Αναζήτηση
Η μνήμη στέκεται σε δύο παιχνίδια που κρίθηκαν στην κόψη του ξυραφιού με τις νίκες να χαμογελούν για αμφότερους τους αντιπάλους. Μια φορά πανηγύρισε η ΑΕΚ, μια ο Ολυμπιακός στις ιστορίες που θα παρουσιάσουμε. Και ως πρωταγωνιστές έχουμε τον Τάκη Καραγκιοζόπουλο και τον Αντώνη Νικοπολίδη.
ΣΤΟ ΜΟΝΤ ΠΑΡΝΕΣ. 7 Μαΐου του 1989. Ξανά μία εβδομάδα μετά το Πάσχα, με το ντέρμπι πρωταθλήματος να διεξάγεται την Κυριακή του Θωμά στο Ολυμπιακό Στάδιο. Ο Ολυμπιακός του Ντέταρι και των άλλων «ακριβών» ποδοσφαιριστών υποδέχεται την ΑΕΚ του ξεχωριστού Ντούσαν Μπάγεβιτς, που θέλει τουλάχιστον την ισοπαλία για να πάρει το πάνω χέρι για τον τίτλο και να γυρίσει σελίδα στο εγχώριο ποδόσφαιρο. Πώς προετοιμάστηκαν οι ομάδες; Ο Ολυμπιακός είχε σίγουρη τη νίκη και την Πέμπτη μετά το Πάσχα αποφάσισε να πάει εκδρομή στην Αίγινα και στον πύργο του Σαλιαρέλη! Ο πρόεδρος ζητούσε αναγνώριση, η χλιδή περίσσευε, τα ποτά έρρεαν και όλοι έκοβαν τούρτες «4» και «έτρωγαν» τον Μανωλά! Εκείνη την εβδομάδα, η ΑΕΚ μετά την ήττα στη Ριζούπολη, αποσύρθηκε στο Μοντ Παρνές για να φτιάξει το κλίμα (επιλογή Γιδόπουλου) και κατέβαινε για προπονήσεις στους Θρακομακεδόνες. Αλλά το βράδυ, το δίωρο 9-11 μ.μ., οι παίκτες ήταν ελεύθεροι και πολλοί (λέγε με Οκόνσκι!) βρίσκονταν μπροστά στις ρουλέτες. Α, να μην ξεχάσουμε πως άλλαζαν γραβάτες γιατί οι χαμένοι έδιναν το απαραίτητο αξεσουάρ της εποχής στους επόμενους! Στο ματς, ο Ολυμπιακός είχε καταιγιστική υπεροχή, αλλά η ιστορία έγραψε 1-0 με το γκολ του Καραγκιοζόπουλου. «Δεν θα αγωνιζόμουν και αυτό έγινε μόνο και μόνο επειδή αποβλήθηκαν οι Μανωλάς – Πεππές και χρειάστηκε ένα ακόμη μπακ. Ολα συνέβησαν για κάποιον λόγο. Το δε γκολ δεν θα ερχόταν αν δεν αγωνιζόταν ο Οκόνσκι» θυμάται ο ήρωας της ΑΕΚ, διαχρονικός θρύλος της ομάδας Τάκης Καραγκιοζόπουλος που από το 80′ πάθαινε κράμπες από την υπερπροσπάθεια κι ας είχε μπει στο 73′. «Γύριζε από τον τραυματισμό της προηγούμενης σεζόν και μου είπε ότι κουράστηκε να πηδά συνέχεια για κεφαλιές και έτσι πήγε πιο μπροστά. Κέρδισε την μπάλα στην κόντρα με τον Αλεξίου, άλλαξε με τον Οκο και ήρθε το γκολ» συμπληρώνει ο τότε γενικός αρχηγός της ΑΕΚ Νίκος Παρίσης.
ΤΟ ΟΡΟΣΗΜΟ ΤΟΥ 2009. Ισως ο ωραιότερος τελικός όλων των εποχών από την άποψη της εναλλαγής των συναισθημάτων. Ολυμπιακός – ΑΕΚ 4-4 σε κανονική διάρκεια και παράταση, αλλά 15-14 στη διαδικασία των πέναλτι. Ατέλειωτη νύχτα και ωδή στο ποδόσφαιρο. Ο Αντώνης Νικοπολίδης, εμβληματική φιγούρα (και) στην κόκκινη ιστορία, αναπολεί: «Θλίβομαι με το σήμερα. Επτά χρόνια μετά εκείνο το αξέχαστο ματς, ο τελικός διεξάγεται μεταξύ συγγενών και φίλων. Τότε υπήρχαν οπαδοί και των δύο ομάδων, τώρα με κλειστές πόρτες η γιορτή. Κρίμα. Κι όμως, δεν είχε συμβεί το παραμικρό. Ηταν ένα μεγάλο ματς και είχα ηθικό μετά την απόκρουση στο σουτ του Πελετιέρι, πήρα την ευθύνη και χάρισα τη νίκη στον Ολυμπιακό. Δεν είχα κάνει προετοιμασία ιδιαίτερη, με βοήθησε όμως το γεγονός πως χτυπούσαμε πέναλτι με τους άλλους τερματοφύλακες μετά τις προπονήσεις. Αλλωστε, είχα εμπιστοσύνη στα πόδια μου. Ενας τελικός που γέμισε τους πάντες, φυσικά και τα παιδιά της ΑΕΚ, που ήταν υπερήφανα όπως κι εμείς. Γιατί επρόκειτο για ένα ραντεβού που όλοι θυμούνται».
