Εχει υπολογιστεί ότι κάθε χρόνο καταγράφονται περισσότερες από 1.000.000 αυτοκτονίες παγκοσμίως. Μιααυτοκτονία πραγματοποιείται κάθε 20 δευτερόλεπτα, ενώ μια απόπειρα πραγματοποιείται κάθε δευτερόλεπτο.

Η αυτοκτονία σήμερα συγκαταλέγεται ανάμεσα στις 10 συχνοτέρες αιτίες θανάτου στο σύνολο του πληθυσμού και ανάμεσα στις τρεις συχνότερες αιτίες θανάτου για τους εφήβους και τους νεαρούς ενηλίκους.
Και ενώ στις προηγμένες χώρες η αναγνώριση και η αντιμετώπιση του προβλήματος αποτελούν γεγονός, η Ελλάδα παραμένει ουραγός καθώς παρουσιάζει έλλειψη σε οργανωμένες υποδομές πρόληψης και αντιμετώπισης των αυτοκαταστροφικών συμπεριφορών.
«Αν και τηλεφωνικές γραμμές βοήθειας, όπως αυτή της Κλίμακας, παρέχουν βοήθεια, η Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρεία εδώ και χρόνια έχει προτείνει τη σύσταση ολοκληρωμένων μονάδων (τηλεφωνική γραμμή βοήθειας, κινητή μονάδα παρέμβασης, αξιολόγηση συμπεριφοράς, ανάληψη δράσης) σε επίπεδο ΕΣΥ και Πανεπιστημίων».

Η Πολιτεία ωστόσο παρουσιάζει χαμηλά αντανακλαστικά.

Οι ειδικοί πάντως επιμένουν ότι «οι προγραμματισμένες ενέργειες της Πολιτείας σε σχέση με τη μείωση των κοινωνικών παραγόντων που υπεισέρχονται στην αιτιοπαθογένεια των ενεργειών αυτοκαταστροφής και οι στοχευόμενες προληπτικές δράσεις στις ομάδες υψηλού κινδύνου (π.χ. άτομα με χρόνιες ψυχικές παθήσεις ή/και σωματικές παθήσεις) μπορεί να μειώσουν τις δραματικές συνέπειες των αυτοκαταστροφικών συμπεριφορών».