Ποτέ δεν ήταν ειδυλλιακή η κατάσταση στην εγχώρια (αλλά και στη διεθνή) ποδοσφαιρική σκηνή. Οι νοσταλγοί των αλλοτινών «ρομαντικών» εποχών είτε έχουν κενά μνήμης είτε είναι ανιστόρητοι είτε επιλέγουν να κρατούν ως φυλακτό αναμνήσεων μόνο τη μία όψη του νομίσματος.

Εν έτει 2018 κραυγάζει ο ΠΑΟΚ για «χάρτινο πρωτάθλημα», αλλά η αμφισβήτηση, η καχυποψία και το παρασκήνιο είναι συστατικά που διαχρονικά νοθεύουν την παραδοχή και την αναγνώριση του εκάστοτε νικητή.

Ας ανατρέξουμε λοιπόν στην… αθώα εποχή για να εμβαθύνουμε περισσότερο. Στη δεκαετία του 1960, αρκετά χρόνια πριν ανατείλει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο (1979-80), δύο διοργανώσεις Κυπέλλου κρίθηκαν στα χαρτιά. Κατά σύμπτωση μάλιστα υπέρ της ΑΕΚ.

«Ολοκαύτωμα»

Δεν σημαίνει βέβαια αυτό ότι η Ενωση διαφεντεύει το ελληνικό ποδόσφαιρο και ελέγχει τα κέντρα αποφάσεων. Δεν είχε άλλωστε ευθύνη για τον ημιτελικό Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός που διεξήχθη τη σεζόν 1963-64 και έχει καταχωρηθεί στα κατάστιχα της ιστορίας ως το «ολοκαύτωμα της Λεωφόρου». Η διαφορά σε σχέση με το παρόν είναι πως τότε «συμμάχησαν» για την καταστροφή οι οπαδοί των ομάδων. Με τον νοκάουτ ημιτελικό να οδηγείται στην παράταση (σκορ 1-1) ο κόσμος που είχε συρρεύσει στη Λεωφόρο άρχισε να θεωρεί ότι το ματς ήταν προσυνεννοημένο προκειμένου να διεξαχθεί επαναληπτικός για εισπρακτικούς λόγους.

Υστερα από χαμένες κλασικές ευκαιρίες η μπάλα βρέθηκε στην εξέδρα στην παράταση (στο 112′) και σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής ένας οπαδός την έσκισε με φαλτσέτα. Και τότε το φιτίλι άναψε. Τα κύματα των εξαγριωμένων οπαδών ξάπλωσαν τα κιγκλιδώματα και εγένετο χαμός. Ξέσπασαν σε πάγκους, διαφημιστικές πινακίδες, γκολπόστ, μικροφωνικές εγκαταστάσεις, προβολείς, άναψαν φωτιές και πυρπόλησαν ακόμη και το ιατρείο του γηπέδου. Εικόνες βιβλικής καταστροφής (οι ζημιές ανήλθαν βάσει εκτιμήσεων στο 1.200.000 δραχμές) με τους ποδοσφαιριστές να τρέπονται σε φυγή υπό βροχήν αντικειμένων. Οι δε οπαδοί έφτασαν σε σημείο να πολιορκήσουν μετά και τη Βουλή!

Αλλαξε ο κανονισμός

Τον αγώνα που δεν επανάρχισε ποτέ είχε διευθύνει ο Ολλανδός Μάτενς. Υστερα μάλιστα από αυτό το ακραίο σκηνικό βανδαλισμού η ΕΠΟ δεν όρισε επαναληπτικό και η ΑΕΚ, που είχε κερδίσει 3-1 τον Πιερικό στον άλλο ημιτελικό, αναγνωρίστηκε από την ομοσπονδία κυπελλούχος για την περίοδο 1963-64.

Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά το «ολοκαύτωμα» της Λεωφόρου αποφασίστηκε να αλλάξει ο κανονισμός. Καταργήθηκαν δηλαδή οι επαναληπτικοί αγώνες για να μην υπάρχουν υπόνοιες ότι οι ομάδες βολεύονται με ισοπαλίες επ’ ωφελεία των ταμείων τους.

Στέψη από τους «8»!

Δύο χρόνια αργότερα έμελλε η ΑΕΚ να κερδίσει εκ νέου Κύπελλο στα χαρτιά. Τότε πάντως δεν εκτυλίχθηκαν σκηνές καταστροφής, αλλά το παράδοξο της ιστορίας είναι πως αρκούσε εν τέλει για τη στέψη της Ενωσης η πρόκριση από τα προημιτελικά (4-1 τον Εθνικό). Ανευ ημιτελικού και άνευ τελικού κατέκτησε το τρόπαιο εκείνης της περιόδου.

Η κλήρωση για τις 4 του θεσμού (μονά παιχνίδια) διενεργήθηκε κανονικά, αλλά το πρόβλημα ανέκυψε, όταν βγήκε γηπεδούχος η ΑΕΚ στο ζευγάρι με την Καβάλα. Οι «Αργοναύτες» επικαλέστηκαν έναν κανονισμό που προέβλεπε ότι αν σε ένα ζευγάρι των ημιτελικών η μία εκ των δύο ομάδων προέρχεται από τη Βόρεια Ελλάδα, τότε ορίζεται το παιχνίδι στη δική της έδρα. Η Ενωση αντέτεινε ότι ο κανονισμός δεν έχει εφαρμογή για ομάδες εκτός Θεσσαλονίκης και επακολούθησε ένα μπάχαλο. Η ΕΠΟ έκρινε ότι η σολομώντειος λύση ήταν να ορίσει το παιχνίδι στο ουδέτερο Καυτανζόγλειο Στάδιο, αλλά η απόφαση δεν έτυχε αποδοχής από την Καβάλα. Οι «Αργοναύτες» δεν κατέβηκαν στον ημιτελικό και η ΑΕΚ κέρδισε 2-0 στα χαρτιά.

Στο μεταξύ όμως είχε πάει πίσω χρονικά και η διεξαγωγή του τελικού που ορίστηκε εντέλει στις 10 Ιουλίου στο Καραϊσκάκη. Και ο φιναλίστ Ολυμπιακός που είχε αποκλείσει με 5-0 τα Τρίκαλα επέλεξε να μην αγωνιστεί. Ο προπονητής Μάρτον Μπούκοβι θεώρησε ότι εκείνη την εποχή το παιχνίδι θα χαλούσε τον προγραμματισμό της ομάδας για την προετοιμασία της ενόψει της συμμετοχής στο Κύπελλο Πρωταθλητριών.

Κατόπιν αυτών η ΑΕΚ κέρδισε στα χαρτιά και τον τελικό με τον Ολυμπιακό.

Τελικός χωρίς κυπελλούχο!

Στην ιστορία των διοργανώσεων του Κυπέλλου υπάρχει και ένας τελικός που δεν ανέδειξε κυπελλούχο! Θεωρείται μάλιστα προπομπός για το «ολοκαύτωμα» του 1964 στη Λεωφόρο. Διεξήχθη στο Στάδιο της Νέας Φιλαδέλφειας το 1962 μεταξύ των Αιωνίων και νίκησε το… σκότος. Η σέντρα έγινε στις 17:00 με το σφύριγμα του Ελβετού Μέλε, αλλά ο αγώνας διεκόπη στο 7′ της παράτασης. Παρά τις εκατέρωθεν αποβολές που φανέρωναν το περίσσιο πάθος (5′ Σάββας Παπάζογλου, 34′ Αριστείδης Παπάζογλου – 5′ Ανδρέας Παπαεμμανουήλ), οι χαμένες ευκαιρίες, η παρατεταμένη ανάπαυλα (30 λεπτά), η γενικότερη χρονοτριβή εκλήφθηκαν ως διάθεση να οδηγηθεί η διαδικασία σε επαναληπτικό τελικό για εισπρακτικούς λόγους.

Αλλωστε, το πρωτοεμφανιζόμενο σε τελικούς Στάδιο Νέας Φιλαδέλφειας δεν είχε προβολείς.

Υστερα λοιπόν από 3 ώρες και 10 λεπτά (!) ο κόσμος εκδήλωσε μαζικά τη δυσαρέσκεια λόγω και έργω. Φώναζε «αίσχος» και πετούσε μπουκάλια. Κατόπιν αυτών ο τελικός που διεκόπη στο 7′ λόγω συσκότισης δεν ορίστηκε ξανά (υπό το φόβο επεισοδίων), με παρέμβαση μάλιστα του γενικού γραμματέα Αθλητισμού Επαμεινώνδα Πετραλιά.

Τελευταία Νέα