Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης αφιερώνει την 20ή διοργάνωσή του στη χρονιά – σταθμό 1968, ενώ για το διεθνές διαγωνιστικό του τμήμα επιλέγει οκτώ ταινίες από δέκα χώρες με άξονα το βιβλίο «Ζωή, οδηγίες χρήσεως»(εκδόσεις Υψιλον, μετάφραση Αχιλλέας Κυριακίδης) του γάλλου συγγραφέα Ζορζ Περέκ. Ο τελευταίος, μέλος του συναρπαστικού και ψυχαγωγικού λογοτεχνικού κινήματος του 20ού αιώνα OuLiPo (Ouvroir de Littérature Potentielle / Εργαστήριο Δυνητικής Λογοτεχνίας), παίζει με το ίδιο το παιχνίδι της ζωής. Η φιλοσοφία του OuLiPo εμπλέκει την έννοια του παιχνιδιού, κλείνοντας το μάτι σε όσα συμβολίζει η λέξη, αλλά και σε όσους της έδωσαν διαφορετικές διαστάσεις σε όλη την ιστορία της τέχνης. Το φεστιβάλ προσκαλεί τους σινεφίλ σε ένα παιχνίδι επιλογής ταινιών με υλικά την ποιητικότητα των εικόνων, αλλά και τη λογοτεχνική δύναμη των αληθινών ιστοριών. Οι ταινίες που διαγωνίζονται παρουσιάζουν: έξι ισπανόφωνες ηλικιωμένες γυναίκες που λατρεύουν το σινεμά (Αργεντινή, «Las cinephilas» της Μαρία Αλβαρες ), ιστορίες από το εμβληματικό «Ξενοδοχείο Γιουγκοσλαβία», όπου έχουν καταλύσει από τον Ρίτσαρντ Νίξον ώς την Τίνα Τέρνερ («Hotel Jugoslavija» του ελβετού Νικολά Βανιέρ), το πειραματικό ντοκιμαντέρ σε ένα ορεινό χωριό της Τουρκίας («Meteors» του Γκιουρτζάν Κελτέκ), πλάνα τοπίου σε ένα ψαροχώρι της Κίνας («Awaken» του Τζιαγουέι Νινγκ), τη ζωή γυναικών στις φαβέλες της Βραζιλίας («Baronesa» της Ζουλιάνα Αντούνες), το ταξίδι μνήμης της Νίρι Αντελίν Χάι («Angkar», γαλλικής παραγωγής), την παιδική ηλικία στην εμπόλεμη ζώνη της Ουκρανίας («The Distant Barking of Dogs» του Δανού Σίμον Λέρεν Βίλμοντ), καθώς και τη συμπαραγωγή ΗΠΑ – Κατάρ («All that passes by a window that doesn’t open» του Μάρτιν Ντι Τσίκο).