Το βράδυ της Τετάρτης ολοκληρώθηκε με ένδοξο τρόπο η πορεία του Παναθηναϊκού στην Ευρωλίγκα. Ο χαρακτηρισμός δεν έχει να κάνει ούτε με το αποτέλεσμα του ακροτελεύτιου αγώνα των προημιτελικών ούτε με την αγωνιστική εικόνα των Πρασίνων. Ηταν ένδοξος ο τερματισμός της ευρωπαϊκής διαδρομής χάρη στην ατμόσφαιρα και στην αποθέωση που επιφύλαξαν οι οπαδοί των κυπελλούχων Ελλάδας, οι οποίοι έχουν μεγάλα αποθέματα περηφάνιας για την ομάδα-στολίδι του Παναθηναϊκού.

Ο ΣΤΟΧΟΣ. Η ομάδα που έχει κατακτήσει έξι ευρωπαϊκούς τίτλους, τους πέντε μέσα σε 11 χρόνια (2000-2011) και είναι κυρίαρχη του ελληνικού μπάσκετ αξίζει το χειροκρότημα και τη συμπαράσταση ακόμη και στις δύσκολες περιόδους. Πόσω δε μάλλον όταν, σύμφωνα με τον στόχο που είχε τεθεί διά στόματος του αρχηγού της ομάδας Δημήτρη Διαμαντίδη και στον απολογισμό της χρονιάς από τον πρόεδρο και μεγαλομέτοχο της ΠΑΕ Παναθηναϊκός Μάνο Παπαδόπουλο, οι Πράσινοι έπιασαν το ταβάνι τους, ενδεχομένως να το τρύπησαν ελαφρώς!

«Οι στόχοι που είχαμε θέσει από την αρχή της σεζόν και που τους ξέρετε όλοι και τους έχει αναφέρει ο Δημήτρης Διαμαντίδης είναι να δημιουργηθεί μια βάση ελλήνων ταλαντούχων παικτών, οι οποίοι θα φέρουν ξανά τον Παναθηναϊκό στην κορυφή της Ευρώπης» τόνισε μεταξύ άλλων ο Παπαδόπουλος, ο οποίος ωστόσο επεσήμανε στη συνέχεια: «Δεν είμαστε ικανοποιημένοι από το πλάνο μας καθώς δεν έχει προχωρήσει όπως θα θέλαμε. Και αυτό το λέω με βεβαιότητα. Θέλουμε να δούμε ακόμη περισσότερους έλληνες παίκτες να παίζουν».

ΑΝΤΙΦΑΣΗ. Εδώ όμως παρουσιάζεται μια αντίφαση και δημιουργούνται απορίες για το πλάνο των Πρασίνων, το οποίο εν μέσω οικονομικής κρίσης μπορεί να είναι επιτακτική ανάγκη να ακολουθηθεί αλλά ο τρόπος εφαρμογής, σε συνάρτηση με τα αποτελέσματα της ομάδας, είναι αρκετά συζητήσιμος.

Διότι δεν πρέπει να παραγνωρίζεται ότι ο Παναθηναϊκός από τις 13 Φεβρουαρίου και ύστερα γνώρισε 8 ήττες και μόλις τρεις νίκες! Είχε δύο «ματς-μπολ» για να προκριθεί στα προημιτελικά και γνώρισε ισάριθμες ήττες (εντός από την Αλμπα και στο Βελιγράδι από τον αδιάφορο Ερυθρό Αστέρα, που προετοιμαζόταν για τον τελικό-πρόκρισης στην Ευρωλίγκα με αντίπαλο την Παρτιζάν) και τελικά προκρίθηκε χάρη στη νίκη της Μακάμπι στο Βερολίνο. Γνώρισε τρεις βαρύτατες ήττες από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, που θα ήταν μεγαλύτερες αν η ομάδα του Ιτούδη δεν πατούσε φρένο και με εξαίρεση το Game 3 της σειράς (όπου είχε το εξωπραγματικό 16/31 τρ.) δεν μπόρεσε να φανεί ανταγωνιστικός απέναντι στη ρωσική ομάδα.

Και όλα αυτά χωρίς να χρησιμοποιηθούν από τον Ιβάνοβιτς οι παίκτες που συμπεριλαμβάνονται στο περίφημο πλάνο ελληνοποίησης και ανανέωσης της ομάδας (όπως φαίνεται και στον πίνακα με τους αριθμούς των έξι νεαρών παικτών του Παναθηναϊκού) και εννοούσε ο Μάνος Παπαδόπουλος όταν έλεγε «ότι το πλάνο δεν προχωράει».

Η ΜΠΑΡΤΣΑ. «Στην Μπαρτσελόνα έχουμε συγκεκριμένο πλάνο για τους νεαρούς όπως ο Χέζονια κι ο Αμπρινες. Την πρώτη χρονιά εντάσσονται στην ομάδα, τη δεύτερη στην 12άδα, την τρίτη στο rotation και την τέταρτη σεζόν στην αρχική πεντάδα» εξηγούσε στο λόμπι του Intercontinetal, το πρωί της περασμένης Τρίτης, ο Τσάβι Πασκουάλ. Ο προπονητής της Μπαρτσελόνα αναφερόταν σε παίκτες που ποιοτικά και σε βαθμό ετοιμότητας δεν έχουν καμία σχέση με τους Λούντζη, Κόνιαρη, Παπαγιάννη, Διαμαντάκο, ακόμη ακόμη με τους Μποχωρίδη, Χαραλαμπίδη, αλλά και αριθμητικά είναι πολύ λιγότεροι (2 σε 12) από εκείνους που ο Παναθηναϊκός φαίνεται πως θέλει να αξιοποιήσει άμεσα ο προπονητής του.

Οπότε η επένδυση θέλει χρόνο, χρειάζεται τρόπο και κυρίως λεπτομερή ανάλυση των ικανοτήτων και των προοπτικών κάθε ταλαντούχου παίκτη. Ο Παπαγιάννης, που δεν έχει αγωνιστεί δευτερόλεπτο, φαίνεται πως θα εγκαταλείψει στην Ελλάδα και θα πάει στις ΗΠΑ. Ο Διαμαντάκος είναι παλιάς κοπής σέντερ που χρειάζεται πολλή δουλειά. Ο Μποχωρίδης έχει στοιχεία, αλλά δεν είναι σε κανέναν τομέα εντυπωσιακός, ενώ οι Χαραλαμπόπουλους, Λούντζης, Κόνιαρης έχουν όλα τα φόντα να κάνουν σπουδαία καριέρα αλλά είναι πάρα πολύ μικροί για να «μεγαλώσουν» πιο γρήγορα από τους Χέζονια και Αμπρινες. Κάπου εδώ μπαίνει ως θέμα συζήτησης η εξάδα των ξένων της φετινής σεζόν αλλά και εκείνης που θα ακολουθήσει, όμως ανοίγει μεγάλη κουβέντα.