Αναζήτηση
Στα περίπτερα πλάι μεγαλώσαμε περιμένοντας ένα τηλεφώνημα. Και τα περίπτερα μεγάλωσαν μαζί μας, και ακόμα «εκείνο το τηλεφώνημα» περιμένουμε.
Τα μικρά κίτρινα πολυκαταστήματα πρόσφεραν το φάρμακο για το shoping therapy της δεκαετίας του ’60. Τα περίπτερα αφού πρώτα μεταλλάχτηκαν σε μικρά σουπερμάρκετ, οδεύουν προς τις σελίδες της Ιστορίας και των λεξικών για να μην ξαναβγούν ποτέ πια στα πεζοδρόμια.
Την ίδια δεκαετία, εκείνη του ’60, τη δεκαετία των Beatles που περιπάτησαν επί χρυσών δίσκων, του Νιλ Αρμστρονγκ που περιπάτησε επί της Σελήνης, και του Πελέ που περιπάτησε επί των υδάτων του ποδοσφαίρου, εν Ελλάδι οι ομάδες-περίπτερα, οι ομαδούλες της γειτονιάς με τους φανατικούς φίλους και τους εχθρούς-θαυμαστές, άρχισαν να κάνουν τα πρώτα δειλά βήματά τους.
Ο Απόλλων της Ριζούπολης, η Ελαφρά Ταξιαρχία για τους οπαδούς του, ο Φονεύς των Γιγάντων Φωστήρας, ο Εθνικός, το Εθνικάκι του παλαίμαχου συναδέλφου Γιώργου Αρκουλή, ο Παναιγιάλειος, η Προοδευτική, η Νίκη Βόλου ήταν τα μικρά «περίπτερα» που τρόμαζαν με τους πελάτες τους τα μεγάλα γωνιακά μαγαζιά.
Τα χρόνια κύλησαν γοργά και εκείνα τα γραφικά μαγαζάκια που είχαν δυναμική και πάθος βυθίστηκαν όπως εκείνο το περίπτερο της οδού Πανεπιστημίου (θυμάστε;)· τα οικονομικά προβλήματα τα κατάπιαν!
Και κάποιοι «μεγάλοι» των περασμένων δεκαετιών, τα πολυκαταστήματα των τίτλων και των ποδοσφαιριστών παγκοσμίου κύρους, έπιασαν τις θέσεις των παλιών «περιπτέρων».
Η ΑΕΚ που κατηφόρισε στους λασπωμένους δρόμους της Γ’ Εθνικής, ο Ηρακλής, ο άλλοτε παραγωγός ταλέντων επιθετικού προσανατολισμού Πανιώνιος, ο Αγιαξ της Ηπείρου ΠΑΣ Γιάννινα, η 16βάλβιδη Skoda Ξάνθη και ο Παναθηναϊκός ακόμα έγιναν τα μαγαζάκια με τους σπουδαίους ιδιοκτήτες, που όμως δεν κατάλαβαν ποτέ ότι ξαφνικά έγιναν κάτοικοι της Λιλιπούτης που προσπαθούν να δέσουν τον γίγαντα Γκιούλιβερ.
Πόνεσαν τα λόγια του προέδρου του Ολυμπιακού τους Κιτρινόμαυρους, μα άγγιζαν, σε μεγάλο ποσοστό, την αλήθεια. Kαι η αλήθεια καίει σαν το οινόπνευμα στην ανοιχτή πληγή όταν ακούγεται από το στόμα του εχθρού, που μόλις σε έχει βομβαρδίσει.
Ομως ο Γίγαντας του ελληνικού ποδοσφαίρου (ηθελημένα) λησμόνησε να αναφέρει ποιοι τον έστεψαν αυτοκράτορα και ποιοι μίκρυναν τους αντιπάλους του, ώστε να γιγαντώνεται εκείνος χρόνο με τον χρόνο. Δεν είπε για το σύστημα του Τσάμπιονς Λιγκ που τροφοδοτεί τους μεγάλους με ισχύ και χρήμα και αποδυναμώνει τους μικρούς. Δεν είπε για τους λερούς παράγοντες της UEFA και της FIFA που σχεδίασαν και υλοποίησαν το τελικό σχέδιο (ένα είδος final solution) εξόντωσης των μικρών ομάδων του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου (να μην πούμε του παγκόσμιου). Δεν είπε ακόμη για τους εξωνημένους καιροσκόπους πολιτικούς που στήριξαν το πολυκατάστημα, το οποίο κάποια στιγμή γκρεμιζόταν από τα χρέη.
Τα μικρά «περίπτερα» λοιπόν, είτε κίτρινα είτε πράσινα είτε ασπρόμαυρα, είναι καταδικασμένα να βάλουν λουκέτο όσο οι ολιγάρχες του ποδοσφαίρου στηρίζουν τα λαμπερά Mall με τις «πλαστές» άδειες και τα σαθρά θεμέλια. Επίσης, είναι νομοτελειακά βέβαιο πως αν τα «περίπτερα» χωρέσουν σε μια γωνιά της Ιστορίας κάποτε, τα πλούσια πολυκαταστήματα το μόνο που θα απολαμβάνουν θα είναι απέραντη λήθη.
