Σε ένα σκληρά ανταγωνιστικό πεδίο όπως αυτό των τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων, μετράει το προσφερόμενο προϊόν, δηλαδή η είδηση. Υπάρχει όμως και η άποψη ότι σημασία έχει και ο τρόπος παρουσίασής της.

Οταν μάλιστα οι μετρήσεις τηλεθέασης λειτουργούν ως βαρόμετρο, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα, διότι «από τη στιγμή κατά την οποία το ζητούμενο είναι υψηλά ποσοστά τηλεθέασης, τότε τα στελέχη της ενημέρωσης συγχέουν την είδηση με την ψυχαγωγία» όπως υποστηρίζει ο Τζον Χάμφρις, κεντρικός παρουσιαστής από το 1981 έως το 1987 στις «Ειδήσεις των 9» (Nine O’Clock News) του εμβληματικού δελτίου του BBC.

Ο Ρον Μπούργκουντι είναι επίσης βασικός παρουσιαστής κεντρικού δελτίου ειδήσεων του GNN, ενός αμερικανικού τηλεοπτικού δικτύου, ο οποίος κάνει διάφορα απίθανα (κλείνει το μάτι, κάνει γκριμάτσες, φωνάζει, ακκίζεται με τη συμπαρουσιάστριά του, υπαινίσσεται ώς και ότι έκανε έρωτα μαζί της) μπροστά στην κάμερα την ώρα του δελτίου.

Ακραίο! Αυτό όμως συμβαίνει στο σινεμά και για την ακρίβεια στην ταινία «Anchorman 2: Ο θρύλος συνεχίζεται» με τον Γουίλ Φέρελ. Το θέμα είναι αν ο παρουσιαστής θα μπορούσε απλώς να λέει τις ειδήσεις αντί να δίνει σόου και να μετατρέπεται περίπου σε περφόρμερ.

Για τον Χάμφρις πάνω από όλα είναι οι ειδήσεις, ωστόσο κρίνει πως αν και δεν χρειάζεται ο στομφώδης τρόπος παρουσίασης, εντούτοις βοηθάει, υπονοώντας τις τηλεθεάσεις.

«Ο παρουσιαστής πρέπει να είναι ο εαυτός του» υποστηρίζει ο Νίκος Στραβελάκης του Mega στη συζήτηση που ανοίγουν «ΤΑ ΝΕΑ» με παρουσιαστές δελτίων ειδήσεων ελληνικών καναλιών για το θέμα και το προσεγγίζει από την αντίθετη κατεύθυνση, αποσαφηνίζοντας πως δεν συμμερίζεται την άποψη του βετεράνου βρετανού συναδέλφου του. «Δεν βοηθάει να μένει ο παρουσιαστής ανέκφραστος. Δεν είναι ρομπότ».

Αποψη που βρίσκει σύμφωνη συνάδελφό του, η οποία προσθέτει το προφανές στην κουβέντα, λέγοντας δηλαδή ότι ο παρουσιαστής είναι άνθρωπος και έχει συναισθήματα. «Δεν μπορεί να είναι αμέτοχος. Δεν παίζει πόκερ για να είναι ανέκφραστος».

«Στοιχεία δραματοποιημένης παρουσίασης δεν πρέπει να υπάρχουν», εξηγεί ο Στραβελάκης, αλλά «ο δημοσιογράφος – παρουσιαστής δελτίου μπροστά στην κάμερα πρέπει να είναι ο εαυτός του».

Την άποψη του δημοσιογράφου του Mega συμμερίζεται ο συνάδελφός του της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης Προκόπης Δούκας και συμπληρώνει: «Το δύσκολο στη δουλειά μας είναι η φυσικότητα. Με άλλα λόγια, ο παρουσιαστής θα πρέπει να λέει τις ειδήσεις προσεγγίζοντας τον τρόπο με τον οποίον θα μιλήσει σ’ έναν φίλο ή γείτονά του. Είμαι αντίθετος με τον δραματοποιημένο τρόπο, πόσω μάλλον με τον τρομολαγνικό».

«Δεν είμαστε εμείς οι παρουσιαστές η είδηση. Δεν είμαστε εμείς οι σημαντικοί. Ομως είμαστε ένα εργαλείο που αθροίζεται για να φθάσει η είδηση στον κόσμο» παρατηρεί η Mαρία Χούκλη.

Με την άποψη της γνωστής δημοσιογράφου ταυτίζονται και άλλοι συνάδελφοί της. «Η τηλεοπτική είδηση είναι πολυσύνθετο προϊόν που καταλήγει σε ένα άτομο» λέει μια εξ αυτών με θητεία κεντρικής παρουσιάστριας στην κρατική και την ιδιωτική τηλεόραση.

Η κεντρική παρουσιάστρια του Ant1 θεωρεί πως ο δημοσιογράφος οφείλει να έχει αφηγηματικό στυλ για να πει τα γεγονότα, «αλλά δεν χρειάζεται η δραματοποίηση. Αν είναι κάτι σημαντικό, δεν χρειάζεται το επιπλέον».

Αν και κατά γενική παραδοχή γίνεται λόγος για τρεις σχολές στον τρόπο παρουσίασης τηλεοπτικού δελτίου ειδήσων (αμερικανική, βρετανική – γερμανική, ευρωπαϊκή), η θεωρία περί προσωπικού στυλ έχει αρκετούς υποστηρικτές.

«Οι σχολές αυτές δεν είναι αυθύπαρκτες. Δημιουργήθηκαν από κάποιους μέσα από το προσωπικό στυλ τους, αλλά και τους συνεχιστές τους, οι οποίοι συνολικά διαμόρφωσαν αυτές τις σχολές» αναφέρει στέλεχος ειδησεογραφικού τομέα καναλιού.

«Πιστεύω στην προσωπικότητα που δημιουργεί σχολή αντί να ακολουθεί σχολή» σημειώνει γνωστή παρουσιάστρια, η οποία υποστηρίζει πως οι σχολές δεν είναι παπούτσια για να μπαίνουν μέσα σε αυτά οι άνθρωποι. «Ισχύει όμως το ανάποδο» και θεωρεί ότι «η παρουσίαση των ειδήσεων στην τηλεόραση κομίζει την προσωπικότητα του εκάστοτε παρουσιαστή και για τούτο πρέπει να έχει ξεκάθαρο στίγμα».

Για τον Τζον Χάμφρις του BBC, επιτυχία είναι ο παρουσιαστής να βρει την ισορροπημένη αναλογία των τριών σημαντικών δομικών στοιχείων όπως τα είχε θέσει ο λόρδος Ριθ, θεμελιωτής της ανεξάρτητης ραδιοτηλεόρασης στη Βρετανία και ιδρυτής του BBC: πληροφόρηση, επιμόρφωση, ψυχαγωγία. Το σεναριακό μοντέλο όμως που υπηρετεί ο κινηματογραφικός ήρωας/καρικατούρα διά του Γουίλ Φέρελ έχει μόνο το τρίτο στοιχείο. Για τον βετεράνο βρετανό παρουσιαστή, ο Ρον Μπούργκουντι είναι κατά μια έννοια σημείο αναφοράς «για να έχουμε τον νου μας ώστε να μη μας συμβεί».

Σε αυτήν την περίπτωση «έχουμε ξεφύγει από την είδηση», παρατηρεί η Μαρία Χούκλη, «περιστρεφόμαστε περί τον άξονά μας και τότε μιλούμε για κάτι άλλο, που πάντως δεν είναι παρουσίαση δελτίου».