Συχνά τα μωρά κλαίνε για να τραβήξουν την προσοχή των ανθρώπων γύρω τους –γονείς ή μπέιμπι σίτερ –και όχι γιατί πονάνε ή πεινάνε.

Σε αυτό το συμπέρασμα, το οποίο λίγο-πολύ γνωρίζουν όσοι έχουν ασχοληθεί με βρέφη, κατέληξαν ιάπωνες επιστήμονες παρακολούθησαν στενά με κάμερες δύο μωρά για περίοδο έξι μηνών.

Η Χιρόκα Νακαγιάμα, από το Πανεπιστήμιο του Τόκιο, δήλωσε ότι το μικρότερο κορίτσι (ηλικίας επτά μηνών στο τέλος της μελέτης) έκλαιγε συχνά για να αποσπάσει την προσοχή της μητέρας του. Συγκεκριμένα, κατέγραψαν 68 περιστατικά ψεύτικου κλάματος. Οταν η μητέρα πήγαινε προς το μέρος του αυτό αμέσως σταματούσε το κλάμα και χαμογελούσε. Μερικές φορές μάλιστα, όπως έδειξε η κάμερα, χαμογελούσε και αμέσως πριν ξεσπάσει σε κλάματα…

Το δεύτερο κορίτσι (ηλικίας εννέα μηνών στο τέλος της έρευνας) δεν ήταν τόσο… πονηρό, αφού το κλάμα της ήταν ψεύτικο 34 φορές, τις μισές από το πρώτο. Βέβαια δεν είναι τυχαίο, επισημαίνουν οι επιστήμονες, ότι το πρώτο μωρό είχε μεγαλύτερο αδελφάκι ενώ το δεύτερο ήταν μοναχοπαίδι. Το πρώτο, όπως εξηγούν, είχε να ανταγωνιστεί το αδελφάκι του για την προσοχή της μητέρας τους κι έτσι κατέφευγε συχνότερα στο κόλπο του κλάματος.

Πάντως το ψεύτικο κλάμα δεν κάνει κακό στη σχέση γονιού-παιδιού, αντίθετα με ό,τι πιστεύουν οι περισσότεροι, λέει η Νακαγιάμα. «Το ψεύτικο κλάμα είναι μία χρήσιμη μορφή επικοινωνίας, που συμβάλλει στην ανάπτυξη της κοινωνικότητας του μωρού και στις επικοινωνιακές του ικανότητες, καθώς και στη συναισθηματική του ανάπτυξη».

Η έρευνα δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Infant behaviour and development».

Τελευταία Νέα