Οι νόμοι φαντάζουν δύσκολοι στα παιδιά του Δημοτικού, αλλά η σειρά Παιδική Νομική Βιβλιοθήκη το τολμά: να μυήσει τις μικρότερες ηλικίες σε έννοιες όπως συμμετοχή και θεσμοί που θα αποτελέσουν εφόδια στην ενήλικη ζωή τους

Για την ακρίβεια, επιχειρεί να εξοικειώσει τα παιδιά με βασικές νομικές έννοιες μέσα από διδακτικές ιστορίες και παραμύθια –που έχουν μάλιστα προσελκύσει το ενδιαφέρον της UNESCO, της UNHCR (Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες), του Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων και του υπουργείου Δικαιοσύνης, το οποίο και έθεσε υπό την αιγίδα του όλη τη σειρά.

Κάπως έτσι έχουν πρόσφατα κυκλοφορήσει το «Τι τους θέλουμε τους νόμους;», το οποίο προλογίζει ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Χαράλαμπος Χρυσανθάκης, αλλά και «Το Σύνταγμα της Ελλάδας για παιδιά» που προλογίζει ο καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών Νίκος Αλιβιζάτος, το «Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη», το οποίο περιγράφει όλα τα αδικήματα κατά της περιουσίας, το «Ψωνίζω συνετά –Δεν σκορπάω τα λεφτά», ένα ευχάριστο παραμύθι για την προστασία του καταναλωτή και την οικονομία, και οι «Μικρές οδύσσειες παιδιών», ένα βιβλίο για τους πρόσφυγες και τα δικαιώματά τους.

Στο πλαίσιο της σειράς κυκλοφόρησε μόλις το έκτο βιβλίο της με τίτλο «Πολίτες ενωμένοι ποτέ νικημένοι!» που συνέγραψε η πρώην υπουργός Μιλένα Αποστολάκη και εικονογράφησε η Αλεξία Λουγιάκη και που σε μια πρώτη ανάγνωση έχει μια απλή ιστορία: Ο Γιώργος, ο Θέμης και οι συμμαθητές τους θα πάρουν πρωτοβουλίες, θα οργανωθούν, θα αγωνιστούν και στο τέλος θα καταφέρουν να σώσουν το πάρκο της γειτονιάς τους που κινδυνεύει από τα σχέδια του δημάρχου. Υστερα από αυτή την προσπάθεια αντιλαμβάνονται πως ο μόνος δρόμος που φέρνει αλλαγές είναι ο δρόμος της συμμετοχής.

Η παιδαγωγική χροιά είναι λοιπόν έντονη σε δύο τουλάχιστον πεδία: πρώτα και κύρια εδώ έχουμε το μήνυμα της ενεργητικής συμμετοχής στα κοινά (συνάθροιση, υποβολή αναφορών κ.ά.), «μια προϋπόθεση για την ίδια τη λειτουργία της δημοκρατίας», όπως τονίζει στον πρόλογο ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου ΑΠΘ Κώστας Χρυσόγονος. Το δεύτερο είναι η ανάγκη να αντισταθούμε στην υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος όπως τα παιδιά της ιστορίας. Μια απλή και άμεση αφήγηση με πολλαπλά νοήματα.