Ενα αστέρι στα… τελευταία του επιχειρούν να αναπαραγάγουν ισπανοί επιστήμονες σε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα με στόχο να φέρουν το Σύμπαν στο εργαστήριο.

Οι επιστήμονες θα προσπαθήσουν, μέσα στα επόμενα έξι χρόνια, να δημιουργήσουν έναν αστέρα που πεθαίνει σε συνθήκες εργαστηρίου. Για να το πετύχουν, θα κατασκευάσουν τρία μηχανήματα, μήκους πέντε μέτρων το καθένα, τα οποία θα δημιουργήσουν κόκκους διαστρικής σκόνης, σαν αυτούς που βρίσκονται στα εξωτερικά στρώματα των αστέρων που πεθαίνουν. Τα μηχανήματα θα χειρίζονται υδρογόνο, άνθρακα, άζωτο, οξυγόνο, πυρίτιο, τιτάνιο, σίδηρο και άλλα μέταλλα σε θερμοκρασίες 1.500 βαθμών Κελσίου.

«Κατά κάποιον τρόπο, θέλουμε να φέρουμε ένα αστέρι στο εργαστήριο. Οπως καταλαβαίνετε, μιλάμε για ένα πολύπλοκο αντικείμενο» λέει στην ισπανική εφημερίδα «Ελ Μούντο» ο Χοσέ Θερνιτσάρο, ερευνητής στο Κέντρο Αστροβιολογίας της Ισπανίας.

«Στην πραγματικότητα, βέβαια, δεν θα αναπαραγάγουμε τον αστέρα τον ίδιο, αλλά την ατμόσφαιρά του, το μέρος όπου σχηματίζεται η διαστρική σκόνη» εξηγεί ο ίδιος.

Η ομάδα θα χτίσει δύο θαλάμους προσομοίωσης στην Ισπανία και έναν στη Γαλλία για να μελετήσει τις φυσικές και χημικές διαδικασίες που προκαλούν τον σχηματισμό των σωματιδίων αυτών στο εξωτερικό ενός κόκκινου γίγαντα.

Κόκκινος γίγαντας λέγεται ένας υπέρλαμπρος αστέρας που βρίσκεται στο προτελευταίο κεφάλαιο της ζωής του και συχνά εκπέμπει τη φωτεινότητα χιλιάδων ήλιων. Στη συνέχεια, τα εξωτερικά του στρώματα διαφεύγουν, υπό τη μορφή αερίων και σωματιδίων, στο Διάστημα και το μόνο που μένει από αυτόν είναι ο γυμνός υπερθερμασμένος πυρήνας του. Τα αέρια και τα σωματίδια περιλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της αρχικής μάζας ενός άστρου και πολλά χρόνια αργότερα ενδέχεται να συμβάλουν στη δημιουργία νέων αστέρων και πλανητών, όπως η Γη.