Δεν είναι βέβαιο τι σκέφτηκαν οι άστεγοι του κέντρου αντικρίζοντας δέντρα με μάλλινα, για αυτούς πάντως έκανε λόγο η – μέσω social media – κριτική στον χαριτωμένο ακτιβισμό του εγχειρήματος. «Σε άλλες εποχές θα μ’ άρεσαν τα πουλόβερ στα δέντρα. Σήμερα όμως τέχνη είναι να φτιάχνεις σπίτι από χαρτόκουτο, μαντάμ Σουσού», έγραψε κάποιος. «Εφόσον τα δέντρα στην Ελλάδα έχουν δικαίωμα ψήφου, δικαιούνται και επίδομα θέρμανσης», ένας άλλος. Κάποιοι έκαναν λόγο για μια πόλη που δυσκολεύεται να αγοράσει έστω και καυσόξυλα, για μια πραγματικότητα που δεν εξωραΐζεται με διακοσμητικά ή με γλαφυρές ελληνικές παροιμίες.

«Νομίζω ότι είναι λίγο μίζερα αυτά. Με τους αστέγους και τους πονεμένους της πόλης, ο δήμος ασχολείται σε πολύ σοβαρότερο επίπεδο – μέσω του Κέντρου Υποδοχής Αστέγων, του Κόμβου Αλληλοβοήθειας και του Βρεφοκομείου Αθηνών – ταΐζοντας χιλιάδες ανθρώπους κάθε ημέρα, μαθητές, νήπια, δίνοντας από πόρους του δήμου ένα από τα γεύματα του Ιδρύματος Αστέγων. Ο Κόμβος μόνο φροντίζει περίπου 14.000 κατοίκους», λέει η αντιδήμαρχος. Η Ειρήνη θεωρεί το ζήτημα πάρα πολύ σοβαρό, «είναι όμως ανεξάρτητο από αυτή την πρωτοβουλία. Μακάρι να μπορούσα να λύσω όλα τα προβλήματα. Μικρές κινήσεις μπορώ να κάνω για να συνεισφέρω. Αυτό που έγινε μπορεί να ενόχλησε, αλλά δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μας. Οταν πλέκαμε για τα παγκάκια, υπήρχε και η σκέψη να χρησιμοποιηθεί από έναν άστεγο».

Μα η κριτική δεν αφορούσε τόσο στα ποσοτικά χαρακτηριστικά μιας δράσης, που έτσι κι αλλιώς δεν θα μπορούσε να ζεστάνει κάθε κρυωμένο, αλλά και στα συμβολικά, που στα συμφραζόμενα της κρίσης οξύνονται. «Επιτρέψτε μου να πω», απαντά η αντιδήμαρχος, «ότι προ ημερών έβλεπα σε free press φωτογραφίες αστέγων που έχουν στολίσει τον χώρο τους. Την ανάγκη να γιορτάσουν, να αισθανθούν λίγο καλύτερα στα Χριστούγεννα την έχουν όλοι, δεν έχει να κάνει με την οικονομική μας κατάσταση».