Ο διοικητής λέγεται Γιαν Καριού και όχι Λαφαγέτ, ενώ τα 32 κανόνια δεν ρίχνουν οβίδες αλλά πυροτεχνήματα. Ακόμη, οι ναύτες τρώνε σε τραπέζια αντί στα πόδια τους όπως συνήθιζαν στα τέλη του 18ου αιώνα. Τέλος, εκτός από πανιά το πλοίο διαθέτει και δύο μηχανές. Κατά τα άλλα, όμως, το ιστιοφόρο «Ερμιόνη» που απέπλευσε προχθές από το νησάκι του Εξ για τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι τέλειο αντίγραφο της φρεγάτας που στις 28 Απριλίου του 1780 είχε δέσει στο λιμάνι της Βοστώνης. Ο εξέχων επιβάτης του τότε ήταν ο Ζιλμπέρ ντι Μοτιέ, γνωστός και ως μαρκήσιος Λαφαγέτ, ο οποίος ανακοίνωσε υπερηφάνως ότι η Γαλλία θα προσέφερε τη στήριξή της στους Αμερικανούς που μάχονταν για την πολυπόθητη ανεξαρτησία από τη βρετανική κορόνα.

Η κατασκευή της ρεπλίκας της «Ερμιόνης» άρχισε χάρη σε μια ιδέα που συνέλαβε το 1993 ο συγγραφέας Ερίκ Ορσενά μαζί με τους φίλους τους Μπενεντίκτ Ντονελί και Ραϊμόν Λαμέ. Με μια χρηματοδότηση που έφτασε τα 26 εκατ. ευρώ (από διάφορους οργανισμούς και δωρεές ιδιωτών και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού), ένα ναυπηγείο που έμεινε ανοικτό επί 17 χρόνια, πανιά που καταλάμβαναν 2.200 τετραγωνικά μέτρα και σκοινιά συνολικού μήκους 25 χλμ., εκείνο το προσωπικό όνειρο μετατράπηκε σε κρατική υπόθεση. Ο πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, έχοντας στο πλευρό του την υπουργό Περιβάλλοντος και μητέρα των τεσσάρων παιδιών του Σεγκολέν Ρουαγιάλ, παρέστη στην τελετή για να ευχηθεί «καλό ταξίδι» στον πλοίαρχο και το πλήρωμά του. Από αμερικανικής πλευράς, ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα θα έστελνε ένα μήνυμα που θα διάβαζε με κάθε επισημότητα ο αμερικανός πρόξενος στο Μπορντό.

Οι έξι εβδομάδες του ταξιδιού της «Ερμιόνης», που αναμένεται να φτάσει στο Γιόρκταουν στις 5 Ιουνίου και να μπει στον κόλπο της Νέας Υόρκης στις 4 Ιουλίου, ημέρα της εθνικής ανεξαρτησίας των ΗΠΑ, έχουν μετατραπεί σε σύμβολο της «αψεγάδιαστης φιλίας» των δύο χωρών, οι οποίες έπειτα από τις δυσκολίες των περασμένων χρόνων έχουν και πάλι εξαιρετικές σχέσεις.

Ο Λαφαγέτ. Κι όλα αυτά, με ενδιάμεσο το πνεύμα του «ήρωα των δύο κόσμων», του μαρκήσιου Λαφαγέτ, του 19χρονου γάλλου αριστοκράτη που τον Ιούνιο του 1777 έφτασε για πρώτη φορά στη Νότια Καρολίνα και από τότε έθεσε τον νεανικό του ενθουσιασμό στην υπηρεσία της αμερικανικής ελευθερίας. Ορμητικός, αυτοσαρκαστικός, ιδεαλιστής και κάκιστος χορευτής: αυτά ήταν τα γνωρίσματά του που τον έκαναν ξένο σώμα στην αυλή των Βερσαλλιών, αλλά που του εξασφάλισαν την φιλία του Γεωργίου Ουάσινγκτον και την αναγνώριση των αποικιών που πολεμούσαν εναντίον του Λονδίνου.

Ο Λαφαγέτ ήταν το εργαλείο που χρησιμοποίησε ο πρεσβευτής Βενιαμίν Φραγκλίνος για να πείσει τον Λουδοβίκο Ιστ’ να στείλει στην Αμερική ένα εκστρατευτικό σώμα 400 ανδρών. Επικεφαλής του τάγματος τέθηκε ο πιο αξιόπιστος κόμης Ροσαμπό. Ο Λαφαγέτ έλαβε ως βραβείο παρηγοριάς τη διοίκηση της «Ερμιόνης», καθώς και το προνόμιο να ανακοινώσει πρώτος εκείνος, αμέσως μόλις αποβιβάστηκε στη Βοστώνη στις 28 Απριλίου του 1780, ότι οι γαλλικές ενισχύσεις βρίσκονταν καθ’ οδόν.

Λίγες εβδομάδες αργότερα, ο Λαφαγέτ διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη μάχη του Γιόρκταουν, που αποτέλεσε σημείο καμπής στον πόλεμο της αμερικανικής ανεξαρτησίας, η ιστορία της οποίας διαθέτει ένα πολύ μεγάλο γαλλικό κεφάλαιο.

Ανοίγει πανιά

για μια συνάντηση Ομπάμα – Ολάντ

«Οι λαοί μας είναι ενωμένοι από την ελευθερία που κατακτήθηκε χάρη στην αμοιβαία βοήθεια» έγραψε ο Μπαράκ Ομπάμα στο μήνυμά του. «Μας ενώνουν τα πεδία της μάχης του πολέμου της ανεξαρτησίας και οι ακτές της απόβασης» σημείωσε περνώντας από τον αμερικανικό πόλεμο της ανεξαρτησίας και τον 18ο αιώνα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη Νορμανδία.

Ο Φρανσουά Ολάντ, από την πλευρά του, κατέφυγε στη ρητορική του αμερικανικού ονείρου για να δελεάσει τους πολλούς συμπατριώτες του που είναι απογοητευμένοι από την προεδρία του. «Εάν υπάρχουν ακόμη σκεπτικιστές, κυνικοί και τυφλοί που πιστεύουν ότι είναι μάταιο να ονειρεύεται κάποιος, αυτή η ημέρα είναι η καλύτερη απάντηση που θα μπορούσε να τους δώσει η Γαλλία» ήταν τα λόγια του. Το ταξίδι της «Ερμιόνης» δεν αποκλείεται να αποτελέσει τον καταλύτη για μια συνάντηση των δύο ηγετών.