Το «Κι όμως αγαπιόμαστε», με τη διαδρομή ενός ζευγαριού στα χρόνια, ώς την κρίση, έμεινε ανεπίδοτο. Η παράσταση σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη, με τον Λάκη Λαζόπουλο, αναβλήθηκε λόγω ασθένειας της Χρύσας Ρώπα. Το ίδιο και η δραματοποίηση του μυθιστορήματος «Νούμερο 31328» του Ηλία Βενέζη στο Ιδρυμα Κακογιάννης. Ομως εκεί σκέφτεται να σκηνοθετήσει και να παίξει ένα αγαπημένο και πολυπαιγμένο στην Ελλάδα έργο: το «Ημερολόγιο ενός τρελού». Επειδή θεωρεί «τη δομή των έργων του Νικολάι Βασίλιεβιτς Γκόγκολ τόσο μέσα στον σπασμένο παραλογισμό της εποχής». Ο Σωτήρης Χατζάκης (φωτογραφία), πάντως, θεωρεί ότι με το «Ημερολόγιο» επιστρέφει στις ρίζες του, όπως μου λέει, καθώς από την υποκριτική ξεκίνησε και ύστερα από έναν κύκλο στα δημόσια θέατρα επιστρέφει σε αυτήν. Το «Ημερολόγιο» δεν θα το ανεβάσει δραματικά. «Εχει ένα εξαιρετικά φίνο χιούμορ το έργο. Και μια λεπτή υφέρπουσα ειρωνεία. Ετσι που, αν εξαιρέσουμε κάποιες στιγμές, είναι… τραγικά ευχάριστο». Και αυτό ενώ μέσα στο καλοκαίρι ο σκηνοθέτης θα ξεκινήσει το στήσιμο και τις πρόβες για το μεγάλο πρότζεκτ του επόμενου χειμώνα στο Παλλάς, με πρόσκληση των Θεατρικών Σκηνών: το «Καμπαρέ», με την Τάμτα ως Σάλι Μπόουλς, την Εβελίνα Παπούλια και τον Ευθύμη Ζησάκη. Μέχρι τότε, ετοιμάζει σεμινάριο στο Κέντρο Δελφών για τα «θρησκευτικά λαϊκά δρώμενα στο (μεσαιωνικό) λειτουργικό δράμα και τη δημοτική παράδοση», ένα ακόμη στον Ιανό για τη σχέση του αρχαίου δράματος με το λαϊκό τραγούδι και με αφετηρία το «Μακρύ ζεϊμπέκικο για τον Νίκο» του Διονύση Σαββόπουλου σε αντιπαραβολή με τον «Οιδίποδα» και ένα στο Ιδρυμα Θεοχαράκη. Επέστρεψε όμως και στη διδασκαλία, στη Σχολή του Γιώργου Αρμένη, παρέα με τον Θέμη Πάνου και τη Στεφανία Γουλιώτη.

Τελευταία Νέα