Μπλα μπλα μπλα εταιρικές αξίες, μπλα μπλα μπλα ποιότητα, μπλα μπλα μπλα εξωστρέφεια, μπλα μπλα μπλα ο πελάτης… Είναι απίστευτη η κενότητα των λέξεων τις οποίες πιπιλάνε καθημερινά οι μάνατζερ και τα στελέχη των επιχειρήσεων. Οχι για να συνεννοηθούν μεταξύ τους ή για να συνεργαστούν με τους πελάτες τους. Καταφεύγουν σε λέξεις και φράσεις κενές περιεχομένου «για να καλύψουν τη διοικητική τους ανεπάρκεια και για να καλύψουν την απόλυτη ανικανότητά τους», όπως γράφει στο νέο του εγχειρίδιο ο καθηγητής του ονομαστού Cass Business School του Λονδίνου Αντρέ Σπάισερ. Και είναι όντως ρηξικέλευθος ο τίτλος του βιβλίου του αμερικανού καθηγητή –τον μεταφέρουμε αμετάφραστο, ας τον μεταφράσει ο εκδότης που θα κυκλοφορήσει το βιβλίο στην ελληνική αγορά: «Shooting the shit: Τhe role of bullshit in organizations».

Ο Σπάισερ θεωρεί ότι τα επιχειρηματικά στελέχη μιλούν ξύλινη γλώσσα για να καμουφλάρουν το γεγονός ότι δεν διαθέτουν ουδεμία επιχειρηματική στρατηγική. Λένε κουβέντες που επιτρέπουν στον ακροατή τους να καταλάβει αυτό που εκείνος θέλει. Αοριστολογούν τονίζοντας στερεότυπες ιδέες και κοινότοπες εκφράσεις που περιλαμβάνονται σε εκπαιδευτικά φυλλάδια συνοικιακών ΙΕΚ. «Ετσι, όμως, δεν υπάρχει αποτέλεσμα. Ούτε οι εργαζόμενοι αποδίδουν, διότι δεν αντιλαμβάνονται τι ακριβώς τους ζητείται, ούτε οι πελάτες ικανοποιούνται ούτε βεβαίως οι επενδυτές. Διότι οι ετήσιες γενικές συνελεύσεις δίνουν μοναδικές ευκαιρίες στους μάνατζερ για να αναπτύξουν ευχολόγια κενά περιεχομένου και να πουν στομφώδεις μπαρούφες ενώπιον χασκόντων μετόχων» γράφει ο καθηγητής του Cass. Και υπογραμμίζει ότι όλο αυτό το «μπλα μπλα χωρίς νόημα», που μόλις κάτι δεν πάει καλά μετατρέπεται σε φωνασκίες και εξάρσεις οργής, εντέλει αποδυναμώνει τους εταιρικούς οργανισμούς.