Ο Εθνικός, η Μελίνα, ο Πειραιάς

Ενενήντα χρόνια από την ίδρυση του Εθνικού Πειραιώς, ο κατάλληλος άνθρωπος επιχειρεί το κατάλληλο πράγμα: να γράψει, να συνοψίσει, να φωτίσει την ιστορία της ιστορικής ομάδας του Πειραιά. Ο βετεράνος και πολύπειρος, για χρόνια συντάκτης στα «ΝΕΑ», βραβευθείς από το Ιδρυμα Μπότση για το σύνολο της δημοσιογραφικής και της συγγραφικής του προσφοράς Γιώργος Αρκουλής ανήκει στην ηρωική φρουρά των αθλητικογράφων. Με πάθος για τον Πειραιά και ζυμωμένος στα πιο άγρια αλλά και αθώα παρασκήνια του ποδοσφαίρου, μας παραδίδει τώρα σε 176 σελίδες μια πυκνή καταγραφή, εν πολλοίς βιωματική, για τον Εθνικό, που διήνυσε τα χρυσά του χρόνια ως πολύ μεγάλη ομάδα μέχρι και την απόλυτη παρακμή του.

Η δραστική συμβολή του έτερου πειραιώτικου σωματείου, του Ολυμπιακού, στην αποδόμηση του Εθνικού υπήρξε κάτι παραπάνω από προφανής κάποτε, όπως συμπεραίνει ο αναγνώστης του βιβλίου. Με πηγαία, λαϊκή γραφή –τι πιο ορθό για να αποτυπωθούν ιστορίες ποδοσφαίρου; –μας γεμίζει εικόνες και πληροφορίες. Κεντρική θέση έχουν εμβληματικά πρόσωπα όπως ο μποέμ και πληθωρικός ιστορικός πρόεδρος για χρόνια του Εθνικού Δημήτρης Καρέλλας, που γκρέμιζε τα νυχτερινά κέντρα, ή ο επίσης πρόεδρος και πολυσχιδής παράγοντας του ελληνικού ποδοσφαίρου Νίκος Μουρκάκος ή ακόμη ο περίφημος φανατικός οπαδός «Εθνικάρας» (Γιάννης Μαντζουράνης).

Ενα βιβλίο απολαυστικό, μέρος μιας σπουδαίας, σχεδόν λαογραφικής καταγραφής ενός ολόκληρου κόσμου. Μαρτυρίες προσώπων για το ιστορικό σωματείο (ανάμεσά τους και αυτή του παλιού ποδοσφαιριστή Λάκη Μερτίκα που εκδιώχθηκε από την ομάδα λόγω αριστερών φρονημάτων την περίοδο της χούντας) ή του πολίστα και σημερινού βουλευτή του Ποταμιού Γιώργου Μαυρωτά, αφού εξάλλου Εθνικός δεν ήταν μόνο το ποδόσφαιρο. Μαρτυρίες και δημοσιογράφων όπως αυτή του Πειραιώτη Δημήτρη Καπράνου, βαθύ γνώστη των θεμάτων του Εθνικού.

Ποδόσφαιρο όμως χωρίς ιστορίες δεν υπάρχει, οπότε ξεκινώ, αλιεύοντας την πρώτη απ’ το βιβλίο του Αρκουλή.

Στο υπουργείο Πολιτισμού βρισκόταν η Μελίνα. Ο Εθνικός κινδύνευε με υποβιβασμό και μια ομάδα παραγόντων του την επισκέπτεται για να ζητήσει να γίνουν αγώνες μπαράζ, μπας και τη γλιτώσει. Ο Μουρκάκος της λέει: «Με το θάρρος από το γεγονός ότι όταν κοιμάμαι σας έχω πλάι στο μαξιλάρι μου κάπου είκοσι χρόνια, θέλω να σας ζητήσω μια χάρη». Η Μελίνα θυμώνει, ετοιμάζεται να τους πετάξει έξω και ο Μουρκάκος προσθέτει: «Εσείς, αγαπητή μου, δεν τραγουδήσατε «Τα παιδιά του Πειραιά» στον δίσκο; Στην πίσω πλευρά του 45αριού έχει τυπωθεί ένα δικό μου τραγούδι. Το «Ενα σφάλμα έκανα» (σύνθεση του Δερβενιώτη) με την Πόλυ Πάνου. Πλάι στο μαξιλάρι μου έχω κάθε νύχτα το δισκάκι». Το αίτημα των παραγόντων έγινε δεκτό και στους αγώνες μπαράζ η ομάδα τα κατάφερε.