Κάμερον ή Μίλιμπαντ; Ποιος θα αναδειχθεί νικητής των εκλογών; Γιατί κατακερματίζεται το πολιτικό σύστημα; Και στο Σίτι τι σκέφτονται; Απαντήσεις για όλα αυτά τα ερωτήματα έδωσε στην ιταλική «Ρεπούμπλικα» ο Μάρτιν Γουλφ, ένας από τους πλέον έγκυρους αναλυτές των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς». «Η επιχειρηματική κοινότητα δεν είναι ομοιογενής» σημειώνει ο Μάρτιν Γουλφ και εξηγεί: «Ιστορικά, τη συμπάθεια του κεφαλαίου κέρδιζαν οι Τόρις, εάν εξαιρέσει κανείς τις κυβερνήσεις του Μπλερ. Ο Εντ Μίλιμπαντ θεωρείται αριστερός, όχι απαραίτητα εχθρικός, αλλά οπωσδήποτε μακρινός. Το ένστικτο οδηγεί επομένως τους μεγάλους ομίλους της βιομηχανίας και του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου πιο κοντά στον Κάμερον. Υπάρχει όμως ένα μεγάλο ερωτηματικό που είναι η Ευρώπη. Η βιομηχανία δεν καλοβλέπει το δημοψήφισμα και την ενδεχόμενη έξοδο από την ΕΕ. Συγχρόνως, δεν εγκρίνει την πολιτική που έχουν υιοθετήσει οι Συντηρητικοί στο θέμα της μετανάστευσης υπό την πίεση του UKIP». Σύμφωνα με τον βρετανό αναλυτή, το πιθανότερο αποτέλεσμα είναι ένα Κοινοβούλιο όπου κανένα κόμμα δεν θα έχει την απόλυτη πλειοψηφία. Ο Γουλφ εκτιμά ότι στο τέλος θα προκύψει μια κυβέρνηση με επικεφαλής τον Εντ Μίλιμπαντ. «Οι Εργατικοί θα κατακτήσουν λιγότερες έδρες από τους Συντηρητικούς, αλλά θα έχουν περισσότερες πιθανότητες να κάνουν συμμαχίες με τα μικρότερα κόμματα» επισημαίνει αναφέροντας ότι οι πιθανότητες του Μίλιμπαντ να διαβεί το κατώφλι των Εργατικών είναι 50% με 60%. Υπάρχει βέβαια και η πιθανότητα, αν και μικρότερη, του σχηματισμού μιας κυβέρνησης Συντηρητικών με τους Φιλελεύθερους. Οι αριθμοί, πάντως, δεν φαίνεται να βγαίνουν. Από αυτή την άποψη δεν θα έπρεπε να αποκλείσει κανείς νέες εκλογές –αν και αυτό είναι το σενάριο που συγκεντρώνει τις μικρότερες πιθανότητες. «Πιστεύω ότι ο Εντ Μίλιμπαντ θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός. Τον γνωρίζω, είναι ένας λογικός άνθρωπος. Κι όταν διάβασα το πρόγραμμά του εξεπλάγην από τις συντηρητικές θέσεις του. Ποιος ριζοσπάστης;» καταλήγει ο Μάρτιν Γουλφ.