Με ευκολία στη σύνθεση («μου αρκεί μία εβδομάδα για να γράψω έναν δίσκο» λέει), o Χρήστος Νικολόπουλος έγραψε ένα νεότερο σουξέ. «Ηταν αρχικά οργανικό. Μου είπε ο Κώστας Χατζηδουλής να βρούμε στίχο. Παράγγειλα στον Μάνο Ελευθερίου και ύστερα από μία εβδομάδα το είχαμε. Με συγκινεί πάντα, γιατί είναι σαν να βλέπω τη ζωή μου σε αυτό» σημειώνει ο Νικολόπουλος, και ο λόγος για το «Στων αγγέλων τα μπουζούκια».Αλλά ο συνθέτης ήταν αυτός που έγραψε τα πρώτα τραγούδια για ονόματα που σήμερα τα ξέρουμε όλοι: «Τον Πασχάλη Τερζή τον άκουσα με τον Νταλάρα στο κέντρο Καλύβια, στη Θεσσαλονίκη, το 1980. Γέμιζε από τότε μαγαζιά και του έγραψα τον δίσκο «Λέω» που χάλασε κόσμο στη Βόρεια Ελλάδα».Απόψε και αύριο ο Τερζής θα είναι μαζί του στις συναυλίες. Τριάντα τέσσερα χρόνια μετά, τώρα που το μπουζούκι «έχει γίνει διακοσμητικό όργανο» (όπως λέει ο Νικολόπουλος), σήμερα που ένα παιδί το οποίο δουλεύει μαζί του ως μουσικός το πρωί είναι τηλεφωνητής για να ζήσει, ο συνθέτης με μια δόση πικρίας θα συμβούλευε έναν νεότερο να μη στηριχθεί στο μπουζούκι για τον βιοπορισμό του αφού «έχουμε την κρίση και τις συμπληγάδες: από τη μία την εντεχνίλα από την άλλη την ποπ σαβούρα» καταλήγει.

Τελευταία Νέα