Επίθεση σε όσους από τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ και άλλες ομάδες της Αριστεράς, επιχειρούν να σφετεριστούν τη μνήμη του Χαρίλαου Φλωράκη, εξαπέλυσε ο γενικός γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, στο πλαίσιο εκδήλωσης της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, για τα 10 χρόνια από τον θάνατο του.

Στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Επιμορφωτικό Κέντρο «Χαρίλαος Φλωράκης» στο Χαλάνδρι, ο κ. Κουτσούμπας εξήρε το ρόλο του Φλωράκη στην οργανωτική ανασυγκρότηση του κόμματος μετά από 27 χρόνια παρανομίας, καθώς και την «αποφασιστική συμβολή του στη λεγόμενη «πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ», το 1990, καθώς και στο 13ο Συνέδριο του ΚΚΕ (Φλεβάρης 1991), τότε που επιχειρήθηκε η «μεγάλη έφοδος» για τη διάχυση του ΚΚΕ στον τότε Συνασπισμό. Τότε που το Κόμμα μας χτυπήθηκε από μέσα, στο όνομα της «ανανέωσης», που σήμαινε την προσαρμογή του ΚΚΕ στο σύστημα».

Στο ίδιο πλαίσιο, ο γγ της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρθηκε στους «καλοθελητές, γνωστούς εκπροσώπους της αστικής ιδεολογίας, αλλά και άλλους γνωστούς οπορτουνιστές και αναθεωρητές της κομμουνιστικής κοσμοθεωρίας και ιδεολογίας, παραχαράκτες της Ιστορίας – που συνωστίζονται σήμερα, είτε στο ΣΥΡΙΖΑ, στις εντός συνιστώσες και τάσεις του, όπως το Αριστερό ρεύμα και άλλοι, είτε στις εκτός συνιστώσες και τάσεις, όπως ο «Εργατικός Αγώνας», η «Νέα Σπορά» – και προσπαθούν απεγνωσμένα να σφετεριστούν τη μνήμη του συντρόφου μας, αποδίδοντάς του θέσεις και πρακτικές, έξω από τις αρχές και τα πιστεύω του, να τον φέρουν σε αντιπαράθεση με τη σημερινή πορεία του Κόμματος στην σύγχρονη πραγματικότητα».

«Το ίδιο κάνουν και με τον άλλον ιστορικό ηγέτη του ΚΚΕ, τον Νίκο Ζαχαριάδη» σημείωσε ο κ. Κουτσούμπας.

«Και τους δύο ηγέτες του ΚΚΕ, οι σφετεριστές τους αποσπούν συνειδητά από τις συνθήκες του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, μέσα στις οποίες έδρασαν» συμπλήρωσε.

«Διακηρυγμένος στόχος τους, είναι να σύρουν και το ΚΚΕ στον ολισθηρό δρόμο που οι ίδιοι ακολουθούν, των θολών αντιμνημονιακών μετώπων, της άσκησης δήθεν πίεσης για μια φιλολαϊκή διαπραγμάτευση μέσα στην ΕΕ, ή άλλοι για αλλαγή νομίσματος, ως φάρμακο στα αδιέξοδά τους, επιλέγοντας άλλη ιμπεριαλιστική, νομισματική ή γενικότερα χρηματοπιστωτική ένωση, φυσικά χωρίς ανατροπή της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, του σημερινού τρόπου παραγωγής, χωρίς ριζική ανατροπή, άνοιγμα του δρόμου για πέρασμα στο σοσιαλισμό».