Αν ψάχναμε τίτλο για το διήμερο σε Μεγάλη και Μικρή Επίδαυρο, θα ήταν μια εύκολη υπόθεση μεν, για δυνατούς λύτες δε: διήμερο πειραματισμού και αναποδογυρίσματος της φόρμας κλασικών έργων. Γιατί, από τη μια, ο Vassilikos παρουσίασε την τολμηρή ανασκευή τραγουδιών του Βασίλη Τσιτσάνη στο θέατρο της Μικρής Επιδαύρου, ο σκηνοθέτης Εκτορας Λυγίζος, από την άλλη, «είδε» το συγκλονιστικό στόρι του «Προμηθέα δεσμώτη» με εντελώς νέο και προκλητικό τρόπο που όμως, όπως ήταν φυσικό, δεν βρήκε οριζόντια αποδοχή από το κοινό.

Ηταν λίγο μετά τις 21.00 στο θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου όταν μια παράξενη ομάδα οκτώ ομοιόμορφα ντυμένων ανθρώπων (σαν ομάδα κολεγιόπαιδων) ακροβολίστηκε στην ορχήστρα. Εδώ ένα εντυπωσιακό αλλά θηριώδες ξύλινο ομοίωμα αναπαριστούσε με μπόλικη λεπτομέρεια (ακόμη και στις απολήξεις των ποδιών όπως είχε σκαλιστεί) έναν Τιτάνα ξαπλωμένο και γύρω του μία σειρά από ξύλινα κουτιά.

ΣΑΝ ΛΥΚΟΠΟΥΛΑ. Οι οκτώ άνθρωποι ντυμένοι σαν λυκόπουλα ή κολεγιόπαιδα, δεν ήταν Χορός: ήταν οι ηθοποιοί που με γρήγορες κινήσεις μεταπηδούσαν από ξύλινο κουτί σε ξύλινο κουτί και εναλλάσσονταν στους ρόλους. Κοινώς εδώ ο Προμηθέας Δεσμώτης δεν ήταν ένας ούτε η εκφορά του λόγου του ήταν μία, ενιαία. Ο Προμηθέας Δεσμώτης ήταν… δύο, ήταν ο ίδιος ο σκηνοθέτης Εκτορας Λυγίζος και η Στεφανία Γουλιώτη. Και υπήρχαν φορές που ο Προμηθέας μιλούσε μόνος, αποκαθήλωνε τον Δία, περιέγραφε τη θυσία του για τους ανθρώπους (αυτός ένας προ-Χριστός της αρχαιότητας, με ένα λόγο επαναστατικό μανιφέστο σε μετάφραση Παναγιώτη Μουλλά). Και ήταν φορές που ο Προμηθέας γινόταν γυναίκα (τον υποδυόταν η Γουλιώτη).

Εδώ, και για μιάμιση ακριβώς ώρα, το χρονικό της ενηλικίωσης του επαναστάτη Τιτάνα δεν ακολουθούσε την κλασική φόρμα. Εμοιαζε με παιχνίδι αντιμετάθεσης ρόλων, ενώ και ο λόγος ήταν φορές που με απόλυτη ακρίβεια εκφερόταν από ταυτόχρονα δύο άτομα. Ενας Προμηθέας που ήταν δύο ή δύο διαφορετικά κομμάτια ενός ψυχισμού, μια τολμηρή ματιά πάνω στην αρσενική και θηλυκή υπόσταση του ήρωα, ένα ανακάτεμα των φύλων (υπήρχε φορές που ο Προμηθέας έμοιαζε προδομένος ερωτικά από τον Δία) και μια βουτιά μέσα στην επικράτεια του Αλλου, αφού για κάθε ρόλο της αισχυλικής τραγωδίας ο σκηνοθέτης έκανε χρήση δύο ηθοποιών, άλλες φορές βάζοντας τον έναν καθρέφτη και ακόλουθο του άλλου, άλλες φορές βάζοντας τον έναν στον παραμορφωτικό φακό του άλλου –μια φωνή σύγκρουσης –αυτό που συχνά συμβαίνει στη ζωή μας.

ΑΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ. Ολα τα παραπάνω, βέβαια, δεν έγιναν ακριβώς αποδεκτά από το κοινό του θεάτρου της Αρχαίας Επιδαύρου. Σαράντα λεπτά μετά την έναρξη (και ακριβώς επειδή πολλοί έλεγαν ότι το εύρημα της διττής υπόστασης των ρόλων εξαντλούνταν πολύ νωρίς), δεν ήταν λίγοι εκείνοι που αποχωρούσαν. Το ξύλινο ομοίωμα του Τιτάνα έμενε καρφωμένο στον «καυκάσιο βράχο» της Επιδαύρου, οι ηθοποιοί σκαρφάλωναν και αφηγούνταν την ιστορία, τα κινητά κάποιων θεατών χτυπούσαν ανελέητα και από τους περίπου 6.000 θεατές (υπήρχε καθυστερημένη ροή θεατών ακόμη και δέκα λεπτά μετά την έναρξη) μεγάλο μέρος έμεινε με μια αμηχανία: «Είδαμε έρευνα πάνω στον Προμηθέα ή θέατρο;». Κατ’ άλλους ο χώρος που δόθηκε στον 37χρονο σκηνοθέτη Εκτορα Λυγίζο κέρδισε το στοίχημα της τόλμης και της φρεσκάδας πλάι στον 26χρονο Δημήτρη Καραντζά, που άνοιξε πετυχημένα τα φετινά Επιδαύρια με την «Ελένη» του Ευριπίδη.

Τελευταία Νέα