Σύμφωνα με τη γνώμη των ειδικών της μόδας, το πρόβλημα με το Μιλάνο δεν είναι τα ελλείμματα δημιουργικότητας. Κάποιοι ανάμεσα στο σύστημα της μόδας παρατηρούν ότι η Ιταλία δεν είναι χώρα για νέους ανθρώπους. Ομως από αυτή τη σεζόν φάνηκε ο αέρας της αλλαγής καθώς στους καθιερωμένους και πιο γνωστούς οίκους –Emilio Pucci, Roberto Cavalli, Jil Sander –ανέλαβαν δράση νέοι δημιουργοί.

Τα εισερχόμενα ονόματα Μάσιμο Τζιορτζέτι, Αλεσάντρο Μικέλε, Στέλα Τζιν, Μάρκο ντε Βιτσέντζο, Γκαμπριέλε Κολάντζελο στη μόδα του Μιλάνου δείχνουν την επιθυμία των νέων δημιουργών για αναζωογόνηση του στυλ. Και οι συλλογές τους παρουσιάζουν λεπτομέρειες μιας διαφορετικής προσέγγισης των δυνατών στοιχείων της ιταλικής παράδοσης, τις οποίες παρατήρησαν προσεκτικά οι θεατές της πολύχρωμης, αστραφτερής, ενδυματολογικής αναγέννησης του Μιλάνου.

Ο επικεφαλής της νέας κατεύθυνσης συνεχίζει να είναι ο σχεδιαστής του οίκου Gucci Αλεσάντρο Μικέλε. Κανείς από το σύστημα της μόδας δεν είχε υπολογίσει τη δυναμική τόλμη του νεαρού ριζοσπάστη να παρέμβει στο ύφος Gucci και να το μεταλλάξει με ηλεκτρισμένες παστέλ μουσελίνες, ζωηρόχρωμες δαντέλες, μεταλλικές παγέτες και φιόγκους από κορδέλα γκρο. «Φυσικά και ψάχνομαι να αποδώσω ένα προσωπικό ύφος. Υπάρχουν στοιχεία που θυμίζουν στυλ vintage, αλλά δεν είναι παλιά. Κυριαρχεί η ψευδαίσθηση του παλιού και όχι η νοσταλγία» είπε ο Μικέλε περιγράφοντας τη συλλογή του.

ΜΕΙΓΜΑ ΥΦΟΥΣ. Το μαγικό φίλτρο του Μάσιμο Τζιορτζέτι, σχεδιαστή των συλλογών MSGM και Emilio Pucci, με το οποίο σαγηνεύει δημοσιογράφους, αγοραστές, μπλόγκερ και φωτογράφους, είναι η ικανότητά του να αναμειγνύει χρώματα, σχέδια και υφές υφασμάτων, να παίζει με τη συσσώρευση όγκων στο σώμα και να δίνει ενεργητικό ύφος σε φαρδιά κομμάτια. Ενώ στο νέο του ξεκίνημα στον φλωρεντινό ιστορικό οίκο Emilio Pucci ο Τζιορτζέτι πέρασε ένα βλέμμα τις αρχειακές συλλογές και κάποια πρωτόλεια ψυχεδελικών σχεδίων των 60s, τα επανέφερε στη συλλογή του κάτω από τα σύγχρονα φώτα της τωρινής πραγματικότητας. Η ανατροπή της κλασικής παράδοσης είναι η κατεύθυνση στην οποία κινήθηκε το περιβάλλον των σχεδιαστών που συμμετείχαν στην Εβδομάδα Μόδας του Μιλάνου. Η συλλογή Prada ήταν η οπτική επεξήγηση αυτής της άποψης με σύνολα από πανωφόρια, ζακέτες και φούστες διχοτομημένα από τη γραφιστική ανάπτυξη κάθετων γραμμών, τη συνοδεία αλλόκοτων αξεσουάρ και το στροβίλισμα μεγάλων σκουλαρικιών.

Και ο Γκαμπριέλε Κολάντζελο, δηλώνοντας ότι τα ρούχα του δεν απευθύνονται στους επιδειξιομανείς της μόδας, παρουσίασε την επιμελημένη έρευνά του στα υλικά δουλεύοντας την ιδέα τού να αναμείξει βελούδο ντεβορέ με ξυρισμένο τρίχωμα κατσίκας και παρουσιάζοντας μια ψηλόλιγνη σιλουέτα.