητα όμως μόλις είχε αναδειχθεί το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα της νέας κατάστασης στην ποδοσφαιρική ομοσπονδία. Τον Αύγουστο όταν… ξεκινούσαν, ο στόχος που τους έφερνε όλους πιο κοντά ήταν άλλος. Να τελειώσει το μονοπώλιο του Ολυμπιακού. Οταν οι Ερυθρόλευκοι βγήκαν από την… εξίσωση του τίτλου, άρχισαν τα όργανα.

Δίπολο

Η σημερινή ΕΠΟ καλύπτεται από δύο ξεκάθαρες τάσεις. Της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ. Η Τούμπα και όσα ακολούθησαν προκάλεσαν «σχίσμα». Οταν λοιπόν έφτασε η ώρα για τον διαιτητή του τελικού Κυπέλλου; Οι μάσκες έπεσαν. Παρότι, προφανώς θεσμικά, η Ομοσπονδία δεν είχε κανέναν λόγο να ακούει… φωνές, δεν άργησε να συνειδητοποιήσει το αδιέξοδο. «Η Θεσσαλονίκη δεν ήθελε Παπαπέτρου, η ΑΕΚ δεν ενθουσιάζονταν με τον Σιδηρόπουλο. Η Θεσσαλονίκη όμως ακόμη και αν βρισκόταν άκρη με τον διαιτητή, δεν είχε καμία εμπιστοσύνη στους… υπόλοιπους. Τους βοηθούς», λένε πηγές από το πάρκο Γουδή. Κάπου εκεί, λοιπόν, γεννήθηκε η ιδέα της διεξαγωγής του τελικού με ξένο διαιτητή. Βεβαίως, όλα αυτά θα έπρεπε να έχουν μια συγκεκριμένη θεσμική διαδρομή. Να συνεδριάσει η ΚΕΔ του (αμειβόμενου με 22.500 ευρώ τον μήνα) αρχιδιαιτητή Μέλο Περέιρα, να στείλει αίτημα «ξένου διαιτητή» στο προεδρείο της ΕΠΟ. Θα έπρεπε να συνεδριάσει και εκείνο και αν έκανε το αίτημα δεκτό, να το μεταβιβάσει στην Ομοσπονδία όπου θα ζητούσε διαιτητή (συγκεκριμένα σε αυτή την περίπτωση στην ισπανική). Δεν έγινε τίποτε από όλα αυτά. Αντίθετα, ο Περέιρα εμφάνισε τον Μπορμπαλάν και τους τέσσερις βοηθούς του προπαραμονή του ματς. «Μπορεί να υπάρχει κάποιο χαρτί από τη FIFA που θα δικαιολογεί τη διαδικασία», μας είπαν οι ίδιες πηγές. Αν κάποιος πάντως προσφύγει ακόμη και σήμερα κατά του κύρους της διαδικασίας, δεν αποκλείεται να μη δούμε αύριο τελικό. Πόσω μάλλον από τη στιγμή που ορίστηκε ως 4ος ο Τάσος Σιδηρόπουλος. Και εδώ παρατυπία, μιας και όταν υπάρχουν «επιπρόσθετοι» βοηθοί του πρώτου διαιτητή, ο 4ος είναι και εκείνος του ίδιου… βαθμού.

Το «πτώμα»

Στα «Μικρά εγκλήματα μεταξύ φίλων» όταν ο νεαρός συγκάτοικος βρίσκεται νεκρός, οι τρεις φίλοι αποφασίζουν να θάψουν το πτώμα και να κρατήσουν τη βαλίτσα του που είναι γεμάτη χρήματα. Χωρίς φυσικά να υπονοούμε κάτι, στην περίπτωσή μας οι φίλοι ήταν και πάλι τρεις για όσα συνέβησαν μέχρι να φτάσουμε ώς τη νέα «ΕΠΟ». Επαιξε καθοριστικό ρόλο και η ίδια η κυβέρνηση. Ο φίλος που παραμένει στο πλευρό της νυν διοίκησης. Ποιος είναι το πτώμα; Μα φυσικά το ίδιο το ελληνικό ποδόσφαιρο.