Στα 70 του χρόνια σήμερα, ο Ντέιβιντ Νόρις πίστευε για καιρό ότι ήταν ο μοναδικός ομοφυλόφιλος στην Ιρλανδία. Διέπραττε, όπως σημειώνει χαρακτηριστικά η «Μοντ», ένα έγκλημα τόσο φρικτό που η (Καθολική) Εκκλησία απαγόρευε στους πιστούς να το κατονομάζουν και ο ποινικός κώδικας το τιμωρούσε, έως το 1993, με φυλάκιση. Αλλά αυτός ο πρώην καθηγητής λογοτεχνίας, που ίδρυσε το 1973 το πρώτο κίνημα υπεράσπισης των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων στην Ιρλανδία και έγινε το 1983 το πρώτο ανοικτά ομοφυλόφιλο μέλος του ιρλανδικού Κοινοβουλίου, ετοιμάζεται να απολαύσει μια κατάκτηση που δεν πίστευε ότι θα ζούσε.

Αν οι δημοσκοπήσεις λένε την αλήθεια, η Ιρλανδία θα γίνει σήμερα η πρώτη χώρα στον κόσμο που εγκρίνει με δημοψήφισμα τον γάμο μεταξύ ομοφύλων – και ταυτόχρονα η 12η χώρα της ΕΕ που τον νομιμοποιεί, πέραν των 23 κρατών-μελών που αναγνωρίζουν το σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ ομοφύλων. «Είναι λίγο αργά για μένα» λέει ο Νόρις γελώντας. «Είμαι όμως τόσο χαρούμενος που βλέπω όλους αυτούς τους νέους ανθρώπους που θα μπορέσουν να χαρούν τη ζωή χωρίς όλον αυτόν τον στιγματισμό που υπέμεινα στη ζωή μου». Ολα τα πολιτικά κόμματα στην Ιρλανδία καλούν τους πολίτες να ψηφίσουν «Ναι» στο σημερινό δημοψήφισμα. Οσο για την Καθολική Εκκλησία, αυτή δεν κάνει επισήμως καμία καμπάνια. Πανίσχυρη για δεκαετίες, είδε την επιρροή της στον τομέα των ηθών να συρρικνώνεται μετά τις αποκαλύψεις για τις σεξουαλικές κακοποιήσεις παιδιών από ιερείς, υπό τη (συγ)κάλυψη της ιεραρχίας. «Οι εποχές που οι Ιρλανδοί φοβούνταν τον λόγο της Εκκλησίας έχουν παρέλθει» σημειώνει ο Τομ Ινγκλις, κοινωνιολόγος στο University College του Δουβλίνου.