Τι ήταν τελικά η υπόθεση της Μονής Βατοπεδίου; Ηταν σκάνδαλο με ρίζες και προεκτάσεις πολιτικές; Ηταν επικοινωνιακό πυροτέχνημα; Ηταν ιστορία σκοπιμοτήτων;

Η χθεσινή ομόφωνα αθωωτική απόφαση των δικαστών του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων της Αθήνας, που επί μήνες ξετύλιγαν το «κουβάρι» των «ιερών ανταλλαγών», όπως βαφτίστηκε η υπόθεση αυτή, έφερε ξανά στο προσκήνιο της επικαιρότητας τη γνωστή ιστορία. Μια ιστορία που επί εννέα χρόνια, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, απασχολούσε την ελληνική Δικαιοσύνη προκαλώντας κατά καιρούς πολιτικές θύελλες, αλλά και έντονες αναταράξεις στον χώρο της Δικαιοσύνης και της Εκκλησίας.

Τελικά, η αυλαία της πολύκροτης υπόθεσης για τις ανταλλαγές των ακινήτων μεταξύ της Ιεράς Μονής Βατοπεδίου και του ελληνικού Δημοσίου έπεσε χθες. Οι τίτλοι τέλους γράφτηκαν με δύο λέξεις «Ομόφωνα αθώοι»: Αυτή ήταν και η ετυμηγορία του δικαστηρίου, η οποία έγραψε τον επίλογο στο ποινικό σκέλος της ιστορίας. Γιατί ακόμα εκκρεμούν οι αποφάσεις των αστικών δικαστηρίων που έχουν την αποκλειστική αρμοδιότητα να αποφανθούν για το ιδιοκτησιακό καθεστώς της λίμνης Βιστωνίδας και των παραλίμνιων εκτάσεων, οι οποίες αποτέλεσαν και το μήλον της Εριδος στην υπόθεση του Βατοπεδίου.

Για την ιστορία, πάντως, αξίζει να αναφέρουμε ότι στο σκεπτικό της απαλλακτικής απόφασης ανακοινώθηκε χθες, διά στόματος του προέδρου του δικαστηρίου, ότι «στα παρεμπίπτοντα θέματα αναγνωρίζει ότι η λίμνη Βιστωνίδα και οι παραλίμνιες έκτασης αυτής ανήκουν στο Δημόσιο». Σκέψη που αφήνει ορθάνοιχτο το παράθυρο για την αναγνώριση της κυριότητας του ελληνικού Δημοσίου επί των εκτάσεων βάσει των οποίων έγινε η διαδικασία των ανταλλαγών.

«ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ». Η ανακοίνωση της πολυαναμενόμενης ετυμηγορίας των δικαστών έφερε «αναστάσιμο» κλίμα στην αίθουσα του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων της Αθήνας, όπου από νωρίς χθες το πρωί δεν έπεφτε καρφίτσα.

«Χριστός ανέστη» και «άξιος» φώναζαν οι συγκεντρωμένοι μοναχοί, καλόγριες και πιστοί προς τον ηγούμενο της Μονής Βατοπεδίου Εφραίμ, ο οποίος μαζί με τον μοναχό Αρσένιο ήταν τα κεντρικά πρόσωπα της δίκης.

Το πλήθος αποθέωνε τον ηγούμενο Εφραίμ, ενώ κάποιοι δεν έχασαν την ευκαιρία να βγάλουν και μια selfie αμέσως μόλις απαγγέλθηκε και το τελευταίο μέρος της απόφασης του δικαστηρίου, με βάση το οποίο ξεπαγώνουν οι δεσμευμένες καταθέσεις και τα ακίνητα της μονής, που ανέρχονται σε περίπου 50 εκατομμύρια ευρώ.

Ο ηγούμενος, ο οποίος μοίρασε μέχρι και κομποσκοίνια στους δικηγόρους του, δήλωσε στους δημοσιογράφους: «Ευχαριστούμε τον Θεό και την Παναγία για την αισία έκβαση της υποθέσεως και όλους όσοι μας συμπαραστάθηκαν, την Εκκλησία και τους νομικούς μας συμβούλους. Τους ευχαριστούμε και δοξολογούμε τον Θεό».

«ΕΚΤΕΛΟΥΣΑΝ ΕΝΤΟΛΕΣ». Οι τρεις δικαστές, αποτιμώντας το αποδεικτικό υλικό, με την απόφασή τους ακολούθησαν την τροχιά της πρότασης της εισαγγελέως της έδρας Βασιλικής Κρίνα και έκριναν πως κανένα από τα 14 πρόσωπα που μοιράστηκαν το εδώλιο δεν είχε δόλο, απαραίτητο συστατικό για τη στοιχειοθέτηση των βαρύτατων αξιόποινων πράξεων που περιλαμβάνονται στο κατηγορητήριο, όπως αυτές της φυσικής ή ηθικής αυτουργίας σε κακουργηματική απιστία και ψευδείς βεβαιώσεις. Η εισαγγελική λειτουργός μάλιστα, κατά τη διάρκεια της αγόρευσής της, είχε τονίσει ότι ουσιαστικά οι εμπλεκόμενοι εκτελούσαν κυβερνητικές αποφάσεις για το κρίσιμο ζήτημα των ανταλλαγών και πως ήταν πεπεισμένοι για το σύννομο των ενεργειών τους.

Εκτός από τον ηγούμενο Εφραίμ και τον μοναχό Αρσένιο, ομόφωνα αθώοι κρίθηκαν η συμβολαιογράφος Κατερίνα Πελέκη, σύζυγος του Γιώργου Βουλγαράκη, ο πατέρας και ο αδελφός της Διονύσης και Δημήτρης Πελέκης (δικηγόροι και οι δύο), ο πρώην πρόεδρος και ο πρώην διευθύνων σύμβουλος της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου Πέτρος Παπαγεωργίου και Κωνσταντίνος Γκράτσιος, ο πρώην γενικός γραμματέας του υπουργείου Γεωργίας Κωνσταντίνος Σκιαδάς, η πρώην διευθύντρια του υπουργείου Ανάπτυξης Σταματούλα Μαντέλη, ο πρώην διευθυντής της Υπηρεσίας Διαχείρισης Ακινήτων της ΚΕΔ Γεώργιος Μητρόπουλος, ο πρώην αντιπρόεδρος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους Γρηγόρης Κρόμπας, ο πρώην σύμβουλος Χριστόδουλος Μπότσιος, καθώς και οι Στέφανος Δέτσης και Ιωάννης Διονυσόπουλος.

Στο μικροσκόπιο πάντως της τακτικής Δικαιοσύνης είχαν βρεθεί συνολικά 32 πρόσωπα, 18 εκ των οποίων απηλλάγησαν από το Συμβούλιο Εφετών. Μεταξύ αυτών ήταν και ο Γιάννης Αγγέλου, διευθυντής του γραφείου του τότε πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή.

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΠΕΛΕΚΗ. Σε πανηγυρικό κλίμα ήταν οι δηλώσεις τόσο των μελών της οικογένειας Πελέκη όσο και των συνηγόρων υπεράσπισης των κατηγορουμένων, που χαρακτήρισαν «ιστορική» την απόφαση του δικαστηρίου. «Η ελληνική Δικαιοσύνη αποκατέστησε μια μεγάλη αδικία εις βάρος ακέραιων και έντιμων προσώπων της οικογένειάς μας, τα οποία στοχοποιήθηκαν για την εξυπηρέτηση πολιτικών σκοπιμοτήτων, έχοντας σπιλωθεί και απειληθεί με βάναυση ηθική και επαγγελματική εξόντωση» αναφέρει σε ανακοίνωσή της η οικογένεια Πελέκη.

«Η σημερινή απόφαση της Δικαιοσύνης είναι η απάντηση στα μεθοδευμένα χαλκεία και σε όσους συνέβαλαν σε αυτή την αθλιότητα, η οποία πήρε, επιτέλους, τέλος. Με αυτό το αίσθημα δικαίωσης επιστρέφουμε ως οικογένεια στην κανονικότητα της ζωής που μας στέρησαν τόσο άδικα όλα αυτά τα χρόνια. Οι συκοφάντες και οι αρωγοί τους ας αναμετρηθούν με τη συνείδησή τους. Αν έχουν…» καταλήγει.

«Ορόσημο στα δικαστικά χρονικά» χαρακτήρισε την ετυμηγορία ο Σάκης Κεχαγιόγλου, ο οποίος μαζί με τον καθηγητή Στέφανο Παύλου υπερασπίστηκε τον πρώην διευθύνοντα σύμβουλο της ΚΕΔ Κωνστανίνο Γκράτσιο. «Η απόφαση αυτή αποτελεί ορόσημο στα δικαστικά χρονικά της χώρας και αποδεικνύει ότι όταν οι δικαστές αγνοούν επικοινωνιακές και πολιτικές σκοπιμότητες και δικάζουν με μοναδικό κριτήριο το υλικό της δικογραφίας, τότε το αποτέλεσμα είναι το μόνο σύμφωνο με το δίκαιο και την αλήθεια».

Από την πλευρά του, ο Μιχάλης Δημητρακόπουλος σημείωσε ότι «η σημερινή απόφαση του δικαστηρίου που αθώωσε τον γέροντα Εφραίμ και τον πατέρα Αρσένιο είναι ιστορική. Το Βατοπέδι θα εξακολουθήσει να παράγει θρησκευτικό, πολιτισμικό και φιλανθρωπικό έργο όπως πράττει εδώ και 10 αιώνες».

Ο Αλέξης Στεφανάκης δήλωσε ότι η απόφαση «διορθώνει τον παραλογισμό της ποινικής δίωξης και αποδεικνύει ότι η Δικαιοσύνη αυτοτραυματίζεται μεν, αλλά τουλάχιστον είναι σε θέση να θεραπεύσει έστω και την ύστατη ώρα τις δικές της αστοχίες!».