Αναζήτηση
Το 2013 η νεοσύστατη ομάδα Όμορος παρουσίασε την παράσταση «Πολύ Κακό για το Τίποτα» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, ενώ τον Ιούλιο 2015 άνοιξε το φεστιβάλ Αισχυλείων στην Ελευσίνα με την «Ερωφίλη» του Γ. Χορτάτση. Στο πλαίσιο του διαγωνιστικού τμήματος του Bob Festival στο Bios πέρυσι, παρουσίασε «Τα Όνειρα του Αϊνστάιν» του Άλαν Λάιτμαν, σε σκηνοθεσία Ελένης Βλάχου. Έφτασαν στην τελική πεντάδα και στη συνέχεια πήραν το εισιτήριο για την ολοκληρωμένη παρουσίαση της παράστασης στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.
«Η Τατιάνα Μύρκου, χορογράφος, φίλη και συνεργάτης, μας έδωσε το βιβλίο του Λάιτμαν και την ευχαριστούμε γι’ αυτό. Ήταν ένα κείμενο που μας κέρδισε αμέσως» λέει η σκηνοθέτρια που υπογράφει και την δραματουργική επεξεργασία. «Θαυμάζω τα περίτεχνα κλασσικά κείμενα, καθώς και τα κείμενα που με απλό, λιτό λόγο, σωστές δόσεις χιούμορ και καθαρότητα καταφέρνουν να μιλήσουν για πράγματα σημαντικά και να με ταξιδέψουν. Οταν ξαναβρεθήκαμε στη διαδικασία αναζήτησης έργου δεν γινόταν να μην επιστρέψουμε στα “Όνειρα του Αϊνστάιν”.
Σκηνοθεσία και δραματουργική επεξεργασία. «Η βασική δυσκολία τόσο στη σκηνοθεσία όσο και τη δραματουργική επεξεργασία του κειμένου ήταν η εξής: επρόκειτο για μια νουβέλα που δεν έχει δράση, δηλαδή αρχή- μέση- τέλος. Δεν ακολουθεί τη δομή ενός μυθιστορήματος ή ενός θεατρικού έργου που κινείται μέσα σε έναν συγκεκριμένο τόπο-χρόνο, αλλά είναι περισσότερο μια περιγραφή πολλών τόπων-χρόνων, είναι κάτι που μοιάζει πιο πολύ με διάλεξη» συνεχίζει η Ελένη Βλάχου. «Διάλεξη όμως όχι από αυτές που ακούμε σε ένα επιστημονικό συνέδριο, αλλά διάλεξη ποιητική. Αυτή η κρυφή ποιητικότητα ήταν πολύ βοηθητική. Ενεργοποιεί τη φαντασία και δημιουργεί άπειρες εικόνες και στη συνέχεια ιδέες που μπορούν να τοποθετηθούν στη σκηνή. Έπειτα έχει μοτίβα που επαναλαμβάνονται, σταθερές αναφορές, χιούμορ, εργαλεία πολύ χρήσιμα για τη δραματουργική επεξεργασία. Και τέλος έχει δύο ήρωες όχι σαν αυτούς που έχουμε συνηθίσει- αλλά τον ίδιο τον Άλμπερτ Αϊνστάιν και τον Μικέλε Μπέσσο- δύο μεγάλα μυαλά της επιστήμης».
Η υπόθεση του έργου. «Το έργο αρχίζει τη στιγμή που ο Αϊνστάιν εμπνέεται τη θεωρία της σχετικότητας και τελειώνει τη στιγμή που την παραδίδει για πρώτη φορά για δακτυλογράφηση. Στο ενδιάμεσο παρεμβάλλεται η πορεία που διανύει και την οποία εμείς παρακολουθούμε είτε κρυφοκοιτάζοντας μέσα στο μυαλό του –τα όνειρα που είδε, τους κόσμους που φαντάστηκε- είτε πίνοντας μαζί του τσάι σε ένα από τα υπαίθρια καφέ της Άμτσχαουσγκάσσε παρέα με τον στενό του φίλο Μπέσσο».
Για τη συνεργασία. «Θα πρέπει να φανταστείτε όχι έναν σκηνοθέτη που έκανε ακρόαση και επέλεξε κάποιους ηθοποιούς, αλλά μια δουλειά που δημιουργήθηκε και λειτουργεί στο πλαίσιο ομάδας. Είμαστε όλοι απόφοιτοι της ίδιας δραματικής σχολής, εργαζόμαστε όλοι και ανεξάρτητα σαν ηθοποιοί και παράλληλα έχουμε την ομάδα Όμορος για να πειραματιζόμαστε και να ξανασυναντιόμαστε σκηνικά. Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν και με δεδομένο ότι έχουμε ήδη στο ενεργητικό μας κάποιες παραγωγές, η συνεργασία ήταν ευτυχής. Γιατί το να συνεργάζεσαι δημιουργικά, με επαγγελματισμό και συνέπεια, με καθαρό διαχωρισμό κάθε φορά αρμοδιοτήτων, αλλά και αμείωτο πάθος γι’ αυτό που κάνεις πάρα τις όποιες δυσκολίες στα πλαίσια μιας ομάδας, είναι κάτι που μαθαίνεται και κατακτάται όσο περνά ο χρόνος. Το ίδιο ισχύει και για τους εξωτερικούς συντελεστές που σιγά-σιγά γίνονται μόνιμοι συνεργάτες. Τα Όνειρα του Αϊνστάιν, νομίζω, τους ενέπνευσαν όσο ενέπνευσαν και εμάς».
Ταυτότητα παράστασης
«Τα όνειρα του Αϊνστάιν» βασισμένη στην ομώνυμη νουβέλα του Άλαν Λάιτμαν
Σκηνοθεσία – Δραματουργική επεξεργασία: Ελένη Βλάχου
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Βασίλης Παναγιωτόπουλος
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Σχεδιασμός φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριλένα Μουστάκα
Παίζουν: Κωνσταντίνος Δαλαμάγκας, Αλκιβιάδης Μπακογιάννης, Αγγελική Παναγιωτοπούλου
Παρασκευή και Σάββατο στις 21.15, Κυριακή στις 19.00. Έως 9/4/2017
Θέατρο του Νέου Κόσμου (Αντισθένους 7 και Θαρύπου, Νέος Κόσμος, τηλ. 210-9212.900).
