Ο κήπος με τα αγάλματα ή ο κήπος με τις παραισθήσεις; Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος όταν μέδουσες βγαίνουν στη στεριά, την ώρα που μια φουσκωτή ντίβα της ποπ, ύψους έξι μέτρων, λιάζεται κάτω από τον αττικό ουρανό κι ένας φανατικός αναγνώστης εφημερίδων διαβάζει ήσυχα τα νέα ξαπλωμένος πάνω στην πλάτη ενός χωμάτινου ιπποπόταμου (φωτογραφία). Μέχρι τη στιγμή που θα ταράξει την ησυχία με τη σφυρίχτρα του –κι αυτό συμβαίνει συχνά -, κάθε φορά που διαβάζει κάτι σχετικό με την κοινωνική αδικία.

Οπως κι αν τον δούμε αυτόν τον απρόσιτο μέχρι τώρα στο ευρύ κοινό κήπο της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής (Διδότου 6), το σίγουρο είναι ότι αξίζει τον κόπο να τον περπατήσουμε για πρώτη φορά και να ανακαλύψουμε ανάμεσα στα περιποιημένα παρτέρια του τα έργα 37 καλλιτεχνών (ανάμεσά τους και πέντε Ελλήνων) από 18 χώρες που στήθηκαν στο πλαίσιο της έκθεσης «Terrapolis», την οποία διοργανώνει ο οργανισμός πολιτισμού ΝΕΟΝ και η βρετανική Whitechapel Gallery, σε επιμέλεια της διευθύντριάς της Ιβόνα Μπλάζγουικ.

Σπόνδυλοι και κοράλλια, μύδια και καπέλα μετατρέπονται σε μουσικά όργανα για μια ιδιαίτερη ορχήστρα. Τα απομεινάρια ενός γιγαντιαίου αγάλματος του Μεγάλου Κωνσταντίνου παραμορφωμένα θυμίζουν την παρακμή των πολιτισμών, την ώρα που πήλινα χέρια ξεφυτρώνουν από μια πήλινη σφαίρα την οποία ταυτοχρόνως πλάθουν. Εκμαγεία της κοιλιάς από άνδρες και γυναίκες φτιαγμένα από μάρμαρο και πηλό, ρητίνη και κερί, αλλά κι από τσόφλια φιστικιών. Ενα σμήνος από βαλσαμωμένα ψαρόνια, κρεμασμένα όπως τα τρισδιάστατα γλυπτά του Κάλντερ, κι ο Γιόζεφ Μπόις σε ένα κλουβί κλεισμένος με ένα κογιότ είναι μερικά μόνο από τα έργα –το παλαιότερο της δεκαετίας του 1950 και τα πιο σύγχρονα δημιουργίες που έγιναν επί τούτου για την έκθεση –που έχουν συγκεντρωθεί από καλλιτέχνες, μουσεία και συλλογές για να στήσουν την «Terrapolis» έως 26 Ιουλίου με ελεύθερη είσοδο. Καθημερινά 10.00-21.00 εκτός Δευτέρας. Κυριακή 12.00-18.00.