ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Ο νόμος

περί επιταγών

Ηλίας Γ. Σιδέρης

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ

Ολο το εμπόριο και οι συναλλαγές κινούνται χάρη στην «εφεύρεση» της επιταγής ήδη από την έναρξη ισχύος του νόμου 5960/1933 «περί επιταγής». Η επιταγή αποτέλεσε μέσο πληρωμής εξίσου αξιόπιστο με τα μετρητά και τελούσε πάντα υπό μία μοναδική προϋπόθεση: τη φερεγγυότητα του εκδότη της. Αυτός που την εκδίδει, δηλαδή, να έχει το απαραίτητο ποσό στον λογαριασμό του. Οι συνθήκες από το 1933 άλλαξαν πολλές φορές. Παλαιότερα ήταν δακτυλοδεικτούμενος ο παραβάτης του νόμου περί επιταγών και ο «ακάλυπτος» έγινε πρωταγωνιστής καθημερινής τηλεοπτικής σειράς. Σήμερα όμως, λίγο η οικονομική κρίση, λίγο η εκμετάλλευσή της, τα πινάκια της Ευελπίδων έχουν γεμίσει με κατηγορουμένους της παράβασης του νόμου περί επιταγών.

Η καλή πίστη του κομιστή της επιταγής για την αξιοπιστία του εκδότη της σπανίως επιβεβαιώνεται. Η ποινικοποίηση της πράξης αυτής αποτέλεσε επί δεκαετίες ένα ισχυρό μέσο πίεσης – ίσως το μοναδικό – έναντι του εκδότη προκειμένου αυτός να υποχρεωθεί στην καταβολή του ποσού της, για την αποφυγή της ποινικής καταδίκης. Δυστυχώς, πλέον, σπανίως ακούμε στις αίθουσες των δικαστηρίων ότι «η επιταγή πληρώθηκε» και ότι ο κατηγορούμενος κρίθηκε αθώος. Δεν υπάρχει η δυνατότητα για οποιαδήποτε καταβολή είναι το σύνηθες… Ο κατηγορούμενος είναι φυλακή, έχει πτωχεύσει, είναι άστεγος, δεν ξέρουμε πού είναι, είναι στη Βολιβία κ.ο.κ., ακούμε συνήθως.

Η ποινική δίκη έχει σκοπό την τιμωρία του κατηγορουμένου και φυσικά η απόφαση δεν έχει αντικείμενο επί της περιουσίας του εκδότη. Εχει καμία αξία πλέον; Οι τράπεζες, ούτως ή άλλως, δεν χορηγούν μπλοκ επιταγών αν δεν είσαι φερέγγυος, οι περισσότεροι είναι στον Τειρεσία, οι κατηγορούμενοι δεν εμφανίζονται, ενώ πολλές φορές ούτε οι ίδιοι μηνυτές. Οι έμποροι δεν δέχονται επιταγές από αναξιόπιστους, οι δικαστές εξαντλούν την επιείκειά τους. Θέτω προς συζήτηση το θέμα της αποποινικοποίησης του αδικήματος της ακάλυπτης επιταγής. Οποιος θέλει να αξιώσει την επιστροφή των χρημάτων του μπορεί να στραφεί αστικώς στα αρμόδια δικαστήρια. Η ποινική «απαξία» δεν έχει πλέον τις δυνατότητες που είχε παλαιότερα, αφού ο παραβάτης του νόμου περί επιταγών είναι το σύνηθες και όχι η εξαίρεση. 

Αντίληψη περί δημοκρατίας

Τάσος Μιχαηλίδης

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ

Στην Ελλάδα αν παρομοιαστεί η δημοκρατία με ελέφαντα, ιδού πώς το αντιλαμβάνεται ο καθένας, είτε ως άτομο είτε ως ομάδα, και ανάλογα το τι επιθυμεί και προσδοκά από τον ελέφαντα δίνει τον δικό του ορισμό όπως:

Χαϊδεύει τα αφτιά του ελέφαντα και λέει ότι είναι τα τεράστια φύλλα κάποιου τροπικού φυτού του Αμαζονίου. Περιεργάζεται με τα χέρια του το πόδι του ελέφαντα και πιστεύει ότι είναι ο κορμός μιας νεαρής βελανιδιάς. Παρατηρεί την προβοσκίδα και αποφαίνεται ότι πρόκειται για εκτοξευτήρα νερού πυροσβεστικού οχήματος. Βλέπει τους χαυλιόδοντες και υποστηρίζει ότι είναι τα κέρατα αγελάδας, από εκείνες που περιφέρονται ανεμπόδιστα στους δρόμους των ινδικών πόλεων. Ψηλαφίζει το δέρμα του ελέφαντα και με ύφος αρχαιολόγου βεβαιώνει ότι είναι ένα αρχαίο ανάγλυφο καλλιτέχνημα πάνω σε έναν ογκόλιθο. Και ο παραλογισμός του ορισμού του ελέφαντα συνεχίζεται.

Ετσι εξηγείται η ελαφρότητα μιας ομάδας ατόμων να κάνει πορείες σε κεντρικές λεωφόρους πόλεων καταλαμβάνοντας όλο το πλάτος του οδοστρώματος με τις γνωστές συνέπειες στο κυκλοφοριακό. Κλείνει κεντρικές εθνικές οδικές αρτηρίες με παντός είδους αυτοκινούμενα τροχοφόρα με δυσμενείς επιπτώσεις στην οικονομία και στην κοινωνική γαλήνη. Οι παράνομες καταλήψεις λιμανιών, αεροδρομίων, νοσοκομείων, πανεπιστημίων, σχολείων, υπουργείων και δημοσίων κτιρίων συχνότατο φαινόμενο. Καταστροφές και λεηλασίες περιουσιών θεωρούνται αντίσταση κατά του κατεστημένου. Οι πυρπολήσεις καταστημάτων και χώρων εργασίας μαζί με τους εργαζομένους και εγκύους μητέρες μέσα ερμηνεύεται ως ισχυρό ράπισμα στο κεφάλαιο. Η μη αναγνώριση του Συντάγματος και η ανυπακοή στους νόμους θεωρούνται ειρηνική επανάσταση.

Το μάντρωμα σε πανεπιστημιακούς χώρους και η ώθηση σε απεργίες πείνας ταλαιπωρημένων και ανήμπορων πεινασμένων μεταναστών εκλαμβάνεται ως ανθρωπιστική πολιτική. Και μέσα σε τέτοια κοινωνική αναταραχή και θολούρα και εν μέσω οικονομικής κρίσης, γιγαντώθηκε ένα εγκληματικό ναζιστικό πολιτικό μόρφωμα με όλα τα συμπαρομαρτούντα και μάλιστα με κοινοβουλευτικό μανδύα τον οποίο απλόχερα έδωσε ο «ελέφαντας» της Ελλάδας. Τελικά, ο «ελέφαντάς» μας έχει κάποια «προβληματάκια», όπως είναι ολίγον τι επιλήσμονας και διακρίνεται για την επισφαλή αφέλεια και ευπιστία.

Ο ρόλος

της Δικαιοσύνης

Λ. Κορομπόκης

ΑΘΗΝΑ

Το τολμώ έπειτα από 50 χρόνια ανάγνωσης. Θέλω να βγάλω τη φωνή μου προς τα έξω, θέλω να απευθυνθώ στους λειτουργούς της Δικαιοσύνης που αυτή τη στιγμή χειρίζονται τις υποθέσεις διαφθοράς. Κύριοι, σταθείτε στο ύψος σας, ακόμη και με φθαρμένα γουνάκια. Σε όλους έχουν φθαρεί τα γουνάκια, σε μάχιμους και παροπλισμένους. Εσείς θα είστε οι πρώτοι που θα ανταμειφθείτε. Κρατήστε λοιπόν το φρόνημά σας ψηλά για να έχουμε και εμείς οι απλοί πολίτες αποκούμπι. Μη χαριστείτε σε κανέναν, σε όποιον κανέναν. Κάθε μέρα που περνάει θα έχουμε και νέες αποκαλύψεις- εκπλήξεις. Εσάς τις γυναίκες δικαστίνες πόσο σας χαιρόμαστε που δεν κάνετε πίσω με τίποτα. Προσπαθήστε, και εμείς θα είμαστε κοντά σας. Είστε η τελευταία ελπίδα αυτού του τόπου και του λαού.

Μουσική

και επιχειρήσεις

Φώτης Αλεξόπουλος

ΔΗΜ. ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΑΓ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

Η καθημερινή ενασχόλησή μου με τα κοινά μού δίνει τη δυνατότητα να έχω επαφή με εκατοντάδες μικροεπαγγελματίες της εστίασης, όπου η κατάσταση είναι τραγική. Χιλιάδες επιχειρήσεις που κάποτε απασχολούσαν πάνω από ένα εκατομμύριο εργαζομένους σήμερα δίνουν πραγματική μάχη επιβίωσης.

Τα τριήμερα που υπήρχαν μηνιαίως, στην αγορά της εστίασης, πριν από δύο έτη, και έδιναν μια μικρή ανάσα στα μηνιαία έξοδα των επαγγελματιών του κλάδου, δυστυχώς έχουν καταργηθεί εδώ και καιρό. Ο έλληνας καταναλωτής έχει καταργήσει ακόμη και το Σάββατο.

Χιλιάδες επαγγελματίες δεν μπορούν πλέον να αποπληρώνουν τα χρέη τους, που με τη μορφή χιονοστιβάδας κτυπούν ανελέητα τις επιχειρήσεις τους και οδηγούνται σε οριστικό κλείσιμο. Πρότασή μου είναι το ενδεχόμενο να μπορεί ο επαγγελματίας να κάνει χρήση μουσικής και να πληρώνει στην ΑΕΠΙ μόνο για τις ημέρες που θα είναι ανοιχτός και όχι για όλη τη διάρκεια του έτους, όπως είναι σήμερα.

Δεν είναι δυνατόν να πληρώνει κάποιος επαγγελματίας ποσό χιλιάδων ευρώ ετησίως προκειμένου να έχει την άδεια που θα του επιτρέπει να παίζει μουσική στο κατάστημά του για μόλις τρεις φορές τον χρόνο (που αν είναι τυχερός θα έχει δουλειά). Πιστεύω ότι στόχος και συμφέρον  όλης της κοινωνίας είναι να βάλουμε όλοι  «πλάτη» προκειμένου να επιβιώσουμε από την τρομερή λαίλαπα της ύφεσης.

Η πρότασή μου έχει δύο σκέλη. Πρώτον, ο αρμόδιος ανταποκριτής της ΑΕΠΙ να εισπράττει για τις επιχειρήσεις που θα πρέπει να πληρώνουν για όλη την διάρκεια του έτους, επιχειρήσεις που πραγματικά και αποδεδειγμένα παίζουν μουσική καθημερινά. Δεύτερον, να δίνεται η δυνατότητα σε επιχειρήσεις που ανοίγουν ένα Σάββατο να κάνουν χρήση με ειδική αίτηση μόνο για την συγκεκριμένη ημέρα ή για συγκεκριμένες ημέρες, με ανάλογο λογικό παράβολο.