Το 1986 το ΠαΣοΚ έχασε τους τρεις μεγάλους δήμους –Αθήνα, Πειραιά και Θεσσαλονίκη –στις δημοτικές. Και ο Ανδρέας Παπανδρέου δήλωσε ότι ήταν «μια μεγάλη νίκη της Αυτοδιοίκησης», γράφοντας για άλλη μια φορά ιστορία σε θέματα πολιτικής και επικοινωνίας. Αυτά σε φάση που ο δικομματισμός ήταν μπετόν και η ήττα του ενός προιωνιζόταν την επικράτηση του άλλου.

Αλλες εποχές. Αλλες ατάκες. Θαυμαστής της πολιτικής σχολής του Ανδρέα Παπανδρέου ο νυν Πρωθυπουργός δεν είναι –όπως διάφοροι στη νεοκαραμανλική ΝΔ. Αν μη τι άλλο, γιατί ο Αντώνης Σαμαράς μπήκε στην πολιτική από το 1977 και έζησε τη δεκαετία του ’80 ως ανερχόμενο στέλεχος της συντηρητικής παράταξης. Στο κατακερματισμένο όμως πολιτικό τοπίο του 2014, ο Σαμαράς εφαρμόζει τον πρώτο κανόνα της πολιτικής διαχείρισης που αφορά πράξη ώστε να μην υποχρεωθεί κανείς μετά να το παίξει γλωσσοπλάστης. Ο κανόνας αυτός λέει ότι επιχειρείς ανοιχτές κινήσεις, με την έννοια ότι αυτές δεν σε δεσμεύουν για τα επόμενα.

Με τη ΝΔ να θυμίζει σε Βορρά και Νότο ένα –με την άδεια του πρεσβύτερου Καραμανλή –«απέραντο φρενοκομείο» όπου όλοι θέλουν να είναι υποψήφιοι όπου θέλουν και όπως θέλουν, ο Σαμαράς κάνει δύο επιλογές: Πρώτον, χρίσματα δεν δίνει. Δεύτερον, κανέναν υποψήφιο δεν αναθεματίζει –η ορολογία είναι επίκαιρη μια και ο Πρωθυπουργός βρέθηκε στον Αθω το Σαββατοκύριακο. Εδώ που τα λέμε και ο Αλέξης Τσίπρας που επιχείρησε να χρίσει υποψηφίους τι κέρδισε; Την πάτησε με τον Καρυπίδη, θέλουν να του δώσουν πίσω τον Βουδούρη και ο Σακελλαρίδης ξεκινάει από πολύ χαμηλά στις πρώτες δημοσκοπήσεις για την Αθήνα. Κοινώς, ο Γαβριήλ δεν προσγειώθηκε τρέχοντας.

Μια κυνική ανάγνωση θα έλεγε ότι όποιος κερδίσει είναι με τη ΝΔ και όποιος χάσει θα χάσει μόνος του. Κοινώς, θα θριαμβεύσει πάλι η Αυτοδιοίκηση –αν και αυτή δεν είναι φράση που μπορεί να αποδοθεί στον Σαμαρά έστω και κατ’ ιδίαν. Αντιθέτως, ωτακουστές στο Μαξίμου ακροάσθηκαν τον Πρωθυπουργό να λέει αστειευόμενος τη φράση «εγώ σας είπα ότι θα σας φέρω την πολιτική άνοιξη…» αναφερόμενος στη σταυροδοσία στις ευρωεκλογές, η οποία συνιστά πράγματι βήμα ανατροπής. Η λέξη βήμα είναι ακριβής γιατί ο Σαμαράς κινείται και μάλιστα επιχειρεί να καλύψει ευρύ φάσμα πολιτικού χώρου. Το πρόγραμμα του Σαββατοκύριακου είναι χαρακτηριστικό.

Ο Πρωθυπουργός επισκέπτεται το Αγιον Ορος για να ενεργοποιήσει τη συμβολική του –συμμετέχει, άλλωστε, σε λειτουργία. Παραλλήλως, όμως, είναι επικεφαλής αποστολής που έχει και αυτοδιοικητικούς υποψηφίους Βορρά οι οποίοι προέρχονται από τη ΝΔ. Χρίσματα δεν δίνονται, αλλά σπρώξιμο μπας και πάρουν φόρα προσφέρεται. Εστω και αν κάποιοι δεν είναι φαβορί.

Αν η επίσκεψη στον Αθω απευθύνεται σε μια σιωπηλή θεοσεβούμενη πλειοψηφία, ο Πρωθυπουργός προσπαθεί την ίδια ώρα, με τη συνέντευξη στο «Βήμα της Κυριακής», να επανασυνδεθεί με τη μεσαία τάξη. Αυτή είναι, άλλωστε, το υποζύγιο της κρίσης, αφού αυτή πληρώνει τους φόρους. Εδώ το μήνυμα είναι εμπροσθοβαρές με εργαλείο το πρωτογενές πλεόνασμα. Σταδιακά ώς το 2016 η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να μειώσει τη φορολογία σε ΦΠΑ, εισοδήματα, κέρδη εταιρειών ενώ, ειδικά για τα ακίνητα, τον μεγάλο βραχνά της ελληνικής κοινωνίας μετά το Μνημόνιο, η ελάφρυνση αριθμοποιείται στο -36%. Κοινώς, βαστάτε αδέρφια. Είναι η τάξη που είναι απελπισμένη και μπορεί να απόσχει τον Μάιο, αλλά συγχρόνως φοβάται μην τα χάσει και όλα αν πάμε πάλι σε πολιτική αστάθεια.

Τελικά, το 48ωρο επιτρέπει δύο διαπιστώσεις: Πρώτον, ο Πρωθυπουργός πυκνώνει την παρουσία και τα μηνύματά του. Δεύτερον, ακόμη και αν αυτός ο πολιτικός σχεδιασμός δεν αποδώσει τα μέγιστα, φανερώνει ότι ο Σαμαράς και το επιτελείο ξέρουν πού είναι τα προβλήματα, τα οποία πρέπει να αντιμετωπίσουν. Κοινώς, είναι μέσα στο γήπεδο και μάλιστα στο κέντρο.

Τελευταία Νέα