Ο κύβος ερρίφθη για τον Εμανουέλ Μακρόν. Ο τελευταίος σταρ της γαλλικής πολιτικής σκηνής παραιτήθηκε από υπουργός Βιομηχανίας και Οικονομίας της κυβέρνησης Ολάντ για να αφιερωθεί στον φιλόδοξο στόχο του που δεν είναι άλλος από την κατάκτηση του Ελιζέ. Το αποτέλεσμα θα φανεί την επόμενη άνοιξη. Ηδη πάντως ο 38χρονος Μακρόν πιστώνεται μια μετεωρική άνοδο: μέσα σε δύο χρόνια έγινε ο πιο δημοφιλής υπουργός του Φρανσουά Ολάντ.

Στην κυβέρνηση είχε μπει τον Αύγουστο του 2014 για να διαδεχθεί τον Αρνό Μοντεμπούρ, τον αντάρτη υπουργό Οικονομίας που παραιτήθηκε διαφωνώντας με τη δεξιά πολιτική της κυβέρνησης Ολάντ. Ο Μακρόν υπηρέτησε αυτήν την πολιτική –ενδεχομένως βασιλικότερα του βασιλέως. Από την αρχή του έτους πάντως άρχισε να διαφοροποιείται, ενώ οι θέσεις που λάμβανε κατά καιρούς ήταν σε ευθεία αντίθεση με την κυβέρνηση της οποίας ήταν μέλος. Το αποκορύφωμα αυτής της ανεξαρτητοποίησης ήταν η δημιουργία τον περασμένο Μάρτιο του κινήματος «Εμπρός!». Ως προς το θέμα της υποψηφιότητας, ωστόσο, παρέμενε επιφυλακτικός. Τουλάχιστον έως χθες που ανακοίνωσε την παραίτησή του για να γίνει αποδεκτή από τον γάλλο πρόεδρο στο τέλος μιας συνάντησης που διήρκεσε σαράντα λεπτά. Ο διάδοχός του, ανακοινώθηκε από το Ελιζέ στη συνέχεια, θα ήταν ο υπουργός Οικονομικών Μισέλ Σαπέν.

Ο Μακρόν, σύμφωνα με το περιβάλλον του, είχε λάβει τις οριστικές του αποφάσεις από προχθές. Από το επιτελείο του πάντως είχε ζητήσει σιγή ιχθύος. «Ολος ο κόσμος θα σας ρωτάει την ημερομηνία της αποχώρησής μου. Μην απαντάτε στους δημοσιογράφους. Εγώ και μόνο εγώ θα ανακοινώσω την απόφαση» ήταν η εντολή του. Η παραίτηση ήταν το πρώτο βήμα –η ανακοίνωση της υποψηφιότητας θα περιμένει μερικές ημέρες ακόμη. Το πράγμα δεν είναι και τόσο απλό εξάλλου: ο φέρελπις Μακρόν δεν θέλει να φανεί στα μάτια της κοινής γνώμης ως ο Βρούτος του Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος τον έκανε υπουργό από απλό σύμβουλό του. Αυτός είναι ο λόγος και για τον οποίο φαίνεται ότι θα προτιμήσει την ανεξάρτητη υποψηφιότητα από τη διεκδίκηση του χρίσματος των Σοσιαλιστών.

Λιγότερο Σοσιαλιστής όχι μόνο από τον Μοντεμπούρ αλλά και από τον ίδιο τον Ολάντ, ο Εμανουέλ Μακρόν θα μπορούσε να καλύψει το κενό ηγεσίας της μεταρρυθμιστικής Αριστεράς. Αυτός είναι ο φυσικός του χώρος. Και ο ίδιος μοιάζει να είναι ο φυσικός του ηγέτης μετά την απομόνωση στην οποία έχει περιέλθει ένας άλλος υποψήφιος σταρ, ο Μανουέλ Βαλς. Ο γάλλος πρωθυπουργός φαίνεται να πληρώνει τη θέση που έλαβε υπέρ της απαγόρευσης του μπουρκίνι και την οποία συνεχίζει να υπερασπίζεται δηλώνοντας χθες ότι η Μαριάν, το σύμβολο της γαλλικής δημοκρατίας, είναι γυμνόστηθη. Ο Βαλς δεν έχει απομονωθεί μόνο στο κόμμα του. Πτωτική είναι η πορεία του και στις δημοσκοπήσεις. «Αυτή τη στιγμή, και χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι για το μέλλον, ο Βαλς δεν προκαλεί τον ενθουσιασμό που πυροδοτεί ο Μακρόν» σημείωνε πριν από μερικές ημέρες στη «Λιμπερασιόν» ο δήμαρχος της Λυών Ζεράρ Κολόμπ.

Οπως αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι ο δήμαρχος άφησε τον Βαλς για τον Μακρόν, το ένα αστέρι ανεβαίνει ενώ το άλλο πέφτει. Και ο στόχος τώρα του ανατέλλοντος αστέρος είναι «η δημιουργία και η προώθηση μιας προοδευτικής πρότασης που θα αποδειχθεί νικηφόρα το 2017». Τι θα περιλαμβάνει αυτή η πρόταση; Θα φανεί στο πρόγραμμα του «Εμπρός!» που πρόκειται να δημοσιοποιηθεί προσεχώς. Στο Σοσιαλιστικό Κόμμα πάντως κάποιοι κάνουν ήδη λόγο για «λιποταξία» –ανάμεσά τους και ο ελληνικής καταγωγής γραμματέας του PS Ζαν Κριστόφ Καμπαντελίς. Την ώρα, λένε, που η Δεξιά αρχίζει να κινητοποιείται και η κυβέρνηση να περάσει στην αντεπίθεση, ο Μακρόν πηδάει από το πλοίο. «Παραίτηση ή όχι, το μόνο που έχει σημασία είναι η αφοσίωση στον Φρανσουά Ολάντ, λέω εγώ στον φίλο μου Εμανουέλ Μακρόν» έγραψε στο twitter ο επικεφαλής των Σοσιαλιστών στη Βουλή Μπρινό Λε Ρου. Οσο για τους νεολαίους του κόμματος, δεν δείχνουν επίσης καθόλου ευχαριστημένοι: «Ο Εμανουέλ Μακρόν προτίμησε να εκμεταλλευτεί τη θέση του ως υπουργού προς όφελος της καριέρας του αντί να υπηρετήσει αυτούς που επέλεξαν την Αριστερά το 2012». Ο φιλόδοξος Μακρόν έχει μπροστά του μόνο ανηφόρα.

«Ενα λάθοςστο κάστινγκ»

«Επιτέλους φεύγει; Ηταν ένα λάθος στο κάστινγκ. Αυτό το φιλελεύθερο ούφο δεν θα έπρεπε να είχε μπει ποτέ σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς» δήλωσε ο Ζεράρ Φιλός, Σοσιαλιστής και ορκισμένος εχθρός του νόμου Μακρόν για τα εργασιακά, ενώ στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο Ζαν – Λικ Μελανσόν, ηγέτης της ριζοσπαστικής Αριστεράς: «Ο Μακρόν εγκαταλείπει την κυβέρνηση για να κατεβεί υποψήφιος. Ο Ολάντ δεν παράγει παρά πολιτικά τέρατα».

Τελευταία Νέα