Η απώλεια της αξίας, του σεβασμού των άλλων.

Επί μήνες πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 οι προσευχές όλων (των εμπλεκομένων και των ρομαντικών) ταξίδευαν στους ουρανούς με ένα μήνυμα: κάνε, Θεέ μου, να μη μας βρουν ο καύσωνας και οι αέρηδες του Αυγούστου. Και ο καλός Θεός της Ελλάδας (και των άμεσα εμπλεκομένων στη διοργάνωση) ούτε καύσωνα μάς έστειλε ούτε ανέμους. Ο ασκός του Αιόλου έμελλε να ανοίξει για τα οικονομικά πολύ αργότερα, αλλά αυτό είναι μια άλλη (δυστυχώς) λησμονημένη ιστορία…

Στην Αυστραλία, οι επικλήσεις για δροσιά κατά τη διάρκεια του τενιστικού Οπεν δεν βρήκαν παραλήπτη. Οπως επίσης δεν έχουν βρει ανταπόκριση και οι οιμωγές των αθλητών που ψήνονται κάτω από τον αυστραλιανό ήλιο προσπαθώντας να επιβιώσουν αγωνιζόμενοι… Οι διοργανωτές τούς τιμωρούν συνεχίζοντας τη διοργάνωση καταμεσήμερο! Ε, και να συνέβαινε κάτι τέτοιο στην Ελλάδα, θα μας είχαν σουβλίσει!

Τελευταία Νέα