Μεσημέρι στα Σεπόλια. Η μικρή συνοικία των Αθηνών έχει κάτι από τη ραστώνη γειτονιάς του Μεξικού, άδεια καφενεία και δεκάδες «Ενοικιάζεται» και «Πωλείται» στα δέντρα για τα διαμερίσματα της άναρχης αντιπαροχής που σημειώθηκε την προηγούμενη δεκαετία. Εδώ, είναι ο σταθμός του μετρό –μέχρι πρότινος ήταν ο τελευταίος πριν από τον τερματικό Αγιο Αντώνιο. Τώρα η γραμμή φτάνει πια στην Ανθούπολη.

Εδώ, για χρόνια, κάτω από τη Λιοσίων και μέχρι τον Λόφο Σκουζέ υπήρχε μια δυνατή ΟΝΝΕΔ, μια επίσης ζωηρή Νεολαία ΠαΣοΚ και ένας εξωραϊστικός σύλλογος με το όνομα Αναγέννηση, που ήταν προσκείμενος στο ΚΚΕ και δρα ακόμη και σήμερα. Η συνοικία παραδοσιακά συγκέντρωνε επαρχιώτες (μεγάλος ήταν ο πυρήνας των μυκονιατών εργολάβων που συγκεντρώνονταν στο καφενείο του Στρίμα, ακόμη και σήμερα λειτουργεί ο Σύλλογος Ανωμεριτών του νησιού) ενώ μετά το 1990 οι αλβανοί και οι πολωνοί μετανάστες άλλαξαν τη σύνθεση.

Η επόμενη μεγάλη αλλαγή ήλθε μετά το 2000 και την κατασκευή του σταθμού μετρό στα Σεπόλια αφού και πιο εύπορα στρώματα αναζήτησαν φτηνά διαμερίσματα εδώ λόγω της γειτνίασης με το Κέντρο.
Στον απόηχο της εκλογικής μάχης των αυτοδιοικητικών εκλογών της Κυριακής τίποτε δεν αποτυπώνει στη γειτονιά που εκτείνεται από την Πλατεία Αττικής μέχρι τη Γέφυρα του Ροσινιόλ, στα σύνορα με Μπουρνάζι (εδώ ήταν τη μακρινή δεκαετία του ’60 το κοσμικό κέντρο Ροσινιόλ όπου εμφανίστηκαν όλοι οι λαϊκοί σταρ) πως η παράταξη Ελληνική Αυγήτης Χρυσής Αυγής με επικεφαλής τον Ηλία Κασιδιάρη έκανε την έκπληξη.

Στα Σεπόλια, η Χρυσή Αυγή πήρε το μεγαλύτερο ποσοστό της πρωτεύουσας. Για την ακρίβεια, στο 4ο Διαμέρισμα του Δήμου Αθηναίων (περιλαμβάνει την Ακαδημία Πλάτωνος, τον Κολωνό και τα Σεπόλια) η δημοτική έκφραση της Χρυσής Αυγής αναδείχθηκε πρώτη παράταξη με ποσοστό 20,7%. Κρατήστε εδώ ένα στοιχείο που ξαφνιάζει (αρνητικά): στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010, η ΧΑ με επικεφαλής τότε τον Νίκο Μιχαλολιάκο είχε πάρει 6,94% (1.595 ψήφους).

ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ. Τώρα, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ομως εδώ ξεκινούν οι αντιφάσεις: η Χρυσή Αυγή δεν διατηρεί καν γραφεία στην περιοχή και αν εξαιρέσεις την προεκλογική βόλτα των Κασιδιάρη – Παναγιώταρου στην Πλατεία του Αγίου Μελετίου την περασμένη Πέμπτη και κάποια πεταμένα τρικάκια με συνθήματα της οργάνωσης, τίποτε δεν προδίδει την επιρροή της ΧΑ στα Σεπόλια. Ακόμη η προσπάθεια χρυσαυγιτών να νοικιάσουν πρόσφατα γραφείο στην οδό Καλαμά (εδώ βρέθηκε κάποτε η γιάφκα Μπαλάφα) πυροδότησε τον φόβο και τις αντιδράσεις των κατοίκων, όπως μας λέει κάτοικος που διαμένει χρόνια στη γειτονιά. «Δεν ξέρω πώς δικαιολογείται τέτοιο ποσοστό. Ακόμη και οι μετανάστες που μένουν εδώ δεν είναι σαν αυτούς του Αγίου Παντελεήμονα. Είναι οικογενειάρχες που τα παιδιά τους φοιτούν στα τέσσερα σχολεία της περιοχής (53ο, 54οΓυμνάσιο και Λύκειο Αθηνών, 50όΛύκειο και 62ο Δημοτικό Σχολείο). Ακόμη και το τεφτέρι που δουλεύω λόγω κρίσης έχει μόνο Ελληνες, ξένους δεν έχει», δηλώνει στα «ΝΕΑ» ο 30χρονος Λεωνίδας που διατηρεί ψιλικατζίδικο.

ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑΖΟΥΝ. Προσθέτει, δε, ότι φέρνει μόνο δύο αντίτυπα της εφημερίδας της Χρυσής Αυγής (όπως οφείλει από τον νόμο) και την προηγούμενη εβδομάδα δεν πούλησε ούτε αυτά. «Η δύναμη της ΧΑ εδώ οφείλεται νομίζω στο χαμηλό μορφωτικό επίπεδο των κατοίκων», προσθέτει, δίνοντας τη δική του ερμηνεία για το αποτέλεσμα. Και όντως, η παρουσία της Χρυσής Αυγής μοιάζει να υπονοείται και δεν είναι εμφανής στα Σεπόλια που ακόμη είναι αφισοκολλημένα από όλα τα κόμματα πλην ΧΑ. Η περιοχή κατακλύζεται από δεκάδες φτηνές ψησταριές με ντελίβερι (δείγμα της κρίσης) ενώ η κεντρική εμπορική της αρτηρία, η οδός Δυρραχίου, έχει αρκετά μαγαζιά κλειστά. «Με την ψήφο ο κόσμος εδώ ήθελε να διαμαρτυρηθεί απλά στα μεγάλα κόμματα. Φοβάται και την εγκληματικότητα και θεωρεί πως η Χρυσή Αυγή θα τους προστατέψει», μας λέει ο Θανάσης Κωστόπουλος, ιδιοκτήτης καφενείου πίσω από την κεντρική πλατεία του Αγίου Μελετίου και κάτοικος της περιοχής τα τελευταία σαράντα χρόνια.

Τα Σεπόλια μοιάζουν τόσο κοντά στο Κέντρο και ταυτόχρονα σχεδόν αποκομμένα από αυτό. Ενα «γαλατικό χωριό» με πολλούς μετανάστες, Αλβανούς δεύτερης γενιάς και εναπομείναντες Πολωνούς από τη δεκαετία του ’90. Τότε στις αρχές έφτασε εδώ και ο Βασίλης Γκούμας από τη Χειμάρρα που σήμερα στα 70 του χρόνια κάθεται στο παρκάκι του Αφόβου Αθλητικού Συλλόγου (ο Σεπολιακός και ο ιστορικός Τρίτωνας είναι επίσης οι ομάδες της γειτονιάς). «Εδώ ψηφίζω, δεν θα ψηφίσω Χρυσή Αυγή, αλλά καταλαβαίνω κάποιον που το κάνει. Θέλουν να τιμωρήσουν τα μεγάλα κόμματα για όλα τα χρόνια διακυβέρνησης και τη συνενοχή της Αριστεράς», μας λέει.Γράφει μικρά δοκίμια Ιστορίας που αυτοεκδίδει και παραπονιέται για τους δύο γιους του που σήμερα είναι άνεργοι υδραυλικοί.

«ΕΙΜΑΣΤΕ ΦΤΩΧΟΙ». Στην οδό Αλκινόου, ο Χρήστος Τζήμας πίνει κρασί. «Κοστίζει ένα ευρώ, δεν έχουμε λεφτά για μπίρα. Ψηφίσαν εδώ οι γείτονες Κασιδιάρη γιατί είμαστε φτωχοί, έχουμε προβλήματα. Δεν έχει να κάνει με ιδεολογία. Δεν έγιναν οι Ελληνες ξαφνικά ναζιστές», σημειώνει. Στην οδό Φοινίκης το σύνθημα στον τοίχο δίνει μια αντιφασιστική πινελιά: «Το αίμα των χρυσαυγιτών ούτε κουνούπι δεν το θέλει». Πιο δίπλα, στην Πλατεία Αγίου Μελετίου, με τους δύο ναούς, οι μετανάστες πίνουν, φορώντας φόρμες, μπίρες από το περίπτερο. Πολλοί δεν έχουν να κάτσουν ούτε στα καφενεία της γειτονιάς. Απέναντι το παλιό μαγειρείο Ιόνιο έχει ανεμιστήρα και λευκά χάρτινα τραπεζομάντιλα. Αν υπάρχει ένας δείκτης της ταξικότητας των Σεπολίων, αυτός συνοψίζεται στα λόγια της ιδιοκτήτριας Κατερίνας Σπίνου: «Το τεφτέρι μας είναι γεμάτο. Ψηφίσαν Χρυσή Αυγή στα Σεπόλια γιατί νομίζουν πως βρήκαν σωτήρες». Μιαν ανάσα από την Ομόνοια, η Ελλάδα μοιάζει να συμπυκνώνεται στη μικρή φτωχή περιοχή.

Τελευταία Νέα