Εδώ και 30 χρόνια το ιδιόρρυθμο βρετανικό περιοδικό «Εκόνομιστ» –αυτό που δεν έχει ούτε ένα ενυπόγραφο άρθρο και που καλλιεργεί τη φημολογία ότι στις σελίδες του γράφουν πρώην, νυν και… επόμενοι διοικητές της Τράπεζας της Αγγλίας –συγκρίνει την αγοραστική δύναμη των καταναλωτών κάθε χώρας με βάση την τιμή πώλησης ενός Big Mac, ενός παραγεμισμένου χάμπουργκερ των McDonald’s, δηλαδή. Η αμερικανική ιστοσελίδα Quartz προτείνει έναν άλλο δείκτη μέτρησης της αγοραστικής δύναμης: τον δείκτη της μπίρας!

Οι ερευνητές του Quartz δεν δίνουν έμφαση στην τιμή της μπίρας, αλλά στον χρόνο εργασίας που πρέπει να αφιερώσει κάποιος για να κερδίσει τα χρήματα που κοστίζει.

Οι Γεωργιανοί, λοιπόν, πρέπει να δουλέψουν 15 ολόκληρες ώρες για να απολαύσουν μια δροσερή μπίρα –προφανώς γι’ αυτό φροντίζουν να απολαμβάνουν πολύ φθηνότερα μια… θερμαντική βότκα από το (παράνομο φυσικά) οικιακό αποστακτήριό τους. Στους αντίποδες, οι καταναλωτές του (αϊ αϊ αϊ αϊ αϊ αϊ) Πουέρτο Ρίκο χρειάζονται μόλις 12 λεπτά εργασίας για να πληρώσουν την μπίρα τους! Ενδιαμέσως, ένας Γάλλος χρειάζεται να δουλέψει περισσότερο (36 λεπτά της ώρας) από έναν Γερμανό (24 λεπτά) για να πιει μια μπίρα στο μπιστρό της γωνίας. Αμερικανοί, Βέλγοι, Ισπανοί, Πορτογάλοι, Ιάπωνες και Καναδοί πρέπει επίσης να δουλέψουν 24 λεπτά της ώρας. Ως μέτρο το Quartz παίρνει τον βασικό μισθό που ισχύει σε κάθε χώρα. Ισως γι’ αυτό από την έρευνα που καλύπτει 63 χώρες απουσιάζει η Ελλάδα: επειδή ο βασικός μισθός βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Φευ, όχι και η τιμή της μπίρας…