Θα μπορούσε, αλλά η ιδέα δεν ήταν δική του. Ηταν του μουσικού Ερικ Αλεξανδράκης, ο οποίος «σκεπτόμενος τον Τζον και μελετώντας η δουλειά του» έβλεπε ένα φιλοσοφημένο, σκεπτόμενο και δημιουργικό άτομο. «Επομένως, κάτι από έναν φιλόσοφο φαινόταν λογικό και η φωνή του ταίριαζε υπέροχα». Σε ποιον αναφερόταν ο Ελληνοαμερικανός; Στον Τζον Μάλκοβιτς από τη μία και στον Πλάτωνα από την άλλη, τους οποίους επέλεξε για ένα πρότζεκτ ελαφρώς αλλόκοτο για πολλούς, σίγουρα όμως όχι για τον αμερικανό ηθοποιό και σκηνοθέτη που μια με κάτι ταινίες με θέμα τον ίδιο του τον ψυχισμό, μια με κάτι φωτογραφίσεις στις οποίες υποδύεται άλλους διασήμους κάτι κατέχει από ελαφρώς αλλόκοτα πρότζεκτ. Αυτήν τη φορά, διαβάζει τον περίφημο Μύθο του Σπηλαίου από την «Πολιτεία», με μουσική υπόκρουση του Αλεξανδράκης και σε ερμηνεία του ιδίου.

Το άλμπουμ θα έχει όνομα «Like a puppet show» («Σαν παράσταση μαριονετών» σε ελεύθερη μετάφραση). Οι δύο άνδρες δεν είναι οι μόνοι συμμετέχοντες: το οπτικό κομμάτι έχει αναλάβει ο αμερικανός φωτογράφος Σάντρο Μίλερ, με τον οποίο ο Μάλκοβιτς είχε συνεργαστεί σε εκείνη τη φωτογράφιση στην οποία εμφανιζόταν άλλοτε σαν Αλμπερτ Αϊνστάιν και Μέριλιν Μονρόε, άλλοτε σαν Αλφρεντ Χίτσοκ ή Τσε Γκεβάρα. Η μουσική επίσης που συνέθεσε ο Αλεξανδράκης στάλθηκε σε διάφορους μουσικούς, ώστε ο καθένας να την πειράξει κατά το δοκούν. Το αποτέλεσμα είναι κομμάτια με τίτλους όπως «Cryocarbon», Cryolife», «Cryoparoxsym», τα οποία οφείλονται σε παρεμβάσεις των Placebo, των OMD, της Ντολόρες Ο’Ράιορνταν των Cranberries, της Γιόκο Ονο σε συνεργασία με τον Σον Λένον, του Ρικ Οκασεκ των Cars.

ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ. Ειδικά του Οκασεκ, κυκλοφόρησε στο Διαδίκτυο και αποκάλυψε μία όψη μόνο, μια σκιά του συνόλου: είναι απόκοσμο, υπερφυσικό, τρομακτικό κατά τόπους, χαρακτηριστικά δηλαδή που η φωνή του Μάλκοβιτς δεν δυσκολεύεται να υποστηρίξει. Υπάρχει τίποτα το φιλοσοφικό σε όλα αυτά; Καταρχήν, ο ίδιος ο Μύθος του Σπηλαίου –σύμφωνα με τον Μάλκοβιτς που τον σχολίαζε σε συνέντευξή του, «μια πολύ ενδιαφέρουσα αλληγορία για την αλήθεια και την πραγματικότητα, για το τι είναι αληθινό νόημα, για το αν υπάρχει τέτοιο και για το ποιο είναι το κόστος τού να προσπαθήσει κανείς να το εξηγήσει». Οσο για το αν και ο ίδιος έχει τα φιλοσοφικά χαρακτηριστικά που του απέδιδε ο Αλεξανδράκης, ο αμερικανός ηθοποιός δεν ήταν σίγουρος: «Δεν βλέπω έτσι τον εαυτό μου, όπως όμως έγραφε ο Τσάρλι Κάουφμαν στο σενάριό του «Στο μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς», σε μια φράση ήμουν «ο Σοπενάουερ του 20ού αιώνα» και σε μια άλλη, «ένα υπερεκτιμημένο σακί με σκατά». Ξέρω ότι τουλάχιστον ένα από τα δύο είναι αλήθεια».

INFO

Το άλμπουμ «Like a puppet show» θα κυκλοφορήσει σε βινύλιο στις 27 Νοεμβρίου, στο πλαίσιο της διεθνούς Record Store Day

Τελευταία Νέα