Αναζήτηση
Μια φορά κι έναν καιρό, κάπου στα μέσα του προηγούμενου αιώνα, ζούσε μια όμορφη τουρκάλα χορεύτρια που τη λέγανε Κιάς Νανά. Είχε μεταναστεύσει στη Ρώμη και έβγαζε το ψωμί της από τον χορό της κοιλιάς ή κάνοντας πού και πού κανένα αισθησιακό στριπτίζ σε ανάλογους χώρους. Ηταν όσο διάσημη μπορούσε να γίνει μια κοπέλα της τάξης της ως εκείνο το βράδυ του Νοεμβρίου του 1958.
Ενας νεαρός και πλούσιος Ιταλός, για να γιορτάσει τα γενέθλια της φίλης του, έκανε ένα μεγαλειώδες πάρτι στο εστιατόριο «Ρουγκαντίνο». Είχε καλέσει όλη την καλή κοινωνία, μαζί της όμως –άγνωστο πώς –είχε τρυπώσει και η Κιάς, που είχε ήδη υιοθετήσει το ψευδώνυμο Αïσέ. Κάποια στιγμή λοιπόν και ενώ τίποτα σπουδαίο δεν συνέβαινε, η Αϊσέ όρμησε στη μέση της πίστας και άρχισε πετώντας ένα-ένα τα ρούχα της να χορεύει έναν αισθησιακό χορό που όμοιό του δεν είχαν δει οι πλούσιοι συνδαιτυμόνες.
Ανάμεσά τους βρισκόταν και ο φωτογράφος Τάτσιο Σεκιαρόλι, που όχι μόνο έστρεψε τον φακό του εκεί που έπρεπε αλλά και, αντίθετα από τους συναδέλφους του, όταν η αστυνομία εισέβαλε στο πάρτι και το διέλυσε για προσβολή δημοσίας αιδούς, διέφυγε με τα αρνητικά που απεικόνιζαν τη Νανά να φοράει μόνο το εσώρουχό της, σώα και αβλαβή. Τις επόμενες ημέρες ξέσπασε το σκάνδαλο. «Ρωμαϊκό όργιο στο «Ρουγκαντίνο»» έγραφαν τα πρωτοσέλιδα και διαβάζοντάς τα ο ήδη διάσημος σκηνοθέτης Φεντερίκο Φελίνι είχε μια ιδέα.
Η ταινία του «Ντόλτσε βίτα», για την αργόσχολη και εύπορη κοινωνία της Ρώμης, βγήκε δύο χρόνια αργότερα. Ο θρυλικός ρόλος του «Παπαράτσο», που βάφτισε ένα ολόκληρο παρακλάδι της φωτογραφίας, θα βασιζόταν στον Σεκιαρόλι. Το περίφημο στριπτίζ θα ξαναζωντάνευε στη σκηνή ενός οργίου, θα το χόρευε όμως η ηθοποιός Νάντια Γκρέι, για να γιορτάσει, σύμφωνα με το σενάριο, τον χωρισμό της. Πρωταγωνιστούσαν φυσικά ο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι και η Ανίτα Εκμπεργκ, η οποία μάλιστα είχε βρεθεί και σε εκείνο το πάρτι δύο χρόνια πριν.
Η Αϊσέ Νανά θα έπαιζε κατόπιν αρκετούς μικρούς ρόλους, όπως εκείνος στην «Ιστορία της Πιέρα» του Μάρκο Φερέρι. Προχθές, όπως ανακοίνωσε ο δικηγόρος της, πέθανε σε νοσοκομείο της Ρώμης από επιπλοκές μακρόχρονης ασθένειας. Είχε ζήσει περισσότερο από όλους σχεδόν τους συμπρωταγωνιστές της ιστορίας της, ακόμη και από το «Ρουγκαντίνο», που σήμερα λειτουργεί ως παράρτημα των «McDonald’s». Ηταν 78 χρόνων.
