Μόνο ο θόρυβος από τα βήματα ακούγεται καθώς περπατά κανείς στους δρόμους των βιομηχανικών εγκαταστάσεων της Χαλυβουργικής στον Ασπρόπυργο.

Κανένας ήχος από τα ελασματουργεία, καμιά φωτιά στους φούρνους, μόνο ερημιά από άκρη σε άκρη στα χίλια στρέμματα, όπου εκτείνεται η άλλοτε ακμάζουσα βιομηχανία χάλυβα της οικογένειας Αγγελόπουλου.

Δύο χρόνια τώρα, στη μικρή βιομηχανική πόλη-φάντασμα που συναντά κανείς στη δυτική είσοδο της Αθήνας, η μόνη καθημερινή παρουσία είναι αυτή των 30 με 60 εργαζομένων που απασχολούνται στην ασφάλεια των εγκαταστάσεων και στις αποθήκες, αφού η μόνη δραστηριότητα του εργοστασίου είναι η πώληση του στοκ.

Κουλούρες σύρματος, μπετόβεργες, δομικό πλέγμα, άλλα οικοδομικά υλικά, όλα παραταγμένα στη σειρά, ένα απόθεμα αξίας γύρω στα 10 εκατ. ευρώ είναι το μοναδικό σημερινό έσοδο, όταν τις καλές εποχές του 2006, οπότε η ζήτηση χάλυβα λόγω της κατασκευαστικής δραστηριότητας έκανε κάθε χρόνο ρεκόρ, το εργοστάσιο τζίραρε πάνω από 200 εκατ. ευρώ.

Από τη Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου το 80% του προσωπικού, δηλαδή 200 σε σύνολο 263 ατόμων, βρίσκεται σε διαθεσιμότητα, που με απλά λόγια σημαίνει ότι εισπράττει το 50% του μισθού του συν 10% από τον ΟΑΕΔ ως επίδομα ανεργίας.

Κοινό μυστικό είναι ότι πέρυσι το εργοστάσιο στην Ελευσίνα δεν λειτούργησε πάνω από… 30 ημέρες και ένας από τους λόγους, πέραν του ότι δεν υπήρξε εγχώρια ζήτηση προϊόντων χάλυβα, είναι ότι όπως και άλλες βιομηχανίες η Χαλυβουργική αδυνατεί να αντιπαρέλθει το υψηλό ενεργειακό κόστος όπως προσαυξάνεται μετά και την επιβολή των φόρων, όπου η Ελλάδα φιγουράρει ανάμεσα στους πρωταθλητές στην Ευρώπη.

Το κόστος για την ενέργεια αντιπροσωπεύει το 50% του κόστους παραγωγής της Χαλυβουργικής και εξαιτίας αυτού δεν μπορεί να ανταγωνιστεί όχι τους Τούρκους και τους Κινέζους (ούτως ή άλλως κανείς ευρωπαίος βιομήχανος δεν το μπορεί), αλλά ούτε τους Ιταλούς, τους Ισπανούς ή τους Πορτογάλους.

Μέχρι τα τέλη του 2012, η Χαλυβουργική έκανε «εξαγωγές επί ζημία» σε μια προσπάθεια να διατηρήσει τα μερίδια αγοράς της στο εξωτερικό, τακτική που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει εντελώς στις αρχές του 2013. Δεδομένου ότι οι χαλυβουργίες στην Ελλάδα δουλεύουν μόνο βράδυ οπότε το ρεύμα είναι φθηνότερο, το κόστος αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας στοιχίζει στη Χαλυβουργική 65 ευρώ η μεγαβατώρα, έναντι 30-40 ευρώ στους ευρωπαίους ανταγωνιστές της.

ΟΙ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ. «Τρίβουν τα χέρια τους οι ευρωπαίοι ανταγωνιστές μας. Διαθέτουμε μια από τις καλύτερες και πιο σύγχρονες μονάδες στην Ευρώπη, πολύ υψηλή τεχνογνωσία, και δεν υπάρχει το οικονομικό περιβάλλον ώστε να μπορεί κάποιος να κυνηγήσει την εξωστρέφεια. Ελπίζουμε σύντομα τα μέτρα του ΥΠΕΚΑ να εξειδικευθούν και οι γραμμές παραγωγής να μπουν και πάλι σε λειτουργία» ελπίζει ο διευθυντής του εργοστασίου Θανάσης Λάππας.