Λίγο πριν από την πτώση της, η κυβέρνηση Σαμαρά είχε φροντίσει να διαρρεύσει προς τον Τύπο ένα e-mail, γνωστό έκτοτε ως e-mail Χαρδούβελη, το οποίο θεωρητικώς περιείχε τις απαιτήσεις των Βρυξελλών από την Αθήνα για το κλείσιμο της τότε αξιολόγησης.

Ηταν ένα κείμενο που δημοσιοποιούσε αυτά που κατά την άποψη του ελληνικού υπουργείου Οικονομικών ζητούσαν οι δανειστές. Το γεγονός ότι οι δανειστές ουδέποτε επιβεβαίωσαν ότι όντως αυτά ζητούσαν, αλλά αντιθέτως άφηναν να εννοηθεί ότι το εν λόγω κείμενο είναι άνευ σημασίας, πέρασε απαρατήρητο στην Ελλάδα. Το δε e-mail Χαρδούβελη έχει πλέον κατακτήσει μια περίοπτη θέση στη σύγχρονη ελληνική πολιτική μυθολογία.

Τούτων δοθέντων, η επιστολή Τσακαλώτου που αποκάλυψαν χθες «ΤΑ ΝΕΑ» και η οποία περιγράφει ποιες από τις απαιτήσεις των δανειστών είναι μη αποδεκτές από την Αθήνα θα μπορούσε να έχει την ίδια αξία με αυτή της επιστολής Χαρδούβελη. Και αυτό διότι για μια ακόμη φορά περιγράφονται από την Αθήνα κάποιες από τις (μη αποδεκτές φυσικά) απαιτήσεις των Βρυξελλών, χωρίς οι τελευταίες να επιβεβαιώνουν το παραμικρό.

Ενα άλλο κοινό σημείο του e-mail Χαρδούβελη με την επιστολή Τσακαλώτου είναι ότι και τα δύο κείμενα περιγράφουν τι δεν δέχεται η Ελλάδα, χωρίς να λένε τι δέχεται. Η σύμπτωση δεν είναι ασφαλώς τυχαία, είναι όμως επικίνδυνη. Και αυτό διότι παρά την πάροδο των ετών και τις ταλαιπωρίες των ελλήνων πολιτών, οι ελληνικές πολιτικές ηγεσίες εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι είναι σε θέση να απορρίπτουν απαιτήσεις των δανειστών χωρίς να λαμβάνουν ισοδύναμα από δημοσιονομικής απόψεως μέτρα. Με άλλα λόγια, το γεγονός ότι τσάμπα μάγκες δεν υπάρχουν πια δεν φαίνεται να έχει ακόμη συνειδητοποιηθεί πλήρως στην Ελλάδα.